Αλλιώς ξεκίνησε η συνταγματική αναθεώρηση, αλλιώς εξελίσσεται κι εντελώς αλλιώς θα καταλήξει. Καθώς απαιτούνται, ως γνωστόν, δύο Βουλές για την ολοκλήρωσή της.
του Βασίλη Πάικου
Και στις δύο αυτές Βουλές οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Στην πρώτη, την προ-αναθεωρητική, με κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιαζόταν μια φιλόδοξη αναθεώρηση με «υψηλόφρονες» στόχους. Αναθεώρηση θεσμικά προοδευτική και κοινωνικά ευαίσθητη. Ενώ στη δεύτερη, στην παρούσα Βουλή, την αναθεωρητική, με πλειοψηφία Ν.Δ., βρισκόμαστε μπροστά στην απειλή της πλήρους συντηρητικής αναδίπλωσης...
Ευτυχώς να πεις που η Ν.Δ. είναι υποχρεωμένη να περιοριστεί στις διατάξεις τις κριθείσες από την προηγούμενη Βουλή ως αναθεωρητέες. Και δεν μπορεί να προσθέσει δικές της. Όπως, για παράδειγμα, το άρθρο 16 για χάρη των ιδιωτικών πανεπιστημίων ή το άρθρο 24 με σκοπό τη διευκόλυνση του αποχαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων.
Μπορεί όμως να τροποποιήσει (ή και να ανατρέψει) την αναθεωρητική κατεύθυνση των προς αναθεώρηση διατάξεων. Ή και κάποιες απ’ αυτές να τις ακυρώσει ολωσδιόλου. Και θα πρέπει να θεωρείται απολύτως βέβαιο πως θα το κάνει. Και εδώ, επ’ αυτού ακριβώς, θα κριθεί ο πολιτικός (και ο ιδεολογικός εν προκειμένω) προσανατολισμός του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Δεδομένου ότι για τις διατάξεις που στην προαναθεωρητική Βουλή εγκρίθηκαν με 151 ψήφους απαιτούνται σήμερα τουλάχιστον 180. Και οι δικές της βουλευτικές ψήφοι, ακόμη και μαζί μ’ εκείνες της «Ελληνικής Λύσης» του Βελόπουλου, δεν επαρκούν.
Αν κρίνει κανείς δε από την ήδη διεξαγόμενη σχετική συζήτηση, η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη αντιμετωπίζει την αναθεώρηση του συντάγματος και με κριτήρια τρέχουσας επικαιρότητας. Κι ας πρόκειται για τον καταστατικό χάρτη της χώρας, που δεν θα μπορεί ν’ αλλάξει και πάλι πριν από την παρέλευση τουλάχιστον δεκαετίας.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπου επιδιώκει τώρα τη δυνατότητα εκλογής του ακόμη και με 151 ψήφους. Αντίθετα με ό,τι υποστήριζε παλαιότερα ο αρχηγός της. Λογική η οποία, εκτός των άλλων, καταργεί τη βασική συνταγματική πρόβλεψη για υπερκομματικό ανώτατο άρχοντα, οδηγώντας σε στενά κομματική επιλογή. Και τούτο μόνο και μόνο επειδή επίκειται η εκλογή Προέδρου...
Καρικατούρα...
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προσπάθεια της Ν.Δ. να διαφοροποιήσει προς τα κάτω, από 200 σε 180, τον αριθμό των βουλευτικών ψήφων, των απαιτούμενων για την άμεση εφαρμογή του όποιου εκλογικού συστήματος νομοθετείται. Προκειμένου, με τη συνδρομή του ΚΙΝ.ΑΛΛ., να καταργήσει άμεσα το ψηφισμένο ήδη σύστημα της απλής αναλογικής. Το ενδιαφέρον εν προκειμένω έγκειται στο γεγονός ότι δεν πρόκειται για αναθεωρητέα συνταγματική διάταξη. Θα το επιχειρήσει τελικά; Αν το κάνει, θα πρόκειται, απλώς, για πολιτικό πραξικόπημα.
Από ’κεί και πέρα είναι βέβαιο πως η Ν.Δ. δεν προτίθεται να υπερψηφίσει την προς αναθεώρηση διάταξη περί «ουδετερόθρησκου» κράτους. Έχει άλλωστε δεσμευτεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενώπιον του αρχιεπισκόπου ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει το παραμικρό στις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας. Το ίδιο ισχύει και προκειμένου για την επίσης αναθεωρητέα περί δεσμευτικότητας του πολιτικού όρκου διάταξη.
Δεν φαντάζομαι ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη θα συναινέσει στην κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας. Κι ας έχει η σχετική διάταξη κριθεί αναθεωρητέα από την προηγούμενη Βουλή. Οι εξόφθαλμοι κυβερνητικοί σχεδιασμοί σχετικά με το μέλλον της ΔΕΗ, αλλά και η περί «φθηνού νερού» επιδέξια προετοιμασία της κοινής γνώμης, βοούν περί των προθέσεων των σήμερα κυβερνώντων.
Και δεν φαντάζομαι, από την άλλη, να πιστεύει κανείς ότι ο Μητσοτάκης θα υπερψηφίσει την «καθολική πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας». Ή την εξασφάλιση «αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης» για όλους τους πολίτες. Ή την κατοχύρωση «των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του ελάχιστου μισθού». Ή ακόμη τη διευκόλυνση της «διενέργειας δημοψηφισμάτων με λαϊκή πρωτοβουλία»...
Πρόκειται για κάποια μονάχα από τα αναθεωρητικά δεδομένα τα ψηφισμένα από την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ της προαναθεωρητικής Βουλής. Τα οποία δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα περιπέσουν τώρα στα αζήτητα. Μιας και βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση προς τα θεμέλια της υπερσυντηρητικής από τη μια, της νεοφιλελεύθερης από την άλλη πολιτικής ταυτότητας της σημερινής πλειοψηφίας. Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε μια στεγνή και φθηνή και άνευρη και μίζερη διαδικασία. Μ’ άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά σε μια καρικατούρα συνταγματικής αναθεώρησης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου