Η τοξικότητα ως τηλεοπτικό προϊόν

του Βασίλη Πάικου

- Όταν η τηλεπαρουσιάστρια έλεγε πως οι μετανάστριες μπαίνουν ετοιμόγεννες στη βάρκα. Σ’ αντίθεση με τις Ελληνίδες που, όσο να ναι, προσέχουν την εγκυμοσύνη τους. Προφανώς δεν καταλάβαινε τι λέει. Τι σημαίνουν και τι συνεπάγονται αυτά που λέει…

-Όταν ο τηλεμετεωρολόγος έλεγε πως οι έλληνες έχουν ν’ αντιμετωπίσουν δύο δεινά. Τα κύματα της κακοκαιρίας από τη μια και τα κύματα των μεταναστών από την άλλη. Μάλλον νόμιζε πως κάνει χιούμορ. Και, ασφαλώς θα ήταν υπερήφανος για το ευφάνταστο εύρημά του…

-Όταν ο δημοσιογράφος (;) τηλεπαρουσιαστής σκέφτηκε να κάνει on camera «προσομοίωση» της σεξουαλικής ασχημίας σε βάρος φοιτήτριας του ΑΠΘ. Θα αισθανόταν, σίγουρα, μια χαρά με την πρωτότυπη έμπνευσή του. Πολύ περισσότερο που οι πανελίστες συμπαρουσιαστές του χασκογελούσαν εν πλήρει ευθυμία με το θέαμα. Όταν δε, μετά την κατακραυγή, επιχείρησε να δικαιολογηθεί, λέγοντας πως ανέδειξε την αστεία πλευρά του θέματος. Ούτε που του περνούσε από το μυαλό ότι δεν μπορεί να υπάρχει αστεία πλευρά σε περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης…

-Όταν, πριν από περίπου ένα χρόνο, η δημοσιογράφος (;) τηλεπαρουσιάστρια έβαζε «γκάλοπ» στους τηλεθεατές της για το αν οι καταστηματάρχες της οδού Γλάδστωνος στην Ομόνοια έκαναν ή δεν έκαναν καλά που ποδοπάτησαν μέχρι θανάτου τον Ζακ Κωστόπουλο. Μπορεί και να θεωρούσε πως τα σχετικά εντάσσονται στη δημοσιογραφική της αποστολή!!!

-Όταν, ακόμη παλιότερα, ο δημοσιογράφος αναρωτιόταν, αρθρογραφώντας σε μεγάλη εφημερίδα, αν οι μετανάστες ξέρουν ή δεν ξέρουν τους κινδύνους, ταξιδεύοντας με σαπιοκάραβα στο Αιγαίο χειμώνα καιρό. Εκείνος ήξερε πολύ καλά, δεν μπορεί να μην ήξερε, τι λέει, τι κάνει και τι λογής μηνύματα εκπέμπει…

-Όταν ο τηλερεπόρτερ μας πληροφορεί, κατά την «επί τόπου» έρευνά του, ότι «οι κάτοικοι της τάδε πόλης, του δείνα χωριού ξεσηκώθηκαν κατά της εγκατάστασης μεταναστών στην περιοχή τους», δεν γίνεται να μην ξέρει πως δεν λέει την αλήθεια. Γιατί ποτέ και πουθενά δεν ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι, άλλα κάποιοι, συνήθως λίγοι, κάποιες δεκάδες κάτοικοι. Το ίδιο και με την αντιμεταναστευτική πορεία μαθητών. Πολύ λίγων μαθητών. Και βέβαια δεν υπήρξε κανένα «επί τόπου» ρεπορτάζ, από σχεδόν κανένα κανάλι, για τις υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών εκδηλώσεις κατοίκων (πολύ περισσότερων κατοίκων) των ίδιων περιοχών…

Ο διαρκής και ύπουλα επιθετικός ρατσιστικός, ο ξενοφοβικός, ο σεξιστικός, ο ομοφοβικός λόγος των καναλιών, αλλά και κάποιων εφημερίδων, είναι τελικά αυτός που κάνει τη μεγάλη ζημιά. Τη ζημιά την μεγαλύτερη κι από τους κάθε λογής Κυρανάκηδες και Πλεύρηδες.. Ο ρατσιστικός, ο ξενοφοβικός, ο σεξιστικός, ο ομοφοβικός λόγος των ΜΜΕ, ο ιδιαζόντως τοξικός, είναι αυτός που διαμορφώνει συνειδήσεις. Είναι αυτός που, εντέλει, παράγει τις γνωστές ασχημίες…

Ποιος δεν θυμάται τι γινόταν τη δεκαετία του 1990, με την «κάθοδο» των Aλβανών στην Ελλάδα. Τότε που τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, από κοντά και κάποιες εφημερίδες, είχα αναγάγει τον Αλβανό σε συνώνυμο του κλέφτη, του ληστή, του εγκληματία. Τότε που επιμόνως και κραυγαλέα υπερπροέβαλαν το κάθε σχετικό μικροεπεισόδιο.

Τότε που σχεδόν εξωθούσαν τους κατοίκους διαφόρων «πληττομένων» περιοχών σε αυτοδικία. Τότε που ο μεγάλος εχθρός της πατρίδας, της θρησκείας, των εθίμων, του πολιτισμού μας ήταν ο Αλβανός. Ε λοιπόν αυτός ο Αλβανός έζησε έκτοτε στην Ελλάδα και πρόκοψε και είναι μαζί μας, και είναι κοντά μας, και είναι δικός μας. Και τα παιδιά του αισθάνονται έλληνες. Τα παιδιά του είναι έλληνες…

Η τοξικότητα του λόγου των περισσότερων καναλιών, και κάποιων εφημερίδων, και μεγάλου μέρους του διαδικτύου, είναι που την κάνει την ζημιά. Πολύ περισσότερο απ’ ό, τι οι Κυρανάκηδες και οι Πλεύρηδες. Αλλά που έχεις άραγε ν’ απευθυνθείς στ’ όνομα του ορθολογισμού; Που να ελπίσεις; Σε τι ν’ ακουμπήσεις. Μήπως στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ; Μα οι περισσότεροι από δαύτους δεν λογαριάζουν παρά μονάχα το «τι πουλάει». Και, ως γνωστόν, το «κακό» είναι που πουλάει. Διαφορετικά δεν θα διατηρούσαν ακόμη τους αγρίως ασχημονήσαντες υπαλλήλους τους.

Οπότε η ευθύνη, η μεγάλη, η τεράστια ευθύνη αντιμετώπισης του κακού, πέφτει αποκλειστικά στο ΕΣΡ και στις δημοσιογραφικές ενώσεις, στην ΕΣΗΕΑ κατά κύριο λόγο. Να ελπίσουμε; Ας ελπίσουμε. Μήπως μας μένει και τίποτε άλλο;

athina984.gr