Αλλος για τη Φάρμα τους;

της Νόρας Ράλλη

Κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν μπορεί. Και το καλό που του θέλω είναι να 'ναι τουλάχιστον ανώτατος αξιωματούχος, βαθμοφόρος, αστεράτος -δεν ξέρω και πώς τους ξεχωρίζει εκεί στα ψηλά ο Τρισυπόστατος- γιατί τέτοιες πλάκες από κατώτατα κλιμάκια να ανεχθώ δεν. Πώς αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός πως σκεπτόμενη όλα τα παρακάτω, μπαρούτι έγινα πάλι, ενώ την ίδια στιγμή (πραγματικά δεν ξέρω γιατί!) έπαιζε συνεχώς στο κεφάλι μου, σαν κολλημένος δίσκος, το στιχάκι «Σήμερα, πρωτογνώρισα τη χαρά!»... Στ' αλήθεια, τι μου συμβαίνει;

Γουρλοματίασις -αυτό μου συμβαίνει. Εξόφθαλμη βρογχοκήλη, κατ' ελάχιστον. Και μη γυρίσει κανείς και μου πει ότι αστειεύομαι με μία σοβαρή ασθένεια, γιατί άλλος κάνει τις πλάκες και όχι εγώ. Τι να σας κάμω, που μου 'χει κοπεί το γέλιο. Και μη γυρίσει κανείς και μου πει «πού πας, ρε κοπελιά, και θες να γράψεις και χρονογράφημα χωρίς γέλιο», γιατί, τι να σας κάμω, που δίκιο θα 'χει.

Ανασκουμπώνομαι, το λοιπόν, επανατοποθετώ οφθαλμούς στη θέση τους, εναγκαλίζομαι με τη χαρά που σήμερα πρωτογνώρισα και γράφω.

Η γιαγιά μου έλεγε πως τα γραμμένα, άγραφα δεν γίνονται. Οταν όμως αυτά τα «γραμμένα» είν' απ' τ' Αγραφα, τι γίνεται;

Οταν το διάβαζα στο Δημοτικό, σαν κάτι φανταστικό, υπερβολικό, κάτι σαν «δεν είναι δυνατόν να συμβεί» μου φαινόταν. Αλλά τέτοια είν' η ζωή και πώς να την αλλάξεις, άλλα πίστευες μικρός κι άλλα πέρ' απ' τις τάξεις.

Τότε βέβαια πίστευα πως, καθώς το έγραψε λίγο πριν πεθάνει, ίσως και να τα 'χε χάσει ολίγον τι κι αράδιαζε άρες μάρες κουκουνάρες. Ασε που ήξερα πως διδασκόταν και στα βρετανικά σχολεία, οπότε ακόμα χειρότερα. Ολα ανάποδα τα κάνουν αυτοί οι Αγγλοι, σκεφτόμουν, άλλο νόμισμα, άλλες μονάδες μέτρησης, στην άλλη πλευρά το τιμόνι... Ανάποδα τα κάνουν - ανάποδα βιβλία διαβάζουν.

Σ' ένα αγρόκτημα, λέει, τα ζώα επαναστάτησαν και ανέτρεψαν την καταπιεστική εξουσία του ανθρώπου. Η άλλη μου γιαγιά, ζώα είχε κι έβλεπα και πώς φέρονταν και πώς τους φερόταν. Ο,τι ήθελαν έκαναν, ό,τι ήθελαν έτρωγαν, αχάραγο ξύπναγε να τα ταΐσει, να τα ποτίσει, να τα ξεβγάλει -καταπιεστική, δεν θα την έλεγα. Σαν να μη μας τα λέει καλά ο Βρετανός, σκεπτόμουν.

Τη διοίκηση, λέει, ανέλαβαν τα γουρούνια, καθώς ήταν ικανότερα -αυτό το πίστεψα, γιατί, αν και γουρούνια δεν είχαμε, ήξερα πως είναι πανέξυπνα ζώα και πολύ τα ζήλευα που τ' άφηναν να κυλιούνται στις λάσπες, ενώ εμένα δεν! Πολύ σύντομα, ωστόσο, τα γουρούνια παρααποκτούν εξουσία και καταπιέζουν «τα κάτω». Αυτό πάλι δεν το κατάλαβα. Ηξερα, βλέπεις, πως οι κλοτσιές πονάνε πολύ περισσότερο απ' τις μπουνιές, οπότε σε πολλή υπόληψη είχα αυτά «τα κάτω».

Πάντως στο βιβλίο «τα κάτω» μόνο δούλευαν και κεφάλι δεν σήκωναν. Πιο δουλευταράς απ' όλα ήταν το άλογο. Πάντα θαύμαζα τα άλογα. Περήφανα και αψηλά. Αγέρωχα. Εμείς έναν γαϊδαράκο είχαμε, που για να κάνει ένα βήμα περνούσε μια αιωνιότητα και μια μέρα. Οπότε, πολύ στενοχωρέθηκα όταν διάβασα πως σαν γέρασε πια το άλογο και δουλειά δεν πρόσφερε, το πρώτο ήταν που έδιωξαν από τη φάρμα, για να γίνει «κόλλα»... Περιττό να πω πως έκανα να παραδώσω εργασία στα καλλιτεχνικά τουλάχιστον τρεις μήνες.

Τόσο ακριβώς χρειάστηκε και η παρούσα κυβέρνηση για να επιβεβαιώσει τον Οργουελ όσο κανείς. Εφερε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα όπως αυτά που περιγράφονται στη «Φάρμα των Ζώων», αλλά με ακόμη αποτελεσματικότερο τρόπο. Πιο ύπουλο. Και, ακόμα καλύτερα: πιο μοχθηρό.

Το να φωνάζουν μαθητές-ανθάκια-νεαρά φασιστάκια στα Γιαννιτσά «Εξω απ' τα σχολεία οι λαθρομετανάστες», τραγουδώντας το «Μακεδονία ξακουστή», την ίδια στιγμή που οι δυνάμει πατεράδες τους στήνουν πανηγύρι-διαμαρτυρία (!) έξω από στρατόπεδα προσφύγων με χοιρινά σουβλάκια και μπίρες, σαν αυτά που έτρωγε και σαν αυτές που έπινε ο Κυρανάκης (που στήριξε την πράξη τους), «διασκεδάζοντας» εαυτόν και εντυπώσεις, και όλα αυτά τρεις μήνες μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ., δεν το λες και λίγο.

Μόνο «λίγο» δεν το λες.

Τι να σου κάμω, όμως, που... «σήμερα, πρωτογνώρισα τη χαρά»!

efsyn