Η κοινοτοπία της κακίας

του Παντελή Μπουκάλα

Ευγενικός άνθρωπος φαίνεται ο μετεωρολόγος μας την ώρα που λέει το δελτίο του στο κανάλι. Και μετριοπαθής. Δεν τον θυμάμαι να προσπαθεί να τρομοκρατήσει το κοινό του, μ’ εκείνες τις ακραίες προβλέψεις που οδήγησαν συνάδελφό του –από κοινού με το δοκησίσοφο ύφος του– στα έδρανα της Βουλής.

Με το χαμόγελο πάντα και τη βαθιά, κάπως θεατρική υπόκλιση. Αυτό ακριβώς είναι που χειροτερεύει τα πράγματα. Αυτό, καθώς και η σιγουριά του ότι δεν έλεγε κάτι κακό. Οτι δεν μετείχε ο ίδιος στη διακίνηση δηλητηρίου, αλλά απλώς αστειευόταν. Είπε κάτι χαριτωμένο, για ν’ αλαφρύνει το κλίμα. Περί ελαφρότητος όντως ο λόγος.

Ο μετεωρολόγος εξίσωσε ένα φυσικό φαινόμενο με ένα κοινωνικό, ιστορικό, ανθρώπινο: «Η χώρα μας θα συνεχίσει να βρίσκεται στο έλεος των νοτιάδων, γεγονός που συνεπάγεται συννεφιές, υγρασία, βροχές, καταιγίδες και υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες κυρίως στα δυτικά, σε επαναλαμβανόμενα κύματα. Οπως ακριβώς τα κύματα των προσφύγων που δεχόμαστε από τα ανατολικά». Τελείωσε την «παραβολή» του με τη φρασούλα  «μεταξύ δύο πυρών δηλαδή». Ακόμα κι αν την είπε για να δείξει ότι μέχρι τότε αστεϊζόταν, πέτυχε το ακριβώς αντίθετο: έπεισε τους πάντες ότι σοβαρολογεί, αφού από τα «κύματα» μετακινήθηκε στα «πυρά». Από τον πιθανό κίνδυνο στον απολύτως βέβαιο. Κι όλα αυτά, ίσως χωρίς και ο ίδιος να θέλει να κακολογήσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αλλά το κακό, και η λεκτική κακία βέβαια, είναι πάντα μια κοινοτοπία.

Οταν ακούς τον οποιονδήποτε Βελόπουλο να απαιτεί στη Βουλή ή στις εκπομπές του να εκτοπίσουμε τους ξένους σε ακατοίκητα νησιά, ή το οποιοδήποτε μικρό ή μεσαίο νεοδημοκρατικό στέλεχος (από αυτά που διαγράφονται δημοσίως με τον ίδιο ρυθμό που αποκαθίστανται παρασκηνιακά) να αξιώνει διά του Ιντερνετ να τους πετάξουμε στο Αιγαίο, καταλαβαίνεις αμέσως με ποια «μαραγκιασμένη ψυχή» έχεις να κάνεις. Οταν όμως ακούς καλαμπουράκια μισαλλοδοξίας από ανθρώπους φαινομενικά ουδέτερους, αν όχι και καλοπροαίρετους, το δηλητήριο είναι πολύ δραστικότερο, γιατί δεν έχεις σκεφθεί να πάρεις τα μέτρα σου. Αλλιώς υπολογίζεις και αντιμετωπίζεις την ακίνδυνη σαυρούλα, αλλιώς το φιδάκι.

Ο  κραυγαλέος ρατσισμός δεν μπορεί να κρύψει την καταγωγή και τη σκόπευσή του, να παραστήσει τον πατριωτισμό, ακόμα κι αν φορέσει φουστανέλα και από πάνω της μια ωραιότατη χλαμύδα. Τον γελοιοποιείς και πας παρακάτω. Αντίθετα, οι κοινότοπες κακίες όλο και κάποιους θα ξεγελάσουν.

 Καθημερινή