Η ένοχη σχέση του Τύπου με τη διαφθορά

Η εμπλοκή του δημοσιογράφου Θάνου Δημάδη, γνωστού από το «περούκα - gate»στην υπόθεση προώθησης των συμφερόντων της γερμανικής Beyer στα ΜΜΕ, μπορεί να θύμισε την εξευτελιστική υπόθεση που είχε εκτυλιχτεί στις ΗΠΑ, όμως οι προεκτάσεις είναι πολύ πιο σοβαρές καθώς η στρατηγική και οι αποδεδειγμένες υπόγειες σχέσεις δημοσιογράφων και MME που αναλαμβάνουν «συμβόλαια», εκκολάπτουν τα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Guardian, ο εμπλεκόμενος για το σκάνδαλο με τις περούκες και υπόδικος για πλαστογραφία στην ίδια υπόθεση, δημοσιογράφος, φέρεται να έπαιζε ή φιλοδοξούσε να παίξει το ρόλο του ενδιάμεσου μεταξύ του γερμανικού κολοσσού Beyer και μεγάλων πρακτορείων και ιδρυμάτων για την προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων στις ΗΠΑ με αντάλλαγμα γενναία χρηματοδότηση. Όμως αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε η τελευταία υπόθεση αυτού του είδους, με ελληνικό «άρωμα».

Έτσι ακριβώς λειτούργησε η Siemens τις προηγούμενες δεκαετίες έχοντας σταθερή σχέση και κονδύλια για ταξίδια, δώρα, παροχές σε χρήμα και είδος για δημοσιογράφους και ΜΜΕ, οι οποίοι φαίνεται ότι κάλυπταν, δικαιολογούσαν και προωθούσαν ως απολύτως αναγκαίες τις τεράστιες προμήθειες της εταιρίας, που αποδείχτηκαν προϊόν μεγάλης διαφθοράς πολιτικών προσώπων.

Αυτή φαίνεται να είναι και μια παράμετρος του σκανδάλου Νovartis, που εκτός από πολιτικούς και γιατρούς, που δωροδοκούσε, φρόντιζε να «περνάει» την άποψή της μέσω πολυδάπανων payrolls για δημοσιογράφους και ΜΜΕ, όπως αποκαλύπτεται και στο πρόσφατο ντοκιμαντέρ, ενώ ταυτόχρονα εταιρείες επικοινωνίας έπαιζαν το ρόλο του «πλυντηρίου». Η υγεία ποτέ δεν έλειψε από τα μεγάλα σκάνδαλα και υπάρχουν αρκετοί που έχουν επισημάνει ως αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πριν την πολυσυζητημένη και υπό διερεύνηση προμήθεια αντιγριπικών εμβολίων για δυόμισι Ελλάδες το 2009, που έμειναν σε αποθήκες, είχε προηγηθεί μια απίστευτη κατατρομοκράτηση της κοινής γνώμης για τους κινδύνους από τον ιό H1N1.

Αλλά και λίγο μεταγενέστερα, στα πολύ δύσκολα χρόνια της χρεοκοπίας της χώρας και των σκληρών μνημονίων, αποκαλύφθηκε ότι το ΔΝΤ είχε ένα πολύ δαπανηρό «payroll», με αρκετά γνωστά ονόματα δημοσιογράφων που αναλάμβαναν να πείσουν την ελληνική κοινωνία και τον «τυροπιτά που δεν έκοψε απόδειξη», ότι είχαν την ευθύνη για την ελληνική κρίση και την κατάρρευση της οικονομίας, να ισχυριστούν ότι «τα μνημόνια είναι ευλογία», ή να αποκρύψουν πολύ σημαντικές ειδήσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τεράστια κοινωνική έκρηξη και να θέσουν σε αμφισβήτηση τις μεθοδεύσεις των δανειστών και του παλιού πολιτικού προσωπικού. Κοινώς, όπως τελικά ομολόγησε το ίδιο το ΔΝΤ, να «θαφτεί» πως «όλα έγινα λάθος» και πως «η Ελλάδα θυσιάστηκε για χάρη των τραπεζών».

Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι όπου υπάρχει διαφθορά πολιτικών, ακολουθούν τα ΜΜΕ, είτε για να προωθήσουν επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε για να κουκουλώσουν τα μεγάλα πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα. Μια «δημοσιογραφία» στην υπηρεσία της διαφθοράς.

tvxs