Ένα σύνθημα που ως φαίνεται ενοχλεί: Δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά!

των Πάνου Λάμπρου & Μανώλη Σαρρή

Ορισμένοι, από το παλαιό πολιτικό σύστημα -και όχι μόνο-, αλλά και αρθρογράφοι, οι οποίοι ασχολούνται με στοχοπροσύλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα και μας περνούν από κόσκινο, ενοχλήθηκαν τα μάλα με το μαζικότατο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του Πολυτεχνείου και με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα σε αυτήν, όπως άλλωστε και με τη στάση μας στα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ. 

Μειοψηφικές απόψεις και συμπεριφορές, λένε. Και κατακεραυνώνουν τους εμπνευστές τους. Και τους χρεώνουν τις “καθυστερήσεις” στη διεύρυνση του κόμματος προς τη σοσιαλδημοκρατία. Και προειδοποιούν τον Α. Τσίπρα, ότι αν δεν τελειώσει με τις απόψεις αυτές και τους εκφραστές τους “θα έχει ακέραια την ευθύνη”.

Αφορμή για όλα αυτά, τα πολύ όμορφα και… δημοκρατικά, ήταν το σύνθημα που ακούστηκε αρκετές φορές από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας του.

Την κεφαλήν

Το σύνθημα, λοιπόν, “δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά” ήταν αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ, ώστε να βγουν τα μαχαίρια και να ζητούν κάποιοι την κεφαλήν του Σκουρλέτη (και όχι μόνο) επί πίνακι. Αλλά γιατί άραγε τους ενόχλησε αυτό το σύνθημα; Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί θέλουν να ξεμπερδέψουν με την αριστερά και τις ιδέες της και επιδιώκουν να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα “κανονικό” σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εντός του συστήματος. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ανεκτός αν προσαρμοστεί, αν υποταχθεί στην κυρίαρχη αφήγηση, στην αφήγηση της… κανονικότητας.

Και η “κανονικότητά τους” δεν συμβαδίζει ασφαλώς με την παρουσία στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΣΟΕΕ, με την έκκληση του Κώστα Γαβρόγλου να πάμε στη σχολή για να συμπαρασταθούμε στους φοιτητές, με την μαζική παρουσία μελών του κόμματος και της Νεολαίας του στο λιμάνι του Πειραιά για την υποδοχή των προσφύγων, με την καταδίκη του αυταρχισμού, της αστυνομικής αυθαιρεσίας, που στην ουσία είναι κυβερνητική… Όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με την κανονικοποίησή μας. Και έχουν απόλυτο δίκιο.

Αυτό το “δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά” είναι που ενοχλεί, γιατί αυτοί από την πλευρά τους… έχουν ξεμπερδέψει εδώ και καιρό και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Αλλά για να γίνει αυτό, για να καταφέρουν να αποδομήσουν την αριστερά και κυρίως τις ιδέες της, χρειάζεται ένα αφήγημα, μια μικρή ιστορία, που να έχει δράκους και μάγισσες. Και οι δράκοι βρέθηκαν. Είναι οι 53 -και όχι μόνο-, είναι ο Τσακαλώτος, είναι ο γραμματέας Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης, το Οργανωτικό Γραφείο και άλλοι. Είναι οι νεολαίοι μας, που στο Πολυτεχνείο είχαν κόκκινο πανό, όλοι αυτοί που δήθεν δεν θέλουν ένα μεγάλο κόμμα, αλλά θέλουν το μικρό. Τι και αν σε όλους τους τόνους όλοι αυτοί μιλούν για την ανάγκη ενός μεγάλου, ανοιχτού, λαϊκού κόμματος της αριστεράς. Όχι, δεν τους φτάνει… “Ξεμπερδέψτε με την αριστερά”. Μεγάλο κόμμα είναι μόνο ένα “κανονικό” κόμμα, όχι αριστερό, όχι ριζοσπαστικό.

Και έτσι, για να είναι ορατός ο εχθρός, να σημαδευτεί, να στιγματιστεί, μπαίνουν οι ετικέτες, οι χαρακτηρισμοί. “Βαλκάνιος αριστερός” ο Φίλης, “υπονομευτής” ο Τσακαλώτος, “γραφειοκράτες” ο Βούτσης και ο Σκουρλέτης, αριστεριστές οι 53, “περιθωριακή” η Νεολαία, “αντίπαλοι” του Τσίπρα όσοι εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους, “βαρίδια” όσοι προέρχονται από την ιστορική αριστερά, “ξεπερασμένα” από τις νέες συνθήκες τα μέλη του κόμματος. Ένα ατελείωτο πάνθεον απαράδεκτων χαρακτηρισμών.

Ανάθεμα…

Σιγά που τους ενδιαφέρει ότι όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι και άλλες ήταν οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δημιουργώντας αυτό που σε όλο τον κόσμο αποτυπώθηκε ως πολιτικό θαύμα.

Σιγά που τους ενδιαφέρει ποιος ήταν ο δρόμος της νίκης, πως φτάσαμε μέχρι εδώ… Ξορκίζουν το το 14 και το 15, θεωρούν τυχαία τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, ρίχνουν ανάθεμα στους συριζαίους, στα χιλιάδες μέλη του κόμματος, που κάτω από δύσκολες, αντίξοες (μνημονιακές) συνθήκες υπερασπίστηκαν τα λαϊκά κοινωνικά αιτήματα. Θεωρούν παιδικές αρρώστιες τις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, λαϊκισμό το κίνημα των πλατειών και το κοινωνικό φόρουμ. Απαιτούν την προσαρμογή μας, διαφορετικά…

Διαφορετικά η τιμωρία δεν θα αφορά μόνο τους “κομματικούς”, όπως… ευγενικά μας χαρακτηρίζουν, αλλά και αυτούς, που δεν προχώρησαν σε αφορισμούς και εσωκομματικές διώξεις. Αν δεν τελειώσει με τις μειοψηφίες “θα έχει ακέραια την ευθύνη”, λένε, κουνώντας το δάχτυλο όχι μόνο στον Σκουρλέτη και τον Τσκαλώτο, αλλά αυτή τη φορά και στον Αλέξη Τσίπρα, προειδοποιώντας τον για τη συνέχεια. Σημειώνουν μάλιστα ότι ο Τσίπρας επανέλαβε μετά την πορεία του Πολυτεχνείου το τρισκατάρατο σύνθημα “δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά”.

Και για να συνεννοηθούμε: Έχουν δίκιο. Δεν έχουμε σκοπό να απεμπολήσουμε τις ιδέες της αριστεράς και να μετατραπούμε σε ένα ομιχλώδες μόρφωμα. Έχουν δίκιο και αναλαμβάνουμε ακέραια την ευθύνη της στάσης και της πορείας μας, όπως κάναμε και το 12 και το 14 και το 15 και το 19. Έχουν δίκιο δεν είμαστε κεντρώοι ούτε κοιτάμε προς τα εκεί, γιατί τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με μεσαίες λύσεις. Έχουν δίκιο, εμείς οι “αριστεριστές”, οι “υπονομευτές”, οι “γραφειοκράτες”, οι “περιθωριακοί” ή όπως μας λένε θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την ενότητα της ευρύτερης αριστεράς και της οικολογίας, να είμαστε στους θεσμούς, τους δρόμους και τα λιμάνια, να κοιτάμε με προσδοκία τις… πλατείες και το κίνημα των νέων, να αντιδρούμε στην καταστολή, να αρνιόμαστε την κράτηση και τη μετατροπή της χώρας μας σε φυλακή για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, να πηγαίνουμε στην πορεία του Πολυτεχνείου, στις πορείες για τον Γρηγορόπουλο, στις εργατικές απεργίες, να υπερασπιζόμαστε τις εργατικές κατακτήσεις, να συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις για την κλιματική κρίση, στις αντιαυταρχικές διαδηλώσεις, στις αντιπολεμικές δράσεις…

Θα μας βλέπουν συχνά και θα γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό και ορατό το σύνθημα “δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά”.

commonality.gr