«Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές»*

Γράφει ο Τάσος Παππάς
Δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες που απέχουν μεταξύ τους πάνω από τριάντα χρόνια, αλλά προσφέρονται για συγκρίσεις:
1) Αντιγράφω από το βιβλίο του Αλ. Παπαχελά «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» (εκδόσεις Παπαδόπουλος). Μιλάει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για τη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου:..
«Εγώ δεν εκίνησα το δακτυλάκι μου για να καταδικαστεί ο Αντρέας. Το μικρό μου δακτυλάκι αν κινούσα ο Αντρέας θα κατεδικάζετο (σελ. 149)... Αλλά ακόμη και για τον Αντρέα η απόφαση μη νομίζεις ότι ήταν στην ουσία αθωωτική. Και λέω στην ουσία, διότι οι επτά δικαστές που τον αθώωσαν, έναντι των έξι που ήταν καταδικαστικοί, δέχτηκαν ότι οι βαλίτσες πήγαν στο Καστρί, αλλά δεν θεώρησαν δεδομένο ότι ο Αντρέας και λόγω της κατάστασης της υγείας του τότε ήταν εκείνος που επωφελήθηκε, ότι ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό το πράγμα. Ηταν αθώος λόγω αμφιβολιών για μία ψήφο» (σελ. 156).
- Μάλιστα. Αθώος λοιπόν αν και οι βαλίτσες πήγαν στο Καστρί. Εγώ πάντως θυμάμαι ότι μάρτυρες κατηγορίας μιλούσαν για πιτσικαρισμένες με πεντοχίλιαρα κούτες πάμπερς, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Αθώος, όχι όμως πανηγυρικά. Αθώος λόγω αμφιβολιών. Αρα, όχι και τόσο αθώος. Κι αν ο τότε πρωθυπουργός κινούσε το μικρό δαχτυλάκι του ο προαιώνιος αντίπαλός του θα καταδικαζόταν. Και η διάκριση των εξουσιών; Και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης για την οποία η Δεξιά φωνάζει ότι πάντα τη σεβόταν και πάντα θα τη σέβεται; Οπως τώρα... καλή ώρα, που μηνύει εισαγγελείς, καταγγέλλει σκευωρίες με ηθικούς αυτουργούς, αλλά χωρίς φυσικούς αυτουργούς, απειλεί, εκβιάζει και πιέζει για να φύγουν από την υπόθεση Novartis μη αρεστoί στην παράταξη λειτουργοί της Δικαιοσύνης.

2) Αντιγράφω από το έγγραφο των εισαγγελέων Διαφθοράς, σύμφωνα με το οποίο τέθηκε στο αρχείο η δικογραφία της Novartis που αφορούσε τον Αντώνη Σαμαρά (κάποτε αγαπημένο παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μετά το 1993 σκοτεινό αντικείμενο του μίσους του): «Από τις καταθέσεις της μάρτυρος Κελέση προέκυψαν ενδείξεις περί του ότι κλείστηκε ραντεβού του Κωνσταντίνου Φρουζή με τον τότε πρωθυπουργό [σ.σ. Σαμαράς] μέσω της γραμματείας του πρωθυπουργικού γραφείου, ότι ο Κ. Φρουζής εισήλθε στο Μέγαρο Μαξίμου με το αυτοκίνητό του και ότι έφυγε από τα γραφεία της εταιρείας στη Μεταμόρφωση Αττικής προκειμένου να μεταβεί στο ραντεβού, έχοντας τοποθετήσει μια τσάντα με χρήματα στον χώρο των αποσκευών του αυτοκινήτου του. Ωστόσο, επειδή η άμεση αντίληψη της μάρτυρος δεν καλύπτει χρονικά τυχόν συμφωνία παράδοσης χρημάτων ή άλλου ανταλλάγματος ή και τυχόν παράδοση, δεδομένου ότι η μάρτυρας κατέθεσε ότι δεν ήταν παρούσα στο ραντεβού καθώς και με το δεδομένο ότι από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προέκυψε με ποιον συναντήθηκε τελικά ο Φρουζής στο Μέγαρο Μαξίμου, ούτε προέκυψε η τελική τύχη των χρημάτων, αν τελικά παραδόθηκαν σε ποιον και για ποια ακριβώς αιτία, καθόσον μάλιστα ο Φρουζής δεν έδωσε καμιά σχετικά ενημέρωση σε κανέναν για το ραντεβού αυτό, πριν ή μετά, δεν δύναται να θεμελιωθούν ενδείξεις περί του αν ο Αντ. Σαμαράς συμφώνησε ή έλαβε χρήματα ή οποιοδήποτε άλλο οικονομικό αντάλλαγμα προκειμένου με συγκεκριμένες ενέργειές του να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Novartis» («Η Εφημερίδα των Συντακτών» 11-11-2019).
- Στο αρχείο λοιπόν η δικογραφία για τον Αντ. Σαμαρά. Η τσάντα με τα λεφτά πάντως μπήκε στο αμάξι του Φρουζή. Το αμάξι του Φρουζή πήγε στο Μαξίμου. Αλλά μέχρι εκεί. Ποιον είδε, τι έκανε, άγνωστο. Οπότε, στο αρχείο η δικογραφία για τον Αντ. Σαμαρά λόγω απουσίας ενδείξεων που να θεμελιώνουν κατηγορία εναντίον του. Απουσία ενδείξεων; Κάτι δηλαδή σαν απαλλαγή λόγω αμφιβολιών;

* Τραγούδι που έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είπε ο Λευτέρης Μυτιληναίος.

efsyn