Το σύνταγμα στα μέτρα τους, το πολίτευμα στα σκουπίδια

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει αμέτρητες αντιθεσμικές συμπεριφορές της κυβέρνησης ΝΔ, ήδη από τους πρώτες μήνες της διακυβέρνησής της, με εμφανή την αλαζονεία των «νόμιμων ιδιοκτητών της χώρας». Όμως η κορυφαία όλων είναι η έπαρση και η έλλειψη στοιχειώδους πολιτειακής ευαισθησίας και πολιτικής ευθύνης, με την οποία αντιμετωπίζει τη συνταγματική αναθεώρηση, τόσο σε επίπεδο θεσμικής κατοχύρωσης του πολιτεύματος όσο και σε επίπεδο τιμής του πολιτικού συστήματος.

Ανάμεσα στις πολλές γκρίζες ζώνες της αναθεώρησης, όπως για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις σχέσεις κράτους εκκλησίας, το αλαλούμ με την ψήφο των ομογενών, ξεχωρίζει το άρθρο 86 για την ποινική ασυλία των Υπουργών. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να προσθέσει μια ερμηνευτική διάταξη για το διαχωρισμό των αδικημάτων που τελούνται κατά την άσκηση ή επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του Υπουργού. Έτσι σε αυτά συμπεριλαμβάνει το αδίκημα της δωροδοκίας, διαιωνίζοντας δηλαδή την επαίσχυντη και ηθικά κολάσιμη ασυλία που παρέχεται τους Υπουργούς. Προστατεύει συνταγματικά τη διαφθορά και εξευτελίζει την τιμή, όχι μόνο της ίδια της ΝΔ, αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος.

Κορυφαία απρέπεια αυτής της Αναθεώρησης είναι επίσης η επιμονή της ΝΔ να προτείνει εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με σχετική πλειοψηφία, άρα με αριθμό μικρότερο ακόμη και των 150 βουλευτών. Έτσι ενώ για 45 χρόνια το Σύνταγμα - του ιδρυτή της ΝΔ - επιφυλάσσει για τον αρχηγό του κράτους ευρείες πολιτικές συναινέσεις και προϋποθέτει πρόσωπο κοινής αποδοχής, προκειμένου να του παράσχει ισχυρή πολιτική και κοινωνική αποδοχή, πηγαίνουμε στο άλλο άκρο: 

Αυτό της ανάδειξης ενός Προέδρου της Δημοκρατίας μέσω μιας στενής κομματικής διαδικασίας που αφαιρεί από το κύρος του θεσμού, τον καθιστά «διορισμένο» από την τρέχουσα εκτελεστική εξουσία και δεν του παράσχει τις νομικές και πολιτικές εγγυήσεις να λειτουργήσει ως ρυθμιστής του πολιτεύματος. Η ανάδειξη του πρώτου πολίτη της χώρας με τους όρους που μπορεί να περάσει και το τελευταίο ασήμαντο νομοσχέδιο, υπονομεύει το θεσμό του Προέδρου και την ίδια τη φυσιογνωμία του Πολιτεύματος. Πρόκειται για μια διάταξη που δεν επαφίεται μόνο στο κομματικό συμφέρον αλλά, όπως συζητείται, επιχειρεί να αντιμετωπίσει και τα εσωκομματικά προβλήματα της ΝΔ ενόψει της εκλογής Προέδρου, με τις διαφορετικές τάσεις για τον «γαλάζιο» υποψήφιο, καθιστώντας τη μεθόδευση, επιεικώς θλιβερή. 

Η ΝΔ εκτός από τη δική της θεσμική ασέβεια δείχνει να κουβαλά και την φθαρμένη αντίληψη συνολικά του παλιού πολιτικού προσωπικού για τη συνταγματικά τάξη καθώς η πορεία του  καταστατικού χάρτη μετά την αναθεώρηση του '85 μοιάζει να προσαρμόζεται διαρκώς στους επίκαιρους πολιτικούς συσχετισμούς και τα στενά συμφέροντα κάθε κυβέρνησης και όχι να υπηρετεί την εξέλιξη και προσαρμογή του πολιτικού συστήματος στα νέα δεδομένα. Ως αποτέλεσμα η αναθεώρηση αυτή, όπως και όλες οι τελευταίες, αντιμετωπίζει το Σύνταγμα με όρους μικροπολιτικούς αλλά πλέον ανοίγει πολύ επικίνδυνους δρόμους για τη δημοκρατική ομαλότητα στη χώρα. Και η ιστορία φαίνεται πως θα γράψει μια ακόμη χαμένη ευκαιρία για ένα προοδευτικό Σύνταγμα. 

TVXS