Επίσημο πλέον… είναι εχθρός του λαού

Ο Αριστοτέλης περιγράφει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μας παρουσιάζει αρκετούς λόγους, για τους οποίους όλοι μας, δοκοίη ἂν ἠλίθιος εἶναι

του Ευάγγελου Κωνσταντέλου

Ο Αριστοτέλης, κάπου στα Ηθικά Νικομάχεια, περιγράφει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μας παρουσιάζει αρκετούς λόγους, για τους οποίους όλοι μας, δοκοίη ἂν ἠλίθιος εἶναι. Ό,τι κάνουμε από άγνοια, μας λέει ο Σταγειρίτης φιλόσοφος, ανήκει στο μη εκούσιο, γιατί ακούσιο είναι μόνο αυτό που προκαλεί στενοχώρια και τις περισσότερες φορές μεταμέλεια. Δηλαδή, όποιος έκανε από άγνοια κάτι και δεν είχε ύστερα κανένα δυσάρεστο συναίσθημα, ως αποτέλεσμα της πράξης του αυτής, δεν το έκανε με τη θέλησή του καθώς δεν ήξερε τι έκανε. Αλλά ούτε όμως το έκανε ακούσια, αφού δεν αισθάνεται τίποτα, καμία στενοχώρια.

Υπάρχουν λοιπόν δύο είδη ανθρώπων, που κάνουν κάτι από άγνοια. Αρχικά, όσοι αισθάνονται μεταμέλεια, θεωρούνται ότι ενήργησαν ακούσια, ενώ κατά δεύτερον είναι όσοι δεν αισθάνονται μεταμέλεια, οι μη εκούσιοι. Με άλλα λόγια, το να κάνει κανείς μια πράξη από άγνοια είναι εντελώς διαφορετικό από το να την κάνει μη έχοντας συνείδηση, ότι την έκανε. Παραδείγματος χάρη, ο κάθε κακός άνθρωπος, είτε είναι ο Βενιζέλος είτε οι Ελληναράδες του Μεγαλέξανδρου … οι «απόγονοι» ή του Χριστού τους προστατευόμενοι, που τσικνίζουν πεινασμένους ανθρώπους στο μπάρμπεκιου της ατιμίας, μας λέει και πάλι ο Αριστοτέλης, ότι αγνοούν τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφύγουν, και σ’ αυτό ακριβώς το σφάλμα οφείλεται το ότι οι άνθρωποι αυτοί γίνονται άδικοι και κακοί.

Η άγνοια λοιπόν αναφέρεται στις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται μια πράξη, και ο άνθρωπος που είχε άγνοια κάποιας από αυτές, θεωρείται ότι ενήργησε ακούσια, ιδίως αν η άγνοιά του αναφερόταν στα κυριότερα από αυτά τα σημεία· τέτοια είναι οι συνθήκες της πράξης και ο σκοπός της. Μια πράξη λοιπόν που λέγεται ακούσια, επειδή γίνεται από τέτοιου είδους άγνοια, πρέπει, επιπλέον, να συνοδεύεται από στενοχώρια και από μεταμέλεια. Και εδώ ερχόμαστε να καταλάβουμε, γιατί ο Αριστοτέλης ασχολήθηκε με τον κάθε Κυριάκο, κάθε Βορίδη και κάθε Γεωργιάδη και γενικά οποιονδήποτε δοκοίη ἂν ἠλίθιος εἶναι. Μια πράξη είναι ακούσια και γίνεται με την επιβολή βίας και από άγνοια, ενώ εκούσια είναι η πράξη, που η αρχή της βρίσκεται μέσα στο ίδιο το άτομο, το οποίο γνωρίζει πλήρως τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η συγκεκριμένη πράξη του.

Το αμέσως επόμενο βήμα, δηλαδή, μετά τον ορισμό της «εκούσιας» και της «ακούσιας» πράξης, για τον Αριστοτέλη είναι το ζήτημα της προαίρεσης, κυρίως επειδή βρίσκεται σε πολύ στενή σχέση με την αρετή, η οποία βοηθά στο να διακρίνεται ο χαρακτήρας των ανθρώπων περισσότερο από ό,τι κάνουν οι πράξεις τους. Αρχικά, η προαίρεση δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την επιθυμία, το θυμό, τη βούληση ή ένα είδος γνώμης, διότι η προαίρεση δεν είναι κοινή στον άνθρωπο και στα «ζώα» (κοινά με τα «ζώα» είναι η επιθυμία και ο θυμός). Ο ακρατής Κυριάκος καθώς και οι «θυμωμένοι» ζηλωτές του δηλαδή ενεργούν με την επιθυμία τους και όχι με την προαίρεσή τους. «Πολύ λιγότερο μπορεί η προαίρεση να είναι θυμός, κατά την κοινή, πράγματι, αντίληψη τίποτε δεν έχει τόσο λίγη σχέση με την προαίρεση, όσο οι πράξεις που οφείλονται στον θυμό» μας ξαναλέει ο δάσκαλος του Μακεδόνα βασιλιά. Και συνεχίζει ο μέντορας του μεγάλου στρατηλάτη να μας διαφωτίζει, λέγοντας, ότι ούτε η βούληση μπορεί να είναι προαίρεση ούτε έχει καμία σχέση με τα αδύνατα, και αν ο Κυριάκος ή ο Βορίδης ή ο κουμπάρος του Καρατζαφέρη επιλέγει και προτιμάει τα αδύνατα, τότε σίγουρα όλοι μας θα θεωρούσαμε καθέναν ἠλίθιος εἶναι.

Κι όμως είναι. Γιατί επέλεξαν τα αδύνατα. Επέλεξαν να τα βάλουν με το λαό, επέλεξαν να επιτεθούν και πάλι στα παιδιά του λαού. Όντας βουτηγμένοι και μπλεγμένοι σε τόσα σκάνδαλα, η κρατική βία φαντάζει να είναι πλέον η μόνη λύση για να σωθούν. Μειωμένων ικανοτήτων αδαείς άνθρωποι που υποδύονται τους υπουργούς προαναγγέλλουν ή εύχονται να υπάρξει και άλλη υπόθεση «Γρηγορόπουλου», καραβανάδες που σήκωσαν κεφάλι απαγορεύουν σε νεοσύλλεκτους φαντάρους να διαβάζουν «Ριζοσπάστη», θεούσες προσπαθούν να επαναφέρουν νόμους περί βλασφημίας, σκιτσογράφοι φανατικά οπισθοδρομικοί ξεκινούν από εκεί που το άφησε ο Αρκάς. Αυτά είναι πταίσματα συντηρητισμού μπροστά στις ακούσιες πράξεις βίαιης, αναίτιας και απρόκλητης κρατικής καταστολής.

Από τη στιγμή που αστυνομικοί μπήκαν σε κινηματογράφο, από τη στιγμή που αστυνομικοί καταγγέλλονται για βασανιστήρια σε καφενείο στα Εξάρχεια και την ωμή βία από άνδρα των ΜΑΤ κατά φοιτήτριας, από τη στιγμή που αστυνομικοί επιτέθηκαν σε νέους ανθρώπους σε κέντρο διασκέδασης στο Γκάζι, από τη στιγμή που αστυνομικοί εισέβαλαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και άρχισαν να συλλαμβάνουν φοιτητές έξω από το σπίτι τους, είναι επίσημα εκτός κοινωνίας, είναι επίσημα εχθροί του λαού. Το κράτος του Μητσοτάκη και των χουντικών του είναι επίσημα εχθρός του λαού.

Ο Κυριάκος δεν ενεργεί με την προαίρεσή του, αλλά επέλεξε τα αδύνατα. Επέλεξε να υποταχθεί στα χουντικά ένστικτα όσων συνωμότησαν, για να κερδίσει την εξουσία «η σπορά των νικημένων του 1945». Τώρα πρέπει να τη διατηρήσει και κάνει τα αδύνατα. Η κοινωνία δέχεται τις τελευταίες εβδομάδες επίθεση από ένα αυταρχικό κράτος. Η χουντική ακροδεξιά και η αστυνομολάγνα νεοφιλελεύθερη ΝΔ ύστερα από αυτή την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει… ήδη μετράει μέρες.

Και άντε πες ότι δεν μπορούν να εμπεδώσουν ούτε Μαρξ, ούτε Ένγκελς, ούτε Προυντόν, ούτε Λένιν, ούτε Μπακούνιν, ούτε Κροπότκιν, παρόλο που ο Θεοδωρικάκος τα ψιλοκαταλαβαίνει. Δεν μπορούν να καταλάβουν τον Πατέρα του Κλασικού Φιλελευθερισμού; Ο John Locke πάντως τους προειδοποίησε στο έργο του «Δοκίμια περί διακυβερνήσεως», ότι «αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με Βία. Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η Βία».

ΥΓ. Παραφράζοντας τον εκπρόσωπο της σοβαρής Χρυσής Αυγής, Μαυρουδή (Μάκη) Βορίδη θα συμφωνήσουμε στο ότι «Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης θα ευχόμασταν παντού στον κόσμο, αν είναι δυνατό, να γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων. Δεν έχει καταστεί αυτό δυνατό. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης εμπεριέχουν, σε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, στοιχεία αναγκαστικότητας» και το λέω και εγώ «γλυκά».

κουτιπανδωρας