Είμαι πλειοψηφία, κάνω ό,τι γουστάρω

του Τάσου Παππά

Το βασικό επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι σωστά ενήργησαν Νέα Δημοκρατία και ΚΙΝ.ΑΛΛ. στο θέμα της αποπομπής του Παύλου Πολάκη και του Δημήτρη Τζανακόπουλου από την προκαταρκτική επιτροπή είναι ότι η πλειοψηφία αποφασίζει και η μειοψηφία είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί.

Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία, λένε, και δεν γίνεται να καταργηθεί αυτός ο βασικός κανόνας γιατί τότε θα μπούμε σε επικίνδυνες καταστάσεις που στην εξέλιξή τους θα απειλήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Ξεχνούν, βεβαίως, ότι οι πλειοψηφίες είναι περιστασιακές. Σήμερα μια πλειοψηφία αποφασίζει καταπώς θέλει, αύριο μια άλλη πλειοψηφία ανατρέπει την προηγούμενη απόφαση και επιλέγει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο για την αντιμετώπιση του επίμαχου ζητήματος.

Για να αποτραπεί το φαινόμενο του εκφυλισμού που θα οδηγήσει σε γενικευμένη αποσταθεροποίηση υπάρχουν το Σύνταγμα, οι νόμοι και οι κανονισμοί. Θέτουν τα όρια εντός των οποίων επιτρέπεται να κινούνται οι πλειοψηφίες στις αστικές δημοκρατίες. Διαφορετικά, θα έχουμε αυτό που έλεγε ο Αλεξίς ντε Τοκβίλ: την τυραννία της πλειοψηφίας.

Στο βιβλίο του «Η Δημοκρατία στην Αμερική» (εκδόσεις Στοχαστής) αναφέρει: «Τι άλλο είναι μια πλειοψηφία παρμένη συλλογικά, αν όχι ένα άτομο που έχει απόψεις και συχνά συμφέροντα που αντιτίθενται στις απόψεις και στα συμφέροντα ενός άλλου ατόμου που λέγεται μειοψηφία. Αν λοιπόν δέχεστε ότι ένας άνθρωπος περιβεβλημένος με παντοδυναμία μπορεί να κάνει κατάχρησή της εναντίον των αντιπάλων του, γιατί δεν δέχεστε το ίδιο και για μια πλειοψηφία;

Οι άνθρωποι, όταν συγκεντρώνονται, αλλάζουν χαρακτήρα; Οταν γίνονται δυνατότεροι γίνονται συνάμα και πιο υπομονετικοί στα εμπόδια; Από μέρους μου δεν μπορώ να το πιστέψω. Και την εξουσία τού να κάνει κανείς ό,τι θέλει, που την αρνούμαι σε έναν από τους ομοίους μου, δεν θα την εκχωρήσω ποτέ σε περισσότερους» (σελ. 260).

Επί του συγκεκριμένου:

● Οταν συγκροτήθηκε η προκαταρκτική επιτροπή, ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΚΙΝ.ΑΛΛ. έθεσαν κάποιο θέμα για τους βουλευτές που όρισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ποια πρόσωπα θα επιλέξει ένα κόμμα για να το εκπροσωπήσουν το αποφασίζει το ίδιο. Αλίμονο αν είχαν λόγο επ’ αυτού τα άλλα κόμματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα είχαμε παραβίαση της δημοκρατικής λογικής.

● Εκ των υστέρων «ανακάλυψαν» ότι δύο βουλευτές (Τζανακόπουλος, Πολάκης) είναι χρήσιμοι για μάρτυρες, οπότε δεν μπορούν να είναι και εξεταστές και εξεταζόμενοι. Απαίτησαν την αποβολή τους από την επιτροπή και την αντικατάστασή τους. Η καθυστερημένη αντίδρασή τους είναι προφανέστατα ευάλωτη στην κατηγορία ότι κινήθηκαν με σκοπιμότητα, έχοντας βασικό στόχο να στερήσουν από τους αντιπάλους τους δύο παράγοντες που γνωρίζουν σε βάθος την υπόθεση και είναι σε θέση να φωτίσουν πλευρές της που ενδεχομένως βλάψουν την κυβέρνηση και το κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

● Αν όμως περάσει η λογική του αποκλεισμού, δεν αποκλείεται η πλειοψηφία να εκφράσει αντιρρήσεις και γι' αυτούς που θα αντικαταστήσουν τους δύο και να απαιτήσει την αποβολή τους για διάφορους λόγους που θα κατασκευάσει εκείνη τη στιγμή.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι που συμβουλεύουν τη Δεξιά και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. για τα νομικά ζητήματα σίγουρα θα επινοήσουν δικαιολογίες, οι οποίες θα αποκτήσουν κύρος ιερού λόγου μέσω της μαζικής αναπαραγωγής τους από τα… ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Για να μη χάνουν χρόνο ας αποφασίσουν (περισσότεροι είναι) ότι την ευθύνη για τη στελέχωση της ομάδας του αντιπάλου πρέπει να την έχει η πλειοψηφία. Καραδοκεί ο κίνδυνος της γελοιοποίησης, αλλά δεν γίνεται να τα έχεις όλα. Σταθμίζεις. Αν επιθυμείς να κουκουλωθεί το σκάνδαλο γιατί δεν σε συμφέρει η εκκαθάρισή του, καλύτερα αντιδημοκράτης και αναξιοπρεπής, παρά ύποπτος και ίσως κατηγορούμενος.

● Τα μέλη της επιτροπής είναι οιονεί εισαγγελείς. Αίτημα εξαίρεσης για κάποιο μέλος μπορούν να καταθέσουν μέλη της ίδιας επιτροπής, μόνο που η απόφαση δεν θα ληφθεί από την επιτροπή (θα ήταν πολύ βολικό για την πλειοψηφία, αλλά είναι εξόφθαλμα αντικανονικό), αλλά από το δικαστικό συμβούλιο. Στην περίπτωσή μας η συμπολίτευση υιοθετεί το σχήμα «εμείς αποφασίζουμε, εμείς διατάζουμε» που παραπέμπει στις σκοτεινές περιόδους της μεταπολεμικής Ελλάδας.

● Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδράσει η πλειοψηφία αν η μειοψηφία ζητήσει την εξαίρεση μέλους της επιτροπής που ανήκει στη Νέα Δημοκρατία ή αν προτείνει για μάρτυρα τον πρωθυπουργό με το σκεπτικό ότι οφείλει ο κ. Μητσοτάκης να ξεκαθαρίσει τι εννοούσε όταν έλεγε στη συνέντευξή του στο OPEN προεκλογικά ότι «δεν είναι a priori αθώοι» και οι δέκα πολιτικοί που αναφέρονταν στο εισαγγελικό πόρισμα. Ξέρει κάτι;

Το είπε εν τη ρύμη του λόγου του; Να προσέλθει στην επιτροπή να καταθέσει κι αν δεν θέλει να τσαλακώσει την εικόνα του, γιατί φοβάται ότι θα δυσκολευτεί να δώσει πειστικές απαντήσεις, ας βάλει κάποιον από τους δεκάδες συμβούλους του να συντάξει ένα υπόμνημα. Το «ωσεί παρών» δεν απαγορεύεται.

■ Κοντολογίς: Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει τρεις επιλογές: Ανυπακοή μέχρι το τέλος. Συμβιβασμός που δεν θα την εκθέτει. Ατακτη υποχώρηση: κατά το κοινώς λεγόμενο, κοτούλες λειράτες.

efsyn