Η καυτή πατάτα

Συντάκτης: Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Αν κάτι τρομάζει την αντιπολίτευση σε Σκόπια και Αθήνα περισσότερο από την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι η μη επικύρωσή της.

Τα μεγαλύτερα αντιπολιτευόμενα κόμματα των δύο χωρών επένδυσαν πολιτικά στη ρητορεία κατά της συμφωνίας, προσπαθώντας να αποκομίσουν περιστασιακά οφέλη απευθυνόμενα στο θυμικό των πολιτών και ενεργοποιώντας φοβικά και μισαλλόδοξα αντανακλαστικά.

Αντί της εμπεριστατωμένης και δημιουργικής κριτικής που επιδέχεται η οποιαδήποτε συμφωνία, επέλεξαν την ευθεία και αμετροεπή πολεμική, με βαριές εκφράσεις και ακατάσχετη κινδυνολογία.

Ολη αυτή η παράσταση στήθηκε εκ του ασφαλούς· και το VMRO και η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ επέλεξαν τη «σκληρή γραμμή», ακριβώς επειδή δεν έχουν καμία αμφιβολία για την επιτυχή έκβαση της διαδικασίας επικύρωσης της συμφωνίας.

Οι Σλάβοι εθνικιστές, μάλιστα, με την αποχή τους από το δημοψήφισμα έδειξαν εμπράκτως την πρόθεσή τους να μην προβάλουν κανένα ουσιαστικό εμπόδιο.

Ιδια λογική διέπει τους όψιμους και περιστασιακούς Μακεδονομάχους, στα καθ’ ημάς. Από καιρό διαφαίνεται ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα βρει 151 πρόθυμους να την υπερψηφίσουν· ήδη βουλευτές από το Ποτάμι, τη φυλλορροούσα Ενωση Κεντρώων και τους ΑΝ.ΕΛΛ. δηλώνουν την πρόθεσή τους να το πράξουν. Αυτή η σχεδόν διασφαλισμένη προοπτική λύνει τα χέρια στα επιτελεία της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, να ψαρέψουν δημοσκοπικά κέρδη απ’ τη δεξαμενή του υποτιθέμενου πατριωτισμού.

Τι θα γινόταν, όμως, αν από κάποιο απρόβλεπτο πολιτικό ατύχημα η διαδικασία επικύρωσης της συμφωνίας εκτροχιαζόταν χρονικά και μετετίθετο για μετά τις ελληνικές εκλογές;

Μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ θα κληρονομούσε μια πραγματικά καυτή πατάτα· εγκλωβισμένη στην ακραία ρητορική της, θα δυσκολευόταν να αιτιολογήσει την αλλαγή στην πολιτική της στάση.

Γιατί φαντάζει αδιανόητο το ενδεχόμενο να εμμείνουν αυτά τα δύο κόμματα ως μελλοντική συγκυβέρνηση στην καταψήφιση μιας συμφωνίας που συντάχθηκε με τις ευλογίες και την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που -παρεμπιπτόντως και ευτυχώς- εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της χώρας.

Μέχρι, λοιπόν, την επικύρωσή της, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσουν να λοιδορούν μια συμφωνία που, αν την έφερναν οι ίδιοι, θα καμάρωναν γι’ αυτήν, ο ηγέτης των ΑΝ.ΕΛΛ. θα αναζητά σωσίβιο πολιτικής επιβίωσης στον υπερφίαλο δήθεν πατριωτισμό, τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα θα προσπαθούν να διατηρήσουν μια στοιχειώδη συνοχή και ο μεγάλος κυβερνητικός εταίρος θα αξιοποιεί αυτές τις αντιφάσεις στον δικό του μικροπολιτικό σχεδιασμό.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον μέσα σε αυτόν τον γενικευμένο πολιτικό τυχοδιωκτισμό να τελειώνουμε, επιτέλους, με αυτό το κακοφορμισμένο ζήτημα που μας ταλαιπωρεί αδικαιολόγητα από δεκαετίες.

EFSYN