Το δάκρυ του τσέμπαλου

του Παντελή Μπουκάλα
Βροχή οι ειδήσεις για το προσφυγικό. Οι καλές και οι κακές. Ανάμεσα στις απογοητευτικές, το όργωμα του παλιού αεροδιαδρόμου από κατοίκους του νομού Πέλλας, για να μη γίνει κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Λίγες μέρες πριν, και λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στα Γιαννιτσά, η «λαϊκή οργή» (είκοσι νοματαίοι αρκούν) προχώρησε σε «δυναμικές αντιδράσεις», που τις είχαν περίπου προαναγγείλει τοπικά νεοδημοκρατικά στελέχη, και πυρπόλησε τα μαγειρεία του στρατοπέδου Φιλιππάκου· για να μη γίνει εκεί προσφυγικό κέντρο.

Ανάμεσα στις καλές ειδήσεις, η κοινή ανακοίνωση 90 Αυστριακών συγγραφέων (μεταξύ τους και η νομπελίστρια Ελφρίντε Γέλινεκ), με την οποία καταγγέλλουν την πολιτική των τειχών και ζητούν να ενισχυθούν πολιτικά και οικονομικά Ελλάδα και Ιταλία. Αλλά και η επίσης κοινή ανακοίνωση 26 οργανώσεων που δραστηριοποιούνται κατά μήκος της διαδρομής μετανάστευσης των Δυτικών Βαλκανίων, που καταγγέλλουν ότι τα τείχη και οι αριθμητικοί/εθνολογικοί περιορισμοί καταστρατηγούν τη διεθνή νομοθεσία περί ασύλου. Αν μείνεις στις κακές ειδήσεις, θα βουλιάξεις στη μελαγχολία. Κι αν σταθείς αποκλειστικά στις καλές, η παραμυθία που θα κερδίσεις θα έχει γνωρίσματα παραμυθιού· θα είναι κίβδηλη, ανίκανη να αντισταθεί στο πρώτο αεράκι αλήθειας. Προτιμητέες λοιπόν οι ενδιάμεσες ειδήσεις, οι μεικτές, αυτές που είναι πιο κοντά και στα ανθρώπινα πράγματα, όπου επίσης συνυπάρχουν το ενάρετο και το ανάγωγο. Μια τέτοια είδηση από την Κολωνία φανέρωσε ότι το δόγμα «η μουσική εξημερώνει τα ήθη» είναι απλώς ευχή. Εκεί λοιπόν διακόπηκε για κάμποση ώρα το κοντσέρτο που έδινε ο διεθνώς αναγνωρισμένος Ιρανός τσεμπαλίστας Mahan Esfahani, όταν μερίδα του κοινού τον γιουχάισε, τον προπηλάκισε με ειρωνικά σφυρίγματα και παλαμάκια, επειδή τους απευθύνθηκε στα αγγλικά, όχι στα γερμανικά, όπως απαιτούσε η γλωσσοφυλετική τους εγωπάθεια. Αρκετοί μάλιστα αποχώρησαν, νιώθοντας πιθανόν ότι τους προσέβαλε ο βρωμοασιάτης. Οι γιουχαΐσαντες βρίσκονται μέσα στο ρεύμα της σοβινιστικής ξενοφοβίας που διατρέχει ακάθεκτο την Ευρώπη. Απέναντί τους, πολιτισμικά αντίπαλοί τους, είναι εκείνοι από τους θεατές που έμειναν στην αίθουσα και ξέσπασαν σε κλάματα – από την ντροπή τους. Μπορεί άραγε το δάκρυ να νικήσει ολόκληρο ρεύμα; 

καθημερινή