Η Αριστερά της Πράξης

του Κώστα Παπαναγιώτου*

Είναι κοινός τόπος ότι τα πράγματα τόσο στην χώρα μας όσο και στην Ε.Ε. δεν πηγαίνουν καλά. Και βέβαια όπου υπάρχει πρόβλημα αναζητείται ο αίτιος. Σε ό,τι αφορά το οικονομικό χάλι της χώρας μας ο λογαριασμός πηγαίνει στον πρωθυπουργό της, παρόλο που προσπαθεί μέσα σε ένα χρόνο να λύσει συσσωρευμένα προβλήματα είκοσι και πλέον ετών ασυδοσίας, κλεπτοκρατίας *1 και αναξιοκρατίας.

Η χώρα μας υπέστη μια δεινή ήττα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές της για έναν απλούστατο λόγο: Πήγε χωρίς σοβαρή προετοιμασία και χωρίς να έχει πλήρη συνείδηση του συσχετισμού δυνάμεων. Δεν έφτιαξε ποτέ ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την Ε.Ε, αυτό το αντιλήφθηκαν κάποια στιγμή «οι θεσμοί», και μας έλιωσαν. Έτσι εξηγείται εν μέρει το παράδοξο, να παίρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ανελ το Όχι του δημοψηφίσματος, να το μετατρέπει σε Ναι και μετά να επανεκλέγεται.

Ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι η ηγεσία του δεν ήταν έτοιμη για τη σύγκρουση. Παρόλα αυτά έδωσε δεύτερη ευκαρία. Γιατί συνέβη αυτό; Αφενός μεν η μόνη εναλλακτική τότε - αλλά και σήμερα - ήταν η κυβέρνηση συντηρητικού συνασπισμού,  ήτοι Ν.Δ. με Χ.Α., είτε την πουν έτσι είτε για λόγους πολιτικού μάρκετινγκ βαφτίσουν τον δεύτερο εταίρο Εθνική Αυγή, ώστε να διατηρήσει έναν φερετζέ δημοκρατικότητας ο νέος πρίγκιπας της διαπλοκής, και ευνοούμενος της Siemens, Μητσοτάκης ο νεότερος.

Αφετέρου δε, έχουν όλοι αντιληφθεί ότι η υποτιθέμενη ανάπτυξη επί Σημίτη ήταν φούσκα σαν του χρηματιστηρίου, ότι η ισχυρή Ελλάδα ήταν μια μπλόφα και ότι οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, μπλε και πράσινοι,  είναι τόσο πολύ βουτηγμένοι στη διαφθορά που δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να αποτελέσουν μέρος της λύσης.

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση βρίσκεται σε τέλμα και αν δεν αλλάξει ρυθμούς δουλειάς αμέσως, θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Πρέπει να αντιληφθούν ότι αποτελούν πλέον την Αριστερά της Πράξης και ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά προτάγματα και τους θεωρητικούς προβληματισμούς, βρίσκονται εκεί για να βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών αυτής της χώρας.

Καθώς το νούμερο ένα πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα είναι η ανεργία, η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης αν δεν δράσει γρήγορα και αποτελεσματικά στην κατεύθυνση αύξησης της απασχόλησης. Αν στα επιτελεία που χαράσσουν πολιτική δεν θέτουν κάθε μέρα στους εαυτούς τους την εξής απλή ερώτηση: «Τι έκανα σήμερα στον τομέα της ευθύνης μου για να ανοίξουν νέες δουλειές;» τότε τίποτα, τίποτα δεν μας σώζει *2.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τα πρώτα σημάδια φαίνονται. Ο άλλοτε κραταιός Ψυχάρης, ηγέτης του ΔΟΛ που το πάλαι ποτέ ανέβαζε και κατέβαζε κυβέρνησεις, έχει χάσει τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και σήμερα έχει καταντήσει να παίζει φτηνά παιχνίδια κίτρινης δημοσιογραφίας για να σώσει το πολύτιμο σαρκίο του.

Το περιβόητο κουαρτέτο συνεχίζει να δογματίζει και να κωλυσιεργεί - με ευθύνη κύρια του Δ.Ν.Τ στην παρούσα φάση - αλλά όλα δείχνουν ότι αυτό δεν θα κρατήσει πολύ και σύντομα θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, γιατί άλλη μια εθνικιστική κυβέρνηση είναι το τελευταίο που θα ήθελαν οι ηγέτες της Ε.Ε.

Τα ευρωπαικά κονδύλια για νεοφυείς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το ΕΣΠΑ, απελευθερώνονται και ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να ανοίξει εδώ και τώρα το κεφάλαιο Αριστερά και επιχειρηματικότητα. Η κυβέρνηση αυτή σχηματίστηκε ακριβώς για να δώσει λύση σε δύσκολα προβλήματα, αλλιώς το παλιό διεφθαρμένο, πελατειακό καθεστώς θα συνέχιζε αενάως το βίο του διευρύνωντας απλώς την πελατειακή του βάση.

Η κυβέρνηση οφείλει να θέσει ως στόχο την μείωση της ανεργίας κάτω από το ψυχολογικό όριο του 20% μέσα στην επόμενη διετία. Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την εφικτότητα αυτού του στόχου, όχι όμως  την αναγκαιότητά του. Ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα. Αν δεν ανοίξουν γρήγορα νέες δουλειές το καζάνι θα σκάσει.

Παραπομπές

1. Σταύρος Λυγερός: Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία
2. Στίχος του ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ

* Μαθηματικός M.Sc. Οικονομική Θεωρία και Πολιτική