Να απορρίψουμε τα κηρύγματα μίσους

Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να κινητοποιηθούν, να ενημερώσουν τους λαούς, να καταρρίψουν την εικόνα ενός γενικώς και αορίστως «επικίνδυνου ισλαμικού κόσμου».

EDITORIAL

Κάθε τρομοκρατία και ακόμη περισσότερο η τρομοκρατία που χρησιμοποιεί ως ένδυμα τη θρησκεία είναι απάνθρωπη. Αυτή η τελευταία όμως είναι φαινόμενο εξαιρετικά πολυσύνθετο. Το βασικό ερώτημα, που γεννάται όταν ξεκινά η νηφάλια αναζήτηση για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της, αφορά τη γέννησή της.

Σε αυτή τη συζήτηση δεν χωρούν συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, ούτε πολιτικές και πολιτιστικές γενικεύσεις. Το πλέγμα άλλωστε των συνθηκών που έφεραν τη γιγάντωση του λεγόμενου «Ισλαμικού κράτους» και την επέκτασή του σε ευρωπαϊκό έδαφος δεν μπορεί να περιοριστεί.

Ο Ανταμ Χανίε, της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, εξηγούσε πρόσφατα: «Η άνοδος του “Ισλαμικού κράτους” δεν μπορεί να εξηγηθεί απλά ως αποτέλεσμα της ιδεολογίας ή της θρησκείας, όπως πολλοί Δυτικοί σχολιαστές φαίνεται να πιστεύουν.

»Υπάρχουν ουσιαστικές κοινωνικές και πολιτικές ρίζες που εξηγούν την ανάπτυξη της οργάνωσης. Μια σοβαρή ανάλυση αυτής της ιδεολογικής έκφρασης θα μας βοηθούσε να κατανοήσουμε πώς οι διάφοροι αλληλοδιαπλεκόμενοι παράγοντες -η καταστροφική εξάπλωση του θρησκευτικού εξτρεμισμού, η ισοπεδωτική καταστολή στη Συρία και στο Ιράκ, καθώς και τα συμφέροντα των διαφόρων περιφερειακών και διεθνών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή- έχουν επωάσει από κοινού την άνοδό του».

Ο χειρότερος σύμβουλος σε εποχές κρίσης είναι η άγνοια. Και αυτή τροφοδοτεί σημαντικά την κάθε λογής προπαγάνδα. Η Ευρώπη την επαύριο ακόμα μιας πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης βρίσκεται όχι μόνο βαθιά πληγωμένη, αλλά κυρίως εμφανίζει σημάδια έντονης φοβίας μπροστά στον «άγνωστο» κόσμο του Ισλάμ.

Φυσικό επακόλουθο, λοιπόν, είναι οι συντηρητικές και αντιδραστικές μερίδες του ευρωπαϊκού και του εγχώριου πολιτικού συστήματος να βρίσκουν την κατάλληλη ευκαιρία να δράσουν επενδύοντας στη μισαλλοδοξία και στον ακραίο ρατσισμό.

Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να κινητοποιηθούν, να ενημερώσουν τους λαούς, να καταρρίψουν την εικόνα ενός γενικώς και αορίστως «επικίνδυνου ισλαμικού κόσμου».

Και να δώσουν τη μάχη αυτή στο πεδίο της καθημερινότητας, προσφέροντας αμέριστη βοήθεια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά και επισημαίνοντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τη λογική των κλειστών ευρωπαϊκών συνόρων. Ιδιαίτερα στον τόπο μας, όπου ο λαός μας δίνει το παράδειγμα μιας ανυστερόβουλης αλληλεγγύης.

EFSYN