Το στριπτίζ του Κυριάκου

Τσαλαπάτησε κάθε ίχνος κοινοβουλευτικού ήθους και κανόνων για να παραπέμψει στη Δικαιοσύνη δυο βουλευτές της αντιπολίτευσης

του Θανάση Καρτερού

Λοιπόν, ο Κυριάκος τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται πολύ θυμωμένος. Έχει βγει από τα ρούχα του. Έτσι -ουδέν κακόν- μας προέκυψε γυμνός, και είδαμε όλες τις χάρες που μέχρι τώρα έκρυβαν το χαμόγελο κολυνός, η ψυχραιμία σανός, και η χωρίστρα μερινός.  Άλλος Κυριάκος μετά το στριπτίζ. Που απειλεί, προσβάλλει, ξεπερνάει όλους τους κανόνες savoir vivre του Κολάμπια.  Άτσαλος, ανισόρροπα επιθετικός, κακιασμένος, μουτζουρώνει την εικόνα του ψύχραιμου, του πολιτισμένου, του σοβαρού και υπεύθυνου, που τόσο κόπο και δικό μας χρήμα έχει ξοδέψει για να την κατασκευάσει. Έχουμε και λέμε:

Πρόσβαλε με τον χειρότερο τρόπο τον Φίλη παρουσιάζοντας τους ευπαθείς, τους ασθενείς, τους ευάλωτους εν καιρώ πανδημίας ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Επιτέθηκε με τον πιο αήθη τρόπο στον Τσακαλώτο, τον οποίο εμφάνισε ως υγειονομικά επικίνδυνο. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση εκνευρίστηκε επειδή του πήγαν κόντρα στη Βουλή.

Προκάλεσε την έξωση από Τα Νέα της ανεπιθύμητης Ακρίτα, την οποία από καιρού θεωρούσε ακρίτα των εχθρικών συνόρων.

Προκάλεσε την έξωση από το Βήμα της επιθυμητής μέχρι πριν από λίγο καιρό Κρουστάλλη, της οποίας οι απόψεις μέχρι τώρα θεωρούνταν κρύσταλλο. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση βγήκε από τα ρούχα του διότι έθιγαν με τα γραπτά τους τα άγια των αγίων: την εικόνα του.

Τσαλαπάτησε κάθε ίχνος κοινοβουλευτικού ήθους και κανόνων για να παραπέμψει στη Δικαιοσύνη δυο βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Έχει εξαπολύσει, εν ονόματι των μέτρων για την πανδημία, μια εκστρατεία καταστολής, απειλών, δήθεν παραδειγματισμού κ.λπ. που έχουμε δεκαετίες να δούμε.

Για να είμαστε δίκαιοι, δεν τα έκανε όλα αυτά χωρίς συνεργούς. Χωρίς τη συνδρομή του Αφεντικού, για παράδειγμα, δεν θα τολμούσε να καταδιώκει δημοσιογράφους του ΔΟΜ. Σε κάθε περίπτωση όμως προκύπτει ένα ανησυχητικό συμπέρασμα. Ο άνθρωπος τα έχει χαμένα. Σε καθεστώς πίεσης, όταν φαίνονται τα κότσια του ηγέτη, αυτός δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει. Τον έχουν εμφανώς αποσταθεροποιήσει η πανωλεθρία της πανδημίας, η κατρακύλα της οικονομίας, η οργή της κοινωνίας, τα ρήγματα στη μιντιακή του ασυλία και τις δημοσκοπήσεις. Κι αυτό μπορείς και να το πεις καλό, διότι επιτέλους αρχίζει να φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο ενός επιγόνου που λανσαρίστηκε ως σωτήρας και αποδεικνύεται οδοστρωτήρας. Αλλά, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είναι και γαμώ τα κακά μαντάτα. Επειδή ένας πρωθυπουργός στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, όταν διαθέτει τη στήριξη σκληρών ελίτ και μηχανισμών, μπορεί να αποδειχτεί μοιραίος.  Όχι μόνο για τον εαυτό του και όσους τον στηρίζουν ενώ ξέρουν. Αυτό είναι το λιγότερο. Αλλά δυστυχώς για τη χώρα. Για όλους μας...

avgi