6/12/2008: Tα ξερόκλαδα ήταν συσσωρευμένα και περίμεναν προσάναμμα

του Χρήστου Κάτσικα

Δώδεκα χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, η οποία έγινε η αφορμή να ξεσπάσουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών και της νεολαίας τον Δεκέμβριο 2008 που κονιορτοποίησαν τα «προγνωστικά» και τις «ετυμηγορίες» για τη νεολαία των πάσης φύσεως σφυγμομετρητών, των μοντέρνων «αστρολόγων»- διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Η δολοφονία του 15χρονου λειτούργησε σαν αναμμένο σπίρτο σε μια μεγάλης έκτασης και «έτοιμη από καιρό» πυριτιδαποθήκη. Tα ξερόκλαδα ήσαν ήδη συσσωρευμένα και περίμεναν το προσάναμμα.

H δολοφονία του Aλέξη Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή για να εκφραστεί σε βάθος και πλάτος η αγανάκτηση και ο θυμός μιας νεολαίας που ανακάλυπτε τις λέξεις αγώνας, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, όχι στα λήμματα των λεξικών, αλλά στο δρόμο.

Απέναντι σε αυτήν τη νεολαία που βγήκε στους δρόμους τότε, η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιστράτευσε τα ΜΑΤ, τα χημικά και τις συλλήψεις, όπως και σήμερα. Η σφαίρα που έριξε νεκρό τον 15χρονο μαθητή δεν αποτέλεσε ούτε τυχαίο, ούτε μεμονωμένο γεγονός. Ήταν συνέπεια της συνολικής δεξιάς πολιτικής της τρομοκρατίας, η οποία αντιμετώπισε (και αντιμετωπίζει) τους αγώνες του λαού και της νεολαίας με την καταστολή.

«Πριν μας σκοτώσουν με σφαίρα μάς έχουν πυροβολήσει με αδιέξοδα». Αυτή η κραυγή, δεκάδων χιλιάδων νέων, φανερώνει ποια είναι, ανάμεσα σε άλλα, τα ασίγαστα «καύσιμα» των αντιδράσεων των νέων ανθρώπων.

Ανεξάρτητα από τις προβολές της η νεολαιίστικη αντίδραση είναι φανερό ότι οριοθετήθηκε και αναζωπυρώθηκε από την άρνηση της προοπτικής «ενός παρόντος και ενός μέλλοντος» που συντρίβεται ανάμεσα στην πλήξη της συνεχούς θυσίας στον οργανωμένο ακρωτηριασμό που ονομάζεται εκπαίδευση και στην υπόσχεση μιας αυξανόμενης εργασιακής αβεβαιότητας έπειτα από αυτό. Σ' αυτό το παρόν, που κυριαρχείται από την εικόνα ενός ναρκοθετημένου μέλλοντος, με κάθε ευκαιρία θα συνεχίζουν να «βγάζουν τη γλώσσα τους» οι νέοι, καθώς «άτακτα» αναζητούν ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής, πέρα από την αδηφάγα ανταγωνιστική «ζούγκλα της αγοράς» που απειλεί να ρουφήξει τη δημιουργική και απαιτητική πνοή τους.

Aυτά είναι τα «καύσιμα» της «επιμονής» που κρατάνε γεμάτο το ρεζερβουάρ των αντιδράσεων των νέων. Από αυτά αντλεί τα «πυρομαχικά» της η εκτίμηση ότι θα υπάρχει αργά ή γρήγορα και β΄ και γ΄ γύρος αντιδράσεων, καθώς αποτελούν, ανεξάρτητα από τα μηνύματα, τις «εγγραφές» και τις «καταγραφές τους», μια φυσική κατάσταση τόσο φυσική όσο φυσικό είναι να βρέχει όταν στον ουρανό συσσωρεύονται τα σύννεφα!

Οσμίζονται, οι νέοι μας, αυτό που τους περιμένει όσον αφορά τη δική τους ζωή, το δικό τους μέλλον. Το βλέπουν γύρω τους, στους χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους, στο συγγενικό τους περιβάλλον, στη γειτονιά τους, στους πρώην συμφοιτητές τους που πήραν πτυχίο, πήραν μεταπτυχιακό και άλλοι ψάχνουν ακόμη για δουλειά, άλλοι δουλεύουν με 400 ευρώ τον μήνα και άλλοι τυχερότεροι (;) «χτυπάνε» 12ωρα με αμοιβές της τάξεως των 700 ευρώ.

Nα το ξεκαθαρίσουμε: πρόκειται για την αυθόρμητη και ενστικτώδη απόρριψη μιας ζωής που βουλιάζει μέσα στο τέλμα των «συνηθισμένων σχέσεων» της υποταγής, της εκμετάλλευσης, των εφήμερων μικροαστικών αυταπατών, του διαρκούς εξοντωτικού κυνηγιού για μια θέση στον ήλιο που λάμπει όλο και για λιγότερους.

12 χρόνια μετά, σήμερα, η κυβέρνηση επιστρατεύει τον φόβο και την τρομοκρατία για να καταστείλει τους δίκαιους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Πραγματοποιεί άθλιες και συκοφαντικές προπαγανδιστικές επιθέσεις απέναντι στη νέα γενιά, είτε απέναντι στη δήθεν «ανευθυνότητα των νέων που συνωστίζονται στις πλατείες», είτε απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις τις οποίες λοιδόρησε και κατέστειλε χρησιμοποιώντας ακόμη και το «προσωρινό» μέτρο της τηλεκπαίδευσης ως μέσο ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων. 

Γελασμένοι όσοι πιστεύουν και πολύ περισσότερο όσοι καραδοκούν πως θα έχουν «αιώνια» μια νεολαία όπως το χιόνι στο βουνό να λειώνει για να αυξάνουν τις εμπορικές ιδέες τους.

EFSYN