Η εθνική μας μοναξιά

του Πέτρου Ράλλιου

Τα θηκάρια βγήκαν από τα μπαούλα, οι ξιφολόγχες γυαλιστήκαν, τα όπλα λαδώθηκαν και το κέρας του εθνικού παροξυσμού ήχησε και πάλι, οδηγώντας μας σε νέες περιπέτειες. Εδώ και λίγες μέρες, έχει αναπτυχτεί μια έντονη παραφιλολογία και ένα κλίμα σχεδόν ψυχροπολεμικό ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ποια είναι όμως η κινητήριος δύναμη αυτής της κατάστασης; Τι οδηγεί σε αυτή την διαρκή και αέναη σύγκρουση μεταξύ των δυο γειτονικών χωρών;

Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι δυο χώρες γειτονικές. Αυτές τις δυο χώρες τις ενώνει ένα μεγάλο διάστημα κοινού ιστορικού παρελθόντος, η πολιτισμική επιρροή της μιας χώρας στην άλλη, καθώς επίσης τις ενώνει η βαθιά επιθυμία για ευημερία και ειρηνική συνύπαρξη.

Το τελευταίο τουλάχιστον ισχύει για μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Παρόλο αυτά τα κοινά χαρακτηρίστηκα τους, την έντονη επιρροή της μιας χώρας στην άλλη και την πλειάδα κοινών πολιτισμικών ομοιοτήτων, οι δυο αυτοί λαοί έμαθαν να μισούν ο ένας τον άλλο και να παρασύρονται σε έναν φαύλο κύκλο εσωστρέφειας και ακραίας έκφρασης ενός λογού εθνικιστικού και ψευτοπατριωτικού.

Η λέξη πατριωτισμός και μόνο, ανοίγει μπροστά μας δύσβατα και σκιώδη μονοπάτια. Τι είναι άραγε πατριωτισμός; Είναι πατριωτισμός, το να παρασύρεσαι από διαφορές ακραίες εθνικιστικές, μισαλλόδοξες και συντηρητικές κορώνες, που μιλούν για επεκτατικό πόλεμο και μεγάλες ιδέες; Ή μήπως πατριωτισμός τελικά είναι, το να επιθυμείς την ειρήνη, την κοινωνική και οικονομική πρόοδο, ευημερία και συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν πρέπει να είναι δύσκολη σε κανέναν, καθώς δεν αποτελεί κάποιου είδους δίλλημα σε καμιά περίπτωση.

Το παραπάνω ερώτημα που τέθηκε, εδώ και πολλά χρονιά δεν έχει κατορθώσει να απαντήσει ούτε το ίδιο το Ελληνικό κράτος με την παρακμάζουσα εξωτερική του πολιτική. Ένα Ελληνικό κράτος και μια ελληνική εξωτερική πολιτική που έχει επιλέξει την λογική της περιχαράκωσης εντός των συνόρων, μια Ελλάδα που δείχνει αδύναμη να υπερβεί τις καταστάσεις και να κλείνει ανοικτά ζητήματα. Αντιθέτως αυτό που έχει επιλεγεί είναι να υιοθετήσουμε μια λογική καλουπιού.

Από μικροί κιόλας μαθαίνουμε πως ο λαός απέναντι μας είναι κακός, θέλει το κακό μας και εμείς πρέπει να τον μισήσουμε γιατί κάποια στιγμή θα κληθούμε να τον πολεμήσουμε. Κάτι αντίστοιχο μαθαίνουν και από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Είναι μια εθνική προπαγάνδα, πάνω στην οποία επενδύουν χρόνια ολόκληρα τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία.

Ποιον ωφελεί ωστόσο στο τέλος, αυτή η προπαγάνδα, αυτός ο παροξυσμός;

Θα ήταν φρόνιμο, να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε και να βρούμε λύσεις στις όποιες διαφορές μας, εγκαταλείποντας την λογική των πολεμικών ιαχών και απευθυνόμενοι στους Διεθνής Οργανισμούς που ως στόχο έχουν την διευθέτηση των διαφόρων μεταξύ κρατών, προκειμένου να αποφευχθεί το όποιο σενάριο κλιμάκωσης μιας κρίσης.

Σεβόμενοι το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνής Συμβάσεις, οφείλουμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ώστε να διαλυθεί και το τελευταίο σύννεφο που επισκιάζει τις σχέσεις μας με τον γειτονικό λαό. Ρίχνουμε τις γέφυρες επικοινωνίας αλλά και συνεργασίας με την Τουρκία, γιατί και οι δυο λαοί το μόνο που έχουν είναι να κερδίσουν και σε καμιά περίπτωση να χάσουν.

Αυτή θα ήταν μια έμπρακτη πατριωτική στάση. Γιατί πατριώτης είναι αυτός που θέλει την ευημερία και την ειρήνη για τον λαό και την χωρά του.

Πατριώτης είναι αυτός που θα παραμερίσει το μίσος, τον ψόγο και το ακατανόητο αίσθημα ανωτερότητας, προκειμένου να βρει λύσεις και να επενδύσει στην συνεργασία και τον ειλικρινή διάλογο έτσι ώστε να βρει τις ισορροπίες και την χρυσή τομή για την επίλυση των προβλημάτων. Το κενό ανάμεσα σε αυτή την πρόταση και σε μια άλλη που καλλιεργείται τόσο από το σχολείο, όσο και από τα ΜΜΕ, η οποία δηλητηριάζει το μυαλό και την κρίση μας, είναι τεράστιο.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι, η επιλογή του μονοπατιού που θα εξακολουθήσουμε, είναι δική μας υπόθεση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιλογή μας αυτή, θα μας συντροφεύει και θα μας χαρακτηρίζει για παρά πολύ καιρό στο μέλλον.

LEFT