H ΝΕΡΙΤ των Σαμαρά-Βενιζέλου επιστρέφει στη ζούλα, χωρίς φερετζέ και καμουφλάζ
του Νίκου Παπαδογάννη
Σε μία ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, όπου ο πολίτης ελέγχει την εξουσία και δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο. Η ΕΡΤ δεν νοείται να υπάγεται απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό, ο δε διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού δεν νοείται να διορίζεται στεγνά επικεφαλής της κρατικής τηλεόρασης.
Όποιος και αν είναι, όπως και αν λέγεται, όποιο τζάκι και αν εκπροσωπεί. Είτε είναι δημοσιογράφος με περγαμηνές είτε δημοσιογράφος με καθόλου περγαμηνές είτε καθόλου δημοσιογράφος.
Εάν το πρόσφατο μητρώο του βαρύνεται με «τιτιβίσματα» που αγγίζουν τα όρια του ρατσισμού και του μισογυνισμού, τόσο το χειρότερο. Εφ’ όσον του αρέσει να ανοίγει δημόσιο διάλογο με υπόδικους νεοναζί και να τους επαινεί για τα λεκτικά ανδραγαθήματά τους, τόσο το ακόμη χειρότερο. Εάν κάνει το κορόιδο για όλα τα παραπάνω και γειώνει τις διαμαρτυρίες χρησιμοποιώντας τη συνήθη μεθοδολογία της νέας κυβέρνησης, «κλείνουμε τα αυτιά μέχρι να βαρεθούν οι μαλάκες και να βγάλουν τον σκασμό», τόσο το καλυτερότερο.
Δεν έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά τον Κωνσταντίνο Ζούλα, ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τη δημοσιογραφική οντότητα που τον έφερε σε δυσθεώρητα αξιώματα, αλλά τα παραπάνω θα έπρεπε να ισχύουν ανεξαρτήτως προσώπου, βιογραφικού και κομματικής τοποθέτησης.
Ακόμα και αν η ταυτότητά του έγραφε «Ουόλτερ Κρονκάιτ» ή «Λάρι Κινγκ», θα έπρεπε να κάθεται σε καρέκλα ιδιώτη ή έστω κομματικού στελέχους. Όχι του αφεντικού της δημόσιας τηλεόρασης.
Βεβαίως, η ΕΡΤ της νέας εποχής δεν είναι παρά ο προσωπικός δίαυλος επικοινωνίας του νέου μεσσία και του απερίγραπτου θιάσου του. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση ανήκει στον Μητσοτάκη, η ιδιωτική στον Μαρινάκη και η ζωή συνεχίζεται με γαλάζιες σημαίες, με μπλε ταμπούρλα και με παρδαλά fake news που δοκιμάζουν τη νοημοσύνη του πολίτη.
Από την άλλη, εάν υπήρχε τέτοια δεν θα μοιράζονταν τόσο εύκολα και αβασάνιστα τα συγχωροχάρτια στους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό και πασχίζουν αφιλότιμα να τη σύρουν ξανά στο χείλος του. Θα υπήρχε, τουλάχιστον, κάποιου είδους αντίσταση, στην πλησίστια οπισθοδρόμηση των τελευταίων εβδομάδων.
Η συνηθέστερη επωδός όποτε η συζήτηση στρέφεται στην ΕΡΤ είναι ότι πρόκειται για μία ελληνικού τύπου «Πράβδα», όχι φιλοκυβερνητική αλλά ακραιφνώς κυβερνητική. Ένα ξεδιάντροπο φερέφωνο, με δικά μας έξοδα.
Ο συγκεκριμένος αφορισμός γιγαντώθηκε στα χρόνια του ΣυΡιΖα, ο οποίος ουσιαστικά έπεσε θύμα της ίδιας της παράταξης που του παρέδωσε τα κλειδιά του Ραδιομεγάρου. Τη φήμη της «Πράβδα», μείον τη σοβιετική χροιά, η ΕΡΤ την απέκτησε όχι την τετραετία 2015-9, αλλά στις δεκαετίες που προηγήθηκαν, με κορωνίδα την αλήστου μνήμης ΝΕΡΙΤ των Σαμαροβενιζέλων.
Στις άναρθρες κραυγές περί …σταλινικής ΕΡΤ, πρωταγωνίστησαν –πέρα από τα κομματικά τρολ- άνθρωποι που ουδέποτε γύριζαν το κανάλι στις κρατικές συχνότητες. Παρακολουθούσαν αποχαυνωμένοι ΣΚΑΙ ή Star ή ξερωγώ Mega και αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας τη μονόπαντη ενημέρωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Τη βλέπετε την ειρωνεία ή να βάλω τις φωνές;
Στο μεταξύ, η ναυαρχίδα της Αγίας Παρασκευής έπλεε σε περίεργα θολά νερά, ιδίως στους μήνες που προηγήθηκαν των εκλογών. Από τη στιγμή που η ΝΔ αποφάσισε να εγκαταλείψει το αστείο εμπάργκο της, τοποθετώντας νταηλίκι γαλανούς τοποτηρητές στο ειδησεογραφικό τμήμακαι απαιτώντας τον εξοστρακισμό εκπομπών με αριστερό πρόσημο (όπως της Κατερίνας Ακριβοπούλου), η ΕΡΤ υιοθέτησε αυστηρή πολιτική ίσων αποστάσεων.
Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οι ουρανομήκεις πανηγυρισμοί παλαιών και νέων στελεχών και δημοσιογράφων της για την επικείμενη «μεταπολίτευση» αντηχούσαν στους διαδρόμους του κτιρίου και διοχετεύονταν υποδόρια στον οργανισμό των τηλεθεατών μέσα από τις ενημερωτικές εκπομπές.
Ποια «Πράβδα»; Η καλύτερη φιλενάδα του Κυριάκου ήταν η ΕΡΤάρα του Απριλίου, του Μαϊου και του Ιουνίου 2019. Με φερετζέ, αλλά πιστή. Άλλωστε, ο ΣυΡιΖα ουδέποτε απέκτησε ερείσματα στα συνδικαλιστικά όργανα του μαγαζιού.
Όταν πια ολοκληρώθηκε η αλλαγή κυβέρνησης και εξωθήθηκαν στην έξοδο οι «Μαδούροι», οι πλέον αχρείαστες ενημερωτικές εκπομπές καταργήθηκαν για 1-2 μήνες λόγω …θέρους, έτσι, για να θυμηθούμε ποια είναι η πραγματική παθογένεια της ΕΡΤ.
Ταϊζει χιλιάδες μόνιμους υπαλλήλους και μυριάδες συνεργάτες, αλλά δεν της περισσεύει προσωπικό για να βγάλει 2-3 καθημερινές ψωροεκπομπές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Όποιος θέλει να παρακολουθήσει πολιτικές συζητήσεις καλοκαιριάτικα, ας βάλει ΣΚΑΙ, που τα λέει ωραία.
Στα δε δελτία ειδήσεων, όσα απέμειναν μετά την αποψίλωση, το ρεπερτόριο κυμαίνεται πια μεταξύ ριάλιτυ και λαϊφστάιλ: δολοφονίες, πνιγμοί, καύσωνας, ακρογιαλιές, άντε και καμιά πυρκαγιά όταν δεν γίνεται αλλιώς, αλλά προσοχή, δίχως αιχμές για «δικούς μας» περιφερειάρχες ή δημάρχους.
Πολιτική πουθενά, εκτός από σκόρπια φιλοκυβερνητικά φληναφήματα σαν τις αόρατες «συντάξεις 24.000 ευρώ» του Βρούτση. Και ας βρίσκεται η χώρα υπό πλήρη διάλυση, και ας πέφτουν βροχή τα μίνι ή μάξι σκάνδαλα.
Το μόνο που απομένει, είναι να αντικατασταθεί το πατροπαράδοτο σήμα των δελτίων ειδήσεων, με τη μουσική του Θεάτρου Σκιών. Αυτή ταιριάζει καλύτερα με τους Χατζηαβάτηδες που τη λυμαίνονται το ταλαίπωρο Ραδιομέγαρο.
κουτι πανδωρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου