Ένας μήνας διακυβέρνησης από τη ΝΔ

του Γιάννη Αμανατίδη

Κινδυνεύοντας να θεωρηθεί ότι κομίζω «γλαύκα εις Αθήνας», θα έλεγα ότι ο μήνας αυτός χαρακτηρίστηκε από τη βιασύνη και το άγχος της νέας κυβέρνησης να παρουσιαστεί ως αποτελεσματική και ως έτοιμη από καιρό.

Έτσι, τις δύο από τις τρεις νομοθετικές της παρεμβάσεις τις χαρακτήρισε ως επείγουσες. Και αν η ψήφιση για την μείωση του ΕΝΦΙΑ είχε όντως τέτοιο χαρακτήρα, η σπουδή για την κατάργηση του «ασύλου», τη νόθευση της λαϊκής εντολής στην τοπική αυτοδιοίκηση και  η κατ’ ευφημισμό λειτουργία του επιτελικού (βλ. κυβερνητικού) κράτους, υπηρέτησε αυτήν την εικόνα.

Αγνοώντας τους κανόνες της καλής νομοθέτησης, της διαβούλευσης, της αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων σε μείζονα ζητήματα όπως της παιδείας, της δημοκρατίας, του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας και των ανεξάρτητων αρχών. Συνεπικουρεί βέβαια σε αυτό και το γεγονός της αυτοδυναμίας.

Γρήγορα ξεχάστηκαν οι προεκλογικές κορώνες για αναζήτηση ευρύτερων συναινέσεων, παρά την τυχόν ύπαρξη αυτοδυναμίας. Η γοητεία της αίσθησης της αυτοδυναμίας φαίνεται να  κυριεύει με γρήγορους επίσης ρυθμούς τα κυβερνητικά στελέχη.

Αλλά εκτιμώ ότι μαζί με το άγχος συνυπάρχει και ο φόβος. Ο φόβος για  τις  αντιδράσεις όλων αυτών, που είναι αντίθετοι στις πρώτες- βαθιά «ιδεολογικού» χαρακτήρα-  κινήσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να επενδύει στη θερινή ραστώνη.

Τα δύο της νομοσχέδια συνδέονται με μία κοινή γραμμή: την ακροβασία και την επίθεση σε ζητήματα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας σε θεσμούς όπως το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση και το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ της χώρας. Ως εκ τούτου, βρήκε αντίθετη απέναντί της σύσσωμη την αντιπολίτευση,  που καταψήφισε επί της αρχής τα νομοσχέδια και μάλιστα με αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας από τον ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεκριμένα άρθρα.

Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα εκφράσει την άποψη ότι η θεσμική λειτουργία ενός σύγχρονου, λειτουργικού, αποτελεσματικού κράτους είναι ακόμα ζητούμενο, που οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συνομολογήσουν. Οι μέρες που πέρασαν, νομίζω ότι κατέδειξαν ακόμη περισσότερο την ανάγκη της συνομολόγησης, διαφορετικά οι νόμοι αυτοί είναι θνησιγενείς, με απώτατη ημερομηνία θανάτου τη λήξη της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ.

Αν ο πρώτος μήνας θεωρηθεί ως δύσκολος μήνας ή ως crash test, οι επόμενοι θα είναι δυσκολότεροι, καθώς  η μείωση των  πρωτογενών πλεονασμάτων, η ανάπτυξη, οι «καλές δουλειές» και η βελτίωση της ζωής των πολιτών είναι τα ουσιαστικά ζητούμενα.

Και καθώς «μάγοι» δεν υπάρχουν, ελπίζω να μην φιλοδοξήσει κανείς να γίνει «μαθητευόμενος».

τα νέα