Τελείως εθελοντικά

του Σπύρου Γεωργάτου

Στην περίπτωση που πέρασε απαρατήρητο, σας πληροφορώ ότι έρχονται επαναστατικές αλλαγές στη μέση εκπαίδευση. Μετά τη συνάντηση του κ. Χαρδαλιά, του νέου Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας,  με την υπουργό και την υφυπουργό Παιδείας, ανακοινώθηκε ότι το ωρολόγιο πρόγραμμα στα σχολεία θα ενισχυθεί με νέες θεματικές. «Προφύλαξη από φυσικές καταστροφές, εθελοντισμός, επιχειρηματικότητα, σεβασμός στον άλλον, διατροφή και υγιεινή». Ανεβασμένα πράγματα!

Τί δεν καταλαβαίνετε; Η προφύλαξη από φυσικές καταστροφές χρειάζεται εξήγηση; Πάνε αυτά που ξέρατε. Άλλαξε το δόγμα. Δεν προσέξατε τις μεικτές περιπολίες στρατού-πυροσβεστικής αυτές τις μέρες; Έρχονται και ευρύτερες συμπράξεις: ναυτοπρόσκοποι, λυκόπουλα -και μετά τα νήπια με τα κουβαδάκια τους. 

Ορίστε; Αν διδάσκεται ο εθελοντισμός; Ασφαλώς και διδάσκεται, όπως διδάσκεται κι ο σεβασμός στον άλλον. Αυτά είναι βασικά μαθήματα, όπως και το «μην παρκάρετε σε θέσεις αναπήρων» ή το εξόχως περιβαλλοντολογικό «ενεργείστε κάθε δεύτερη μέρα» - που λέει κι ο Μπολσονάρο. Αν θέλετε να ξέρετε, την αύξηση του μεθανίου και άλλων βλαπτικών αερίων στην ατμόσφαιρα δεν την προκαλούν οι βιομηχανίες. Την προκαλούν οι αστοιχείωτοι - κι οι αγελάδες-  που πέρδονται δημοσίως, χωρίς μέτρο και συστολή. 

Τί σχέση έχει η επιχειρηματικότητα με τον εθελοντισμό; Καλά, δεν μάθατε πόσο φροντίζει ο ΣΚΑΪ για τις ακτές; Δεν σας είπαν οι φίλοι και οι γνωστοί για τις λαμπρές εκδηλώσεις του «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ» - με τον Σαββόπουλο και άλλους ευαίσθητους - στο Καλλιμάρμαρο; 

Ας σοβαρευτούμε. Όλα αυτά θα ήταν ένα ανέκδοτο, αν δεν ήταν η ζοφερή πραγματικότητα που περιβάλλει τη σπουδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να δείξει «έργο». Μιλάμε για το κιτς το απόλυτο. Αλλά όχι μόνο - ούτε κυρίως - γι’ αυτό. Εκείνο που έρχεται σιγά-σιγά στην επιφάνεια είναι το «αυτόνομο σχολείο». Ένα σχολείο που θα λειτουργεί με τη (συν)ευθύνη της «κοινωνίας των πολιτών». 

Εξηγούμαι. Η Τρόικα που είχαμε στο κεφάλι μας εννιά χρόνια πίεζε αφόρητα και συστηματικά για την αλλαγή του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος χρησιμοποιώντας - πάντα - λογικοφανή επιχειρήματα. Π.χ., τί κίνητρο έχει ένας εκπαιδευτικός να γίνει «άριστος», αν δεν του αφήσεις το περιθώριο να πειραματισθεί έξω απ’ το πλαίσιο του ωρολογίου προγράμματος;  Κι αν θελήσει το σχολείο να οργανώσει πρωτότυπες εκδηλώσεις ή επισκέψεις στο εξωτερικό, που θα τα βρει τα λεφτά; Δεν χρειάζονται «συνέργειες» με την τοπική αυτοδιοίκηση, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά και τους «φωτισμένους» ιδιώτες;  

Ας πούμε, είσαι στην Ιωνίδιο Πρότυπο Σχολή στον Πειραιά και θέλει ο γυμναστής να οργανώσει τουρνουά ποδοσφαίρου για κορίτσια - που είναι και της μόδας. Ε, να μην τρέξει η Σχολή στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ; Κι άμα υπάρχουν και ταλαντούχα παιδιά στην έκθεση, γιατί να μην οργανώσει ο γνωστός Δημοσιογραφικός Οργανισμός μαθήματα «δημιουργικής γραφής», με τη Σώτη Τριανταφύλλου και τον Χωμενίδη μέσα στο Σχολείο; 

Αυτονόητα; Μέχρι ενός σημείου ναι. Αλλά το σημείο που εννοούν όλοι αυτοί οι «παράγοντες» και φαίνεται ότι συμμερίζεται το Υπουργείο Παιδείας είναι διαφορετικό από αυτό που νομίζετε εσείς κι εγώ. Διότι - και το λέω ως υπερήφανος απόφοιτος της Ιωνιδείου - η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην καλή εκπαίδευση και τις απομιμήσεις είναι η ποιότητα, όχι η ποσότητα και τα παρδαλά. Αυτό και μόνο διαχωρίζει το πραγματικό έργο από το θεαθήναι, το θεμελιώδες από τα ψιμύθια, την ευγενή άμιλλα και το «ευ αγωνίζεσθαι» από τη μούφα του πρωταθλητισμού. Όσο περνάνε τα χρόνια, αναδεικνύεται ολοένα και περισσότερο το μεγάλο όφελος που είχαν ή έχουν οι απόφοιτοι ενός καλού δημόσιου σχολείου: έχουν εκπαιδευτεί εξ απαλών ονύχων στο πώς να διαχειρίζονται το δύσκολο, πώς να μην παραιτούνται, πώς να ψάχνουνε το καλύτερο. Κι αυτή είναι η έννοια της αριστείας χωρίς εισαγωγικά. Ως απόφοιτος της Βαρβακείου, ο νέος Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, ο κ. Χαρδαλιάς, τα γνωρίζει όλα αυτά καλά. 

Δεν έχουν όμως κάτι τέτοιο στο μυαλό τους οι διάφοροι «νεωτεριστές». Αυτό που έχουν ως στόχο είναι να μειώσουν πάση θυσία τη δημόσια δαπάνη για την εκπαίδευση - σε όλες τις βαθμίδες - με δύο τρόπους: πρώτον, με τη μετακύλιση μέρους του κόστους στους ίδιους τους φορολογούμενους (ποιος γονιός θα διαφωνήσει με μια μικρή επιβάρυνση, αν είναι να πάρει το παιδί μερικά έξτρα μαθήματα από άριστους;)˙ και δεύτερον, με την εισαγωγή των «χορηγών» στη δημόσια εκπαίδευση, που σύντομα βέβαια από χορηγοί θα εξελιχθούν σε ιδιοκτήτες. 

Φυσικά, όλα αυτά προσφέρονται σε χρυσό περιτύλιγμα:  να έχουν ελευθερία και κίνητρα ανέλιξης οι εκπαιδευτικοί, να έχει επαφή το σχολείο με την τοπική κοινωνία, να είναι εξοικειωμένοι οι μαθητές με την οικονομία και την παραγωγή, να γίνουμε πιο ευρωπαίοι. Οι Δήμοι κι οι Περιφέρειες τα μάθανε τα βασικά «ευρωπαϊκά» πολύ γρήγορα: βάζεις όλον τον κόσμο στο παιχνίδι και πριν προλάβεις να καταλάβεις όλοι εξαρτώνται από όλους, τη βοηθεία και τη μεσιτεία σου. Ως δήμαρχος Βύρωνα επί τρεις τετραετίες και ως εκτελεστικός Γραμματέας Στερεάς Ελλάδας για χρόνια, ο νέος Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, ο κ. Χαρδαλιάς, τα γνωρίζει αυτά πολύ καλύτερα. 

Αυτό που απομένει να δούμε είναι τί φρονεί και τί λογαριάζει να πράξει η κ. Κεραμέως. Εθελοντικώς ή όχι. 

tvxs