της Αννέτας Καββαδία
Λένε πάντα πως «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», μια ρήση που δεν θα μπορούσε να αποτυπώνει καλύτερα τη φιλοσοφία και τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησής του. Νομοθετικά βήματα που κατέστησαν συνανθρώπους μας ορατούς, που τους έβγαλαν, στην κυριολεξία, στο φως και που αποκατέστησαν την αξιοπρέπειά τους.
· Με το νόμο 4356/2015 ψηφίστηκε η επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια
· στο ίδιο νομοσχέδιο καταργήθηκε το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα που τιμωρούσε την «ασέλγεια παρά φύση»
· Τροποποιήθηκαν στον Ποινικό Κώδικα οι διατάξεις περί ρατσιστικού εγκλήματος ώστε να καλύπτουν με περισσότερη σαφήνεια τα εγκλήματα με χαρακτηριστικά ομοφοβίας, τρανσφοβίας
· με νέες πολύ πρόσφατες τροποποιήσεις στο άρθρο 336 (ως παρ. 5) του Ποινικού Κώδικα, η απουσία συναίνεσης θεωρείται, πλέον, χωρίς περιστροφές, βιασμός και τιμωρείται ως κακούργημα - μια νίκη των κινημάτων και των ακτιβιστών/ ακτιβιστριών
· ψηφίστηκε ο νόμος 4443 περί ίσης μεταχείρισης σε θέματα εργασίας, απασχόλησης, πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες
· ψηφίστηκε ο νόμος 4491 για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου
· ψηφίστηκε ο νόμος 4531 με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας
· ψηφίστηκε ο νόμος 4604/2019 περί προώθησης της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και για πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας
· καθιερώθηκε ο θεσμός της Θεματικής Εβδομάδας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των γυμνασίων με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται των έμφυλων ταυτοτήτων
Όλα αυτά δεν ήταν αυτονόητα πριν έρθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτελούν σημαντικές νίκες που έγιναν κατορθωτές χάρη στην κοινή δράση πολιτικών και ενεργών πολιτών.
Δεν παραβλέπουμε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να μετράει κάθε χρόνο θύματα ομοφοβικής, τρανσφοβικής, σωματικής και ψυχολογικής βίας – η δολοφονία του Ζακ/της Zackie αρκεί για να μας τρυπά την μνήμη σαν αγκάθι και να μας θυμίζει πόσα ακόμα πρέπει να γίνουν, καθώς η κοινωνία φυσικά δεν αλλάζει μόνο με νόμους αλλά χρειάζονται τομές στη νοοτροπία, στα στερεότυπα, μια δουλειά που θέλει χρόνο και κόπο. Μια δουλειά, όμως, που δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, χωρίς την ομπρέλα της νομοθετικής προστασίας που έχουμε πετύχει και που πρέπει να επεκτείνουμε, να βελτιώσουμε.
Νιώθουμε, λοιπόν, περηφάνια για όσα έχουμε καταφέρει καθώς και αποφασιστικότητα μπροστά στις επόμενες μάχες, καθώς διακηρυγμένος προγραμματικός μας στόχος είναι ο πολιτικός γάμος και η παιδοθεσία.
Μια τέτοια, καθοριστικής σημασίας, μάχη είναι και η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου. Οι θέσεις της ΝΔ αποπνέουν έναν γενικό συντηρητικό αέρα, ειδικά όμως ως προς τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας υπάρχει, εκ μέρους της δεξιάς παράταξης, μια πολύ εύγλωττη σιωπή.
Δεν είναι μόνο το ότι η ΝΔ ήταν κατηγορηματικά απέναντι στους νόμους που προαναφέρθηκαν, δεν είναι μόνο πως επιτέθηκε σε όλους αυτούς τους νόμους με σφοδρότητα, ενίοτε με χυδαιότητα και κάποιες φορές με τραγελαφικό τρόπο (ας θυμηθούμε τις αναφορές περί εξωγήινων του Κυρ. Μητσοτάκη στο νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου), είναι και ότι, όσο κι αν ψάξουμε, δεν θα βρούμε σχετικές αναφορές στο πρόγραμμα της ΝΔ ή στις ομιλίες των στελεχών της. Οι επίδοξοι κυβερνήτες της χώρας επιφυλάσσουν για τη ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητα την ίδια αντιμετώπιση που είχαν και στο παρελθόν: θέλουν τα μέλη της αόρατα και χωρίς φωνή, υιοθετώντας δυστυχώς και εδώ την ομοφοβική, τρανσφοβική αντίληψη της ακροδεξιάς συνιστώσας τους.
Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς. Η διαφαινόμενη συντηρητική αντεπίθεση απέναντι στις κατακτήσεις των τελευταίων χρόνων θα είναι σκληρή και θα αφορά συνολικά τον χώρο των ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων όλων μας, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ+ συμπολιτών μας.
Παρά τον ήπιο τόνο των τελευταίων δημόσιων εμφανίσεων της ηγεσίας της ΝΔ, τα δείγματα γραφής έχουν κατατεθεί γι΄αυτό και δεν επιτρέπονται αυταπάτες. Χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας, η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα κρίνει μόνο αν το κτίριο του Κοινοβουλίου θα είναι φωτισμένο στα χρώματα του Ουράνιου Τόξου την ημέρα του Pride αλλά το πόσο έδαφος θα ξανακερδίσουν η ρητορική μίσους, ο κακοποιητικός λόγος και τα στερεότυπα, σε μια κοινωνία που παλεύει να σπάσει τα πατριαρχικά δεσμά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου