του Αυγερινού Χατζηχρυσού
Κάθε νεοπαγής κυβέρνηση δικαιούται λένε μία περίοδο χάριτος, είθισται 100 ημερών, ωστόσο κάποιες επιλογές φαντάζουν στα μάτια κάθε έμπειρου πολιτικού αναλυτή ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες, τις οποίες ευχόμαστε να μην εκπληρωθούν.
Αντιπαρέρχομαστε το δεν είναι ολιγομελές σχήμα, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά, μας αρκεί να είναι ωφέλιμο για τον λαό.
Το ότι έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες «αγιο δισκοπότηρο» η ολιγομελής κυβέρνηση, επειδή έτσι είναι εις τα Ευρώπας, δεν το καθιστά και απαραίτητα ορθό, επειδή στην Ελλάδα ο κρατικός μηχανισμός, κυρίως μετά το 2010 με την τρομακτική μείωση (πχ 20.000 λιγότεροι υπάλληλοι μόνο στην Υγεία σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ) οι υπουργοί και γραμματείς αναλαμβάνουν πολλά περισσότερα βάρη, πέραν των τυπικών καθηκόντων τους που είναι να δίνουν τις πολιτικές εντολές και ασχολούνται με την διαχείριση ώστε να ολοκληρωθεί το κυβερνητικό έργο
Αλλωστε κι ο Τσίπρας το 2015 είχε δημιουργήσει υπερυπουργεία, τα οποία λόγω των ανωτέρω, διαχωρίστηκαν ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικά.
Η νάρκη που κινδυνεύει να πατήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το τεράστιο ποσοστών «τεχνοκρατών», οι 21 από τους 51 υπουργούς, οι οποίοι αν και αποκτούν πολιτικό χαρτοφυλάκιο, δεν έχουν την υποχρέωση, ούτε την ανάγκη, να λογοδοτούν στο λαό και ούτε ισως και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εχουν τις δουλειές τους, ένιοι δεν έχουν πολιτικές βλέψεις, μπορούν να κάνουν οτιδήποτε χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος στην Κυβέρνηση.
Είναι οι Her Omnes του Κάφκα , αυτοί που ζουν με τους αριθμούς χωρίς να συλλογίζονται την τραγωδία των ανθρώπων.
Την προβληματική των τεχνοκρατών την έχει θέσει από το 2009, μέχρι και σήμερα, στο υψηλότερο θεσμικό επίπεδο ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλοςσε όλους τους ξένους ομολόγους του, αλλά και ομιλίες. Πολλοί δεν γνωρίζουν τον άτυπο χαρακτήρα του Eurogroup, το οποίο στην πραγματικότητα είναι απλά(;) ένα συμβουλευτικό forum που όμως έχει καταλήξει σε ένα είδος «επικυριαρχίας του οικονομικού επί του θεσμικού» και για να πάρουμε ως παράδειγμα την τύχη της Ελλάδας στην πράξη όλες οι αποφάσεις του σκληρού προγράμματος λιτότητας ελήφθησαν παρακάπτοντας την δημοκρατική νομιμοποίηση του Ευρωκοινοβουλίου
Ενα άλλο παράδειγμα ήταν το «Κάναμε λάθος που κόβαμε μόνο μισθούς», του Τόμσεν υπεύθυνου του ΔΝΤ και άλλο το «Οι τράπεζες σώθηκαν σε βάρος των φορολογούμενων και με λάθος τρόπο» που μας είπε – όντας απερχόμενος – ο Νταισελμπλουμ προϊστάμενος του Eurogroup. Λάθος ; Ποιος θα πληρώσει για τις δεκάδες αυτοχειρίες εργαζομένων, την ανεργία που παραμένει 40% στους νέους και τα λουκέτα των μικρομεσαίων;
Οι τεχνοκράτες απανταχού απέρχονται χωρίς να είναι δυνατόν να τους καταλογιστούν ευθύνες
Οι τεχνοκράτες μπορούν να μιλούν για την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος στα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά κατά 71% (Σουηδία) ή 100% (Βουλγαρία) και να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους.
Οι τεχνοκράτες της ΕΕ, ως απάντηση στην ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την ανεργία, στην μεν Γαλλία αύξησαν τα καύσιμα, στην Αυστρία θέσπισαν τον 12ώρο εργασίας, τις ανασφάλιστες mini Jobs στην Γερμανία, ενώ πλέον το 65ωρο εργασίας είναι η νέα μόδα ανάμεσα στα νεοφιλελεύθερα φορουμ.
Γι’ αυτούς όλοι κι όλα είναι data, πληροφορίες και αριθμοί. Βεβαία όχι όλες οι πληροφορίες. Οπως της Eurostat για τα 25εκ παιδιά κάτω από το όριο φτώχιας στην Ευρωζώνη ή τους 14εκ Γερμανούς νεοπτωχους εντός της «ατμομηχανής της Ευρώπης» της Γερμανίας
Η δημοκρατία θα παραμένει ζητούμενο, σε όλο τον δυτικό κόσμο κι όχι μόνον στην Ελλάδα για να είμαστε δίκαιοι, στο βαθμό που η τεχνική αντίληψη της πολιτικής, εισβάλει στη δημοκρατική ουσία τόσο της εθνικής (συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;) όσο και της λαϊκής κυριαρχίας (εργασιακά δικαιώματα, πρόσβαση σε ρεύμα, νερο, καθαρό περιβάλλον) διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ κυβερνώντων και κοινωνίας, κάτι που ελπίζουμε και ευχόμαστε να μας διαψεύσουν οι νέοι ένοικοι των υπουργείων.
Ωπερ έδει δείξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου