Άνθιμοι στα Πανεπιστήμια, ιεροδιδάσκαλοι στα σχολεία, μέρες γιορτής ενάντια στις αμβλώσεις και πάνω απ’ όλα ασυδοσία. Διότι «τώρα νιώθουμε ότι έχουμε πρωθυπουργό».
του Νίκου Παπαδογιάννη
Όλα όσα θα ήθελε να γνωρίζει ο πολίτης για τη «νέα εποχή» στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας τα έμαθε όταν είδε την οθόνη της τηλεόρασης να γεμίζει με ράσα, στις τελετές της ορκωμοσίας των νέων υπουργών. Μαύρη μαυρίλα, σαν καλιακούδα. Αλλά λιγότερο συμπαθητική.
Το μήνυμα ήταν σαφές και αδιαπραγμάτευτο. Ευλόγησον, δέσποτα, την άτακτη φυγή των αθέων. Δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος εξοβελισμού των Θρησκευτικών από το σχολικό πρόγραμμα ή αποκαθήλωσης των εικονισμάτων από τις δικαστικές αίθουσες. Όταν λέμε πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, το εννοούμε. Τρία στα τρία θέλουμε, όχι το αντίχριστο, εθνομηδενιστικό και σουρτούκικο δόγμα του ΣυΡιΖα.
Μακάρι, όμως, να άρχιζε και να τελείωνε η κονσομασιόν στη θρησκευτική ορκωμοσία. Πριν συμπληρωθεί εβδομάδα από τις εκλογές, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως έθεσε στόχο της θητείας της τα «ελκυστικά θρησκευτικά» και την παρουσία ιερέων και ιεροδιδασκάλων στις σχολικές τάξεις. Αυτό καταλάβαμε τουλάχιστον, διότι η υπουργός Παιδείας (και τα περισσότερα μέλη αυτής της απίθανης κυβέρνησης) δεν διακρίνεται για τα ελληνικά της. Όταν την άκουσα να μιλάει για «εμβολιασμό πλοίου», μου ήρθε να ξεριζώσω τα αυτιά μου και να τα ρίξω για μεζέ στα γουρούνια του Πολάκη στην Κρήτη.
Παπάδες, ευαγγελιστές και ελκυστικά θρησκευτικά, λοιπόν. Κεραμίδα από την Κεραμέως. Στα σχολεία όχι της Σαουδικής Αραβίας, αλλά ενός ευρωπαϊκού κράτους που καμώνεται το σύγχρονο, ώστε να γαλουχηθούν με τις ορθόδοξες χριστιανικές αρχές τα παιδιά ενός λαού που παριστάνει τον περιούσιο.
Ακολούθησε, πριν λαλήσει τρις το κοκοράκι των Γραφών, η συνάντηση που όλοι περιμέναμε: Μητσοτάκης-Ιερώνυμος, στην έδρα του νεόκοπου πρωθυπουργού. Εάν χρειαστεί επαναληπτικός, θα διεξαχθεί στο γήπεδο του προκαθήμενου της Εκκλησίας, ώστε να αισθάνεται πιο άνετα και να μη ξεβολεύεται το αληθινό αφεντικό της χώρας.
«Άκυρη η συμφωνία με τον Τσίπρα», παιάνισαν τα εξαπτέρυγα του Κυριάκου. «Ως μη γενόμενη», υπερθεμάτισε ο αρχιεπίσκοπος. «Ο πρωθυπουργός εγγυήθηκε πλήρως τη διασφάλιση των υφιστάμενων μισθολογικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των κληρικών», ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου.
Ναι, πρόκειται για την ίδια συμφωνία του Νοεμβρίου 2018, που χαρακτηρίστηκε επιεικέστατη προς τους παπάδες, από όσους τουλάχιστον ονειρεύονταν έναν πραγματικό διαζύγιο του Κράτους από την Εκκλησία. Ο Τσίπρας τόλμησε να πειράξει λιγουλάκι τα προνόμια των ρασοφόρων και αυτομάτως πέρασε στο στόχαστρό τους, με αποτέλεσμα να απορριφθεί από την Ιερά Σύνοδο το σχέδιο στο οποίο είχε συμφωνήσει με τον Ιερώνυμο.
Ειδικευμένη στους ελιγμούς και εθισμένη στις οσφυοκαμψίες των άλλων, η ηγεσία της Εκκλησίας εκτόξευσε τη μπάλα στην εξέδρα, μέχρι να αλλάξει η κυβέρνηση. Οι εκλογές βρίσκονταν ήδη στον ορίζοντα. Η μυρωδιά της πίτσας που ερχόταν ήταν διάχυτη στους ναούς και στα μοναστήρια.
Όπερ και εγένετο, μέσα σε ένθεους πανηγυρισμούς. Οι άθεοι και οι αστεφάνωτοι πήγαν στα σπίτια τους και στα τζαμιά τους. «Πλέον αισθανόμαστε ότι έχουμε πρωθυπουργό», δήλωσε, σε μία απίστευτη επίδειξη ξεδιαντροπιάς, ο εκπρόσωπος του Αγίου Όρους, καμαρωτός δίπλα στον Άδωνη. «Δούλο», εννοούσε. Πρωθυπουργό είχαμε και πριν την 7η Ιουλίου.
Μοιάζει πια θέμα χρόνου και θράσους, να επιστρέψουμε με βήμα ταχύ στον μαύρο μεσαίωνα. «Μέρα του Αγέννητου Παιδιού», αποφάσισε να καθιερώσει η Ιερά Σύνοδος, μέρα ενάντια στις αμβλώσεις για να καταλαβαίνουν και οι αγράμματοι. Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Επειδή έτσι γουστάρει. Επειδή μπορεί. Επειδή νιώθει ότι έχει πρωθυπουργό. Επειδή οι θεούσοι χειροκροτούν με ενθουσιασμό από τη γαλαρία και από τα υπουργικά έδρανα. Επειδή 40 τοις εκατό.
Μέρα του γεννημένου παιδιού που γίνεται σκεύος ηδονής σε εκκλησιαστικά ιδρύματα δεν προβλέπεται να καθιερωθεί. Ούτε μέρα του γεννημένου προσφυγόπουλου που πεθαίνει στις αμμουδιές του Αιγαίου. Αυτά κάνουν πως δεν τα βλέπουν, οι φιλεύσπλαχνοι παπάδες. Λυπάμαι αν με τους σκάρτους τσουβαλιάζω και τους -ουκ ολίγους- άξιους ιερείς, αλλά οι σκάρτοι έχουν τη δυνατή φωνή και το δυνατό φραγγέλιο.
Δεν φταίει φυσικά ο Μητσοτάκης για την ασυδοσία της ανίερης συνόδου. Αυτή είναι η Δεξιά, αυτά πιστεύει, αυτούς προσκυνάει (μεταξύ άλλων) και αυτά υποσχέθηκε στην προεκλογική εκστρατεία της. Σχολεία με ιεροδιδασκάλους, Εκκλησία παντοδύναμο κράτος εν κράτει, Αμβρόσιους φιλιππικούς από άμβωνος και Πανεπιστήμια με διδάκτορα τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο.
Ευθύνεται στο ακέραιο η προηγούμενη κυβέρνηση, που φοβήθηκε τα ψηφαλάκια του θεοσεβούμενου λαουτζίκου και άφησε άθικτη την παντοκρατορία των παπάδων και των νοικοκυραίων.
Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε επειδή …παραήταν αριστερός, αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι, σε καίρια ζητήματα κοινωνικά απαραίτητων και οικονομικά ανέξοδων μεταρρυθμίσεων, ο εκπεσών πρωθπουργός παραήταν δεξιός. Για την ακρίβεια, παραήταν άτολμος και ισορροπιστής.
Πίστεψε, προφανώς, ότι όφειλε να πλασάρει προφίλ κεντρώου και συμβιβαστικού ηγέτη «όλων των Ελλήνων». Αλλά η ατολμία έκανε τη φυσιογνωμία του ΣυΡιΖα πιο θολή, λιγότερο προοδευτική και πάντως απωθητική για όσους ονειρεύονταν μία ρηξικέλευθη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η λυπητερή καταφτάνει σε δόσεις, μέσα από μικρά –αλλά οδυνηρά- πραξικοπήματα από τους διπρόσωπους «συμμάχους» του Τσίπρα στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης. Ο Καμμένος πήδηξε από το σκάφος όταν το είδε να κατευθύνεται προς τα Σκόπια, ο Παυλόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει τις αλλαγές στην ηγεσία δικαιοσύνης, ο Ιερώνυμος πανηγυρίζει που επιτέλους έχει πρωθυπουργό του χεριού του και όλοι μαζί κλαίμε, για την πλησίστια επιστροφή στον σκοταδισμό.
Με τις ευλογίες του κυρίαρχου λαού, εννοείται. «Η γυναίκα που κάνει πρωκτικό σεξ στη διάρκεια της εγκυμοσύνης γεννάει ομοφυλόφιλα τέκνα», ήρθε να μας αποτελειώσει μία φωνή με μεσαιωνική προφορά, από τα δηλητηριώδη χείλη Κύπριου μητροπολίτη. Θα έβγαινα στους δρόμους να κάνω γκάλοπ ώστε να μετρήσω πόσοι συμπολίτες μας πιστεύουν στ’ αλήθεια τέτοιες ασυναρτησίες, αλλά φοβάμαι το αποτέλεσμα.
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου