του Γιώργου Χριστοφορίδη
Στο 1984 ο Όργουελ περιγράφει μια κοινωνία στην οποία οι πολίτες έχουν μεταλλαχθεί σε «Unperson», σε απρόσωπα όντα, που δεν αντιστέκονται, δεν διεκδικούν, δεν αγωνίζονται. Απαγορεύονται αυτά.
Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον, στη φανταστική κοινωνία της Ωκεανίας, η οποία έχει τρεις κοινωνικές τάξεις:
Την άρχουσα και ευημερούσα τάξη, περίπου το 1% του πληθυσμού (σαν να λέμε οι άριστοι).
Τους μικρογραφειοκράτες χαμηλοϋπαλλήλους, ποσοστό 19% του πληθυσμού (η μετεξέλιξη των golden boys - μεγαλοαστοί).
Και τους proles σε ποσοστό 80%, τους παρίες που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σ’ αυτούς επιτρέπεται να πίνουν μόνο μπίρα. (Περιορισμός δικαιωμάτων των φτωχών).
Έλεγε, δηλαδή, ο Όργουελ ότι αν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, σε πολύ λίγο δεν θα υπάρχει μεσαία τάξη. Οι περισσότεροι θα γίνουν φτωχοί. Εκεί οδηγεί αυτή η λογική.
(Θυμίζω ότι την περίοδο 2010-2014 περίπου 800.000 Έλληνες οδηγήθηκαν από τη μεσαία τάξη στα χαμηλότερα κλιμάκια καταλήγοντας ως και απολύτως φτωχοί. Όντως, εκεί οδηγεί αυτή η λογική. Αυτό μπορούμε οι Έλληνες να το επιβεβαιώσουμε στον Τζορτζ. Απόλυτα).
Η Ωκεανία βρίσκεται υπό δυστοπικό (το αντίθετο του ουτοπικού) απολυταρχικό καθεστώς, με την οργουελική εξουσία αόρατη. Ψηφιακή. Τηλεοπτική για την ακρίβεια... Τις αποφάσεις για τη ζωή των πολιτών τις λαμβάνει κάποιος (ο παγκόσμιος πλανητάρχης - σύμβολο της απόλυτης εξουσίας) που εμφανίζεται στις οθόνες.
Εκατοντάδες, χιλιάδες οθόνες παντού. Στους δρόμους, στη δουλειά τους, στα σπίτια τους, παντού οθόνες. Προφανώς γιατί στο μέλλον -έλεγε από τότε ο Όργουελ- θα μπορεί η εξουσία να παρακολουθεί ανά πάσα στιγμή τους πολίτες στο καθετί. Ο «Μεγάλος Αδελφός».
Όμως, στην εποχή του Ίντερνετ και της απόλυτης διείσδυσης των social media στη ζωή μας, εν έτει 2019, ενδεχομένως να τολμήσουμε και μια δεύτερη, πιο σύγχρονη, ερμηνεία: ότι μέσα από τις οθόνες δεν γίνεται μόνο η παρακολούθηση, αλλά και ο έλεγχος του μυαλού των πολιτών. [Άλλωστε, και στο «1984», υπάρχει η «αστυνομία της σκέψης» (Thought Police), που τιμωρεί όποιον σκέφτεται διαφορετικά από τις οθόνες.]
Όποιος ελέγχει τις οθόνες ελέγχει και το μυαλό των πολιτών.
Όποιος ελέγχει την ενημέρωση ελέγχει και την απόφαση.
Αν, για παράδειγμα, το πρωί διαβάσεις σε κάποιο site (μέσα από την οθόνη του υπολογιστή σου) ότι η Ελλάδα καταστρέφεται, το μεσημέρι μπεις στο Facebook (μέσα από την οθόνη του κινητού σου) και διαβάσεις ότι η Ελλάδα καταστρέφεται, αν το βράδυ ακούσεις το ίδιο πράγμα (μέσα από την οθόνη της τηλεόρασής σου), τότε για σένα όντως η Ελλάδα καταστρέφεται άσχετα αν αυτό ισχύει. Είναι μια «γνώση» που σου επιβλήθηκε από τις οθόνες. Μέσα σου πιστεύεις ότι «το λένε οι πάντες, άρα έτσι είναι».
Ο οργουελικός πρωταγωνιστής εργάζεται στο «υπουργείο Προπαγάνδας» (έτσι ονομάζεται μέχρι να αλλάξει όνομα σε «υπουργείο Αλήθειας») με αντικείμενο -προσέξτε- τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας: αν ήθελε η εξουσία να σβήσει κάτι από τη μνήμη των πολιτών, άλλαζε κάθε παλιότερο άρθρο, διαμορφωνόταν κατάλληλα κάθε προηγούμενος τίτλος, διορθωνόταν κατάλληλα κάθε παλιά είδηση, έτσι ώστε να μην υπάρχει πουθενά η παραμικρή αναφορά σ’ αυτό που έπρεπε να ξεχαστεί. Σαν να μη συνέβη. Και, την ίδια ώρα, έβγαιναν δεκάδες νέα κείμενα με τη νέα πραγματικότητα που ήθελαν οι οθόνες. Σαν να λέμε... οι καναλάρχες στην Ελλάδα του 2019.
Αλήθεια, είδατε ποτέ στον ΣΚΑΪ τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για το επταήμερο εργασίας και το «ξεπερασμένο» οκτάωρο; Είδατε ποτέ να λένε για τις απολύσεις που έκανε; Όχι! Σαν να μην τις έκανε ούτε τις δηλώσεις, ούτε -πολύ περισσότερο- τις απολύσεις. Οι τηλεθεατές του ΣΚΑΪ δεν άκουσαν τίποτα σχετικό ποτέ.
Τις προάλλες, στην τηλεόραση, υποψήφιος βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είπε στον υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Κοτσιφάκη ότι δεν απολύθηκε. Ότι δεν έγιναν επί ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. απολύσεις εκπαιδευτικών.
Κυρανάκης, Αυγενάκης, Στύλιος, Ρουσόπουλος και άλλοι νεοδημοκράτες βγαίνουν όλο το τελευταίο διάστημα και λένε ότι ο πρόεδρός τους Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπε ποτέ ότι θα επαναφέρει το μνημονιακό 1 προς 5 στο Δημόσιο και πως αυτά είναι fake news του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο πρόεδρός τους το έχει δηλώσει ξεκάθαρα. Όμως, οι νεοδημοκράτες επιμένουν συνειδητά και προσπαθούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα. Σαν το «1984», ακριβώς!
Όπως έγινε και με τα αντίμετρα παλιότερα στην Ελλάδα, σε βαθμό ΣΟΚαριστικό. Η ελληνική κυβέρνηση ψήφισε ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ μέτρα λιτότητας 2% του ΑΕΠ και -ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ, επαναλαμβάνω- ισοϋψή θετικά αντίμετρα 2% του ΑΕΠ ώστε να υπάρχει μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αλλά τα ελληνικά μίντια έπαιζαν μόνο τα αρνητικά. Σαν να μην υπήρχαν τα θετικά αντίμετρα καθόλου. Έκαναν σαν να μην υπέγραψε αυτό που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Έκαναν σαν να μην ψήφισε αυτό που ψήφισε. Για να μην υπάρχει πουθενά και ποτέ η παραμικρή αναφορά στα αντίμετρα. Σαν το «1984» ακριβώς!
Συμπέρασμα: τεράστιος ο Όργουελ. Τεράστιος. Όμως μπροστά στους 'Έλληνες καταστροφολόγους, ένα απλό γατάκι. Η σκέψη του έφτασε μακριά, αλλά όχι τόσο ώστε να συλλάβει το μέγεθος της καταστροφολογικής παραποίησης της πραγματικότητας που διαχύθηκε στους εγκεφάλους των Ελλήνων μέσα από τις οθόνες τους τα τελευταία χρόνια.
Γι' αυτό και η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτές τις εκλογές είναι κάτι πολύ περισσότερο από εκλογική. Είναι μάχη για την αλήθεια και τη δημοκρατία. Και αυτή τη μάχη πρέπει να την κερδίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου