Πριν ακόμα κλείσει μήνα στην κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορείται ήδη ότι επιχειρεί την δημιουργία ενός προσωπικού καθεστώτος -συγκεντρώνοντας όλες οι εξουσίες στο πρωθυπουργικό γραφείο, καταργώντας ανεξάρτητες αρχές, την διαφάνεια και την διαβούλευση για τα νομοσχέδια.
του Νίκου Λακόπουλου
Πολλοί μιλούν ήδη για αυτοκράτορα που οργανώνει ένα αστυνομικό κράτος σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα που έχει ήδη αντικαταστήσει την κυβέρνηση από μια ομάδα εργασίας και θέλει να ελέγξει κράτος, συνδικάτα, πανεπιστήμια και στηρίζεται ήδη σε ένα ελεγχόμενο σύστημα μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Φαίνεται όμως πως η κατάργηση του ασύλου και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για απεργίες από ψηφιακά πλέον συνδικάτα δεν θα συνοδευτούν από… εγκατάστασης καμερών και συστημάτων εισόδου με barcode ή κάρτες στα Πανεπιστήμια -όπως αναφέρουν πηγές του υπουργείου Παιδείας. Η κυβέρνηση θέλει μόνο να εφαρμόσει το νόμο και την τάξη για να «αποκαταστήσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στους χώρους των ΑΕΙ όσον αφορά αξιόποινες πράξεις»- στις οποίες θα πρέπει να υπολογίζουμε την αφισσοκόλληση και τις καταλήψεις.
Η Φωτεινή Ελλάδα -που υπόσχεται ο νέος πρωθυπουργός- θα αρχίσει από τα πανεπιστήμια όπου προβλέπεται «ο συστηματικός φωτισμός πανεπιστημιακών χώρων, ο αποτελεσματικότερος έλεγχος εργαστηρίων ή άλλων χώρων». Η κυβέρνηση αξιοποιεί με την ψυχολογία του φόβου ορισμένα περιστατικά σε δυο-τρία πανεπιστήμια για να επιβάλλει την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια -αφού θα μπορεί ο καθένας με ένα τηλεφώνημα να καλεί την αστυνομία στα πανεπιστήμια -που όμως μπορούσε να παρεμβαίνει, όπως αποδείχτηκε την περασμένη βδομάδα- για σοβαρά αδικήματα.
Τι ακριβώς επιδιώκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; «Ολική επαναφορά του κράτους της Δεξιάς και υπερσυγκέντρωση εξουσιών στον πρωθυπουργό» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ. «Η ΝΔ επιθυμεί την επιστροφή στο γνωστό αμαρτωλό παρελθόν της πλήρους κομματικοποίησης του κρατικού μηχανισμού». Την κατάληψη του κράτους και «έξω από κάθε κανόνα και δημοκρατικό έλεγχο».
Με την αλλαγή των δικαστών που ερευνούν τις καταγγελίες Αγγελή για τον χειρισμό του σκανδάλου Novartis -κατά την αξιωματική αντιπολίτευση- οι κινήσεις είναι μόνον η αρχή ενός οργανωμένου σχεδίου πολιτικού ρεβανσισμού της κυβέρνησης με στόχο το «θάψιμο» των σκανδάλων του παλαιού – και ανακάμψαντος- πολιτικού συστήματος μέσα από «την μετατροπή των θυτών σε θύματα».
Ένα καθεστώς πάντα χρειάζεται έναν εχθρό, ο νόμος και τάξη μια ανομία που το ίδιο επινοεί ή διογκώνει ή εκμεταλλεύεται για να επιβάλλει μέτρα που γίνονται αποδεκτά από την κοινωνία -πολύ περισσότερο αν το καθεστώς όπως έκανε η Χούντα όχι μόνο επιβάλλει την τάξη, αλλά πάει και τις συντάξεις στο σπίτι!
Η εφαρμογή του νόμου για το κάπνισμα -αυτονόητη για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μη καπνιστών, αλλά και των καπνιστών- αποχτά άλλη διάσταση όταν γίνεται πολιτικό όραμα, σχέδιο για την εξυγίανση της κοινωνίας, όχημα για μια πειθαρχημένη κοινωνία με εργασία και υγεία -χωρίς καταλήψεις, απεργίες και διαδηλώσεις.
Όταν ο Μητσοτάκης δήλωνε πως θα «καθαρίσει τα Εξάρχεια σε ένα μήνα» δεν εννοούσε την εγκληματικότητα, αλλά τα ‘γκρουπούσκουλα», τελικά την Αριστερά που άλλωστε εμποδίζει την ανάπτυξη με τις ιδεοληψίες της για εργατικά δικαιώματα και βρίσκεται πίσω από καταλήψεις, απεργίες, διαδηλώσεις και την «ανομία» στα Πανεπιστήμια.
Τέρμα αυτά. Η πολύ δημοκρατία εμποδίζει την ανάπτυξη και οι δημοκρατικές διαδικασίες μειώνουν την αποτελεσματικότητα. H απλή αναλογική βλάπτει το πολίτευμα. Η σύνδεση του Πολυτεχνείου με το Αρχαιολογικό Μουσείο δεν είναι άσχετη με το ότι αποτελεί σύμβολο μιας εξέγερσης -που πολλοί θέλουν να ξεχάσουν ή να σβήσουν πολλοί σύμβουλοι και υπουργοί, ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Και φυσικά το άσυλο φταίει για την εγκληματικότητα που θα αντιμετωπιστεί με νέους νόμους και περισσότερες φυλακές.
Το έργο μαζί με τα άλλα εμβληματικά έργα του νέου πρωθυπουργού θα δώσουν πολλές θέσεις εργασίας, όπως είπε στη Βουλή, πρόσφατα. Αλλά πόσες θέσεις; Ποια ανάπτυξη και πλούτο για ποιον υπόσχεται ο Μητσοτάκης και γιατί αρχίζει την «μεταρρύθμιση» από μέτρα που αφορούν την ίδια την εξουσία; Γιατί ενώ έχει μια ισχυρή κι αυτοδύναμη κυβέρνηση αγωνιά να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του;
H απάντηση βρίσκεται σε όσα δεν έχει πει για το σχέδιό του στις προεκλογικές ομιλίες και βρίσκεται σε νομοσχέδια για την παιδεία, την εργασία, την ιδιωτική ασφάλιση, τον συνδικαλισμό που μπορεί να αφήσουν άφωνους πολλούς υπουργούς και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας -όπως τον Νικήτα Κακλαμάνη που πρόσφατα αναγκάστηκε να πει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι δεν αποφασίζει εκείνος για τις εργασίες της Βουλής.
Πράγματι η Βουλή -παρά την πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας- αποτελεί ένα πρόβλημα για το σχέδιο Μητσοτάκη, όσο και μια κυβέρνηση εκλεγμένων από τον λαό -που θα μπορούσαν να έχουν και άποψη. Η κυβέρνησή του -πέρα από μικρές αβαρίες για να καθησυχάσει τις βαρονίες του κόμματός του- αποτελείται από έτοιμους για όλα υφυπουργούς που ορκίζονται όχι στο όνομα του κόμματός, αλλά στο όνομά του.
Προφανώς δεν θέλει να είναι ένας απλός πρωθυπουργός και διεκδικεί το στέμμα του αυτοκράτορα, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση -που θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε δικαστήρια κι εξεταστικές επιτροπές- είναι ένα πρόβλημα. Όπως και τα συνδικάτα ή τα πανεπιστήμια, τα κινήματα που ο ίδιος δημιουργεί για να τα …πατάξει.
Χάρη στη συνταγματική αναθεώρηση την επόμενη χρονιά θα μπορεί το κόμμα της πλειοψηφίας να επιλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας της αρεσκείας του πρωθυπουργού -μια αλλαγή που δεν έχει αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε: ο ρυθμιστής του πολιτεύματος για πρώτη φορά δεν θα χρειάζεται την συναίνεση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, αλλά θα μπορεί να είναι κάποιος που θα επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης- και το έχει κάνει ήδη- όπως έκανε με τους υπουργούς και τους υφυπουργούς του.
Όλα αυτά -παρεμβάσεις στην λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, με αλλαγές σε βασικά δικαιώματα συν ένα εκλογικό νόμο στα μέτρα του κυβερνώντος κόμματος- πιθανόν να σοβαρές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ένα στόχο που έθεσε ήδη ο Μάκης Βορίδης με την φλυαρία του: να μην ξανάρθει η Αριστερά ποτέ στην κυβέρνηση -γιατί την εξουσία δεν την άγγιξε ποτέ.
Τόσο το άσυλο όσο και η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας σε ένα ήδη πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα αφορούν τον πυρήνα του Συντάγματος που βρίσκεται στα χέρια μιας κυβέρνησης που εξελέγη με 40% και χάρη στο μπόνους των 50 εδρών. Από καιρό έχουμε κυβερνήσεις -με μεγάλη αποχή- που δεν εκφράζουν ούτε το 20% της κοινωνίας.
Μια κυβέρνηση που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης και υποστηρίζεται από οικονομικά συμφέροντα απροκάλυπτα, που ελέγχει την Δικαιοσύνη, δήμους και περιφέρειες, που καταργεί ανεξάρτητες αρχές και πάνω από όλα ελέγχει το κρατικό ταμείο και μπορεί να επηρεάσει τους ψηφοφόρους για να επανεκλεγεί είναι μάλλον επικίνδυνη για την δημοκρατία -ως ένα σύνολο θεσμών που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν και μετά τις εκλογές.
Η βασική δικλείδα ασφαλείας σε ένα δικομματικό σύστημα ήταν πως όταν έρχονται οι εκλογές, η εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση αποτελεί το δημοκρατικό σύστημα -παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών,-επειδή δεν ψηφίζουν, αλλά ακόμα κι αν ψηφίζουν- δεν εκπροσωπείται στη Βουλή.
Έτσι δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τις εκλογές όπου θα χάσει ο Μητσοτάκης, αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα συμβεί αν -όπως από τώρα σχεδιάζει- η Νέα Δημοκρατία δεν χάσει, αλλά κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Να σκεφτούμε δηλαδή αν μέσα από τις αλλαγές που θα συμβούν ως τότε μπορεί ένα κόμμα -πιθανόν με ένα μικρότερο συνεταίρο- και το κυβερνών σύστημα μέσων ενημέρωσης σε πρώτο ρόλο- μπορεί να κερδίζει διαρκώς τις εκλογές με το δεύτερο κόμμα πάντα δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου