του Κώστα Βαξεβάνη
Το πολυσυζητημένο debate μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη τελικώς έγινε, είχε επιτυχία, αλλά δυστυχώς έλειπε ο Μητσοτάκης.
Δεν είναι καλαμπούρι, ούτε εξυπνακισμός. Οι θέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν εκεί δια αντιπροσώπων και ο ίδιος είχε το προνόμιο να απέχει από οποιοδήποτε βάσανο απαντήσεων σε πιθανές ερωτήσεις.
Οι δημοσιογράφοι έχουν δικαίωμα να εκφράζουν και συμπάθειες και αντιπάθειες και πολιτικές θέσεις, αλλά κρίνονται από την ευπρέπεια με την οποία το κάνουν όταν βρίσκονται απέναντι σε ένα θεσμικό παράγοντα όπως είναι ο πρωθυπουργός και από το πώς προσδιορίζουν οι ίδιοι την σκληρότητα και την επιθετικότητά τους. Η επιθετικότητα δεν μπορεί να είναι αγένεια η ειρωνεία και η απαξίωση του θεσμού.
Επίσης όταν ρωτάς ειδικά κάποιον πρωθυπουργό, κρίνεσαι από τις απαντήσεις που καταφέρνεις να πάρεις και όχι από τις απαντήσεις που εμποδίζεις να δοθούν ολοκληρωμένα. Το κυριότερο, οφείλεις να μην έχεις το ύφος «ποιος πήγε και άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα» και να παριστάνεις την κουτσομπόλα του έκτου που θέλει να τα ξέρει ή που τα ξέρει όλα.
Ας τα πάρουμε ένα ένα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, τόλμησε να πάει στη φωλιά του ΣΚΑΙ και να ανακριθεί από δύο μη φιλικούς δημοσιογράφους, γνωρίζοντας ενδεχομένως πως δεν θα του είναι εύκολο να παρουσιάσει θέσεις και απόψεις αφού θα τον χρησιμοποιήσουν για να κάνουν επίδειξη επίθεσης και να πάρουν πιστοποιητικά κομματικής εθνικοφροσύνης. Το έκανε ωστόσο επιτυχώς δημιουργώντας ποικίλα συναισθήματα για τους «απέναντι» ακόμη και σε θεατές όχι και τόσο φιλικούς προς τον ίδιο.
Με τη στάση του αυτή μοιραία έθεσε και το ερώτημα για ένα Κυριάκο Μητσοτάκη που αποφεύγει το debate, αν θα τολμούσε να ανακριθεί με τον ίδιο τρόπο από δύο δημοσιογράφους που δεν θα του ήταν φιλικοί και αρεστοί. Από δημοσιογράφους του Documento και της ΕΦΣΥΝ.
Πάμε τώρα στους δημοσιογράφους.
Σε μια προεκλογική συνέντευξη πρωθυπουργού, ως δημοσιογράφος τον θέτεις απέναντι στα μεγάλα θέματα και το πρόγραμμά του. Στη συνέντευξη του Τσίπρα, τα ερωτήματα δεν είχαν τίποτα ουσιαστικά πολιτικό. Ήταν μια αναπαραγωγή της ατζέντας της ΝΔ, η οποία πολιτεύεται απέναντι στην κυβέρνηση με το Μάτι, με τον Πετσίτη, με το κότερο και την κατασκευή μιας δυσμενούς εικόνας του Τσίπρα.
Χειρότερο ακόμη είναι πως σε αυτή την ατζέντα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα κάνουν τρολ του διαδικτύου, οι δύο δημοσιογράφοι επιχειρούσαν να απευθυνθούν στο θυμικό και να επενδύσουν δυσμενώς στο συναίσθημα του θεατή, ρωτώντας για το αν ήξερε και πότε για τους νεκρούς στο Μάτι. Ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου μπήκε στο σώμα του Παπαχελά και ρωτούσε τέρατα για να φανεί τέρας ο Τσίπρας.
Ήταν τραγικό να βλέπεις έναν δημοσιογράφο της κλάσης του Αλέξη Παπαχελά να αποφεύγει επιμελώς να θέσει στον πρωθυπουργό θέματα της δημοσιογραφικής του ειδικότητας όπως τα ελληνοτουρκικά και το Μακεδονικό, την εποχή που και τα δύο είναι στην επικαιρότητα. Το Μακεδονικό μπήκε στο τραπέζι μετά από επανειλημμένες προσπάθειες του συνεντευξιαζόμενου ο οποίος μάλιστα σχολίασε ειρωνικά την προσπάθεια να μην τεθεί στη συνέντευξη.
Τραγική ήταν και η προσπάθεια του Παπαχελά να εμφανίσει την υπόθεση Novartis ως σκευωρία την ώρα που μια δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη (ναι, μπορεί να το κάνει αυτό ο Άδωνης, αλλά όχι ο Παπαχελάς) και η επιμονή του να ζητά απαντήσεις στο γιατί δημοσιογράφοι έκαναν αποκαλύψεις ή έκαναν πρωτοσέλιδα. Φανταστείτε τον Αλέξη Παπαχελά σε συνέντευξη στο Λευκό Οίκο, να ρωτά τον Αμερικανό Πρόεδρο γιατί οι New York Times έβγαλαν συγκεκριμένο δημοσίευμα. Οποία κατάπτωση αλλά και υποτίμηση της δημοσιογραφίας να την θέτεις υπό την αδειοδότηση του Προέδρου ή του Πρωθυπουργού.
Ο δημοσιογράφος και διευθυντής της Καθημερινής, το βράδυ της Τρίτης, δεν είχε στο μυαλό του τους θεατές και τους αναγνώστες του, αλλά κάποιους από τους οποίους έπρεπε να πάρει εύσημα εκποιώντας ακόμη και τα προσχήματα. Ρώταγε για το κότερο αλλά όχι για τις τούρκικες φρεγάτες που προκαλούν, για τον Πολάκη αλλά όχι για τον Καραμανλή του οποίου οι επιστολές δεν θέτουν θέμα σαβουάρ βιβρ αλλά προδοσίας κατά τη λογική της ΝΔ.
Στη συνέντευξη Τσίπρα, η Σία Κοσιώνη έδειχνε περισσότερο μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη, παρά δημοσιογράφος απέναντι σε πρωθυπουργό που ζητά απαντήσεις. Μια προσεκτική θέαση του βίντεο, την δείχνει να διακόπτει κάθε φορά που προσπαθεί ο Τσίπρας να ολοκληρώσει την τοποθέτησή του και μερικές φορές αυτό γίνεται μετά από νεύμα του Αλέξη Παπαχελά.
Το ατυχές για τους δύο δημοσιογράφους (το εντόπισε άλλωστε ο ίδιος ο Τσίπρας on camera) είναι πως είχε προηγηθεί αγιοποιητική συνέντευξη με τον Μητσοτάκη. Έτσι αυτοί που τον ρώτησαν για το κότερο της Παναγοπούλου, δεν ρώτησαν τον αρχηγό της ΝΔ για τα ταξίδια με το ελικόπτερο του Κυριακού. Ενώ επέδειξαν ευαισθησία για τους «τρόπους Πολάκη», δεν ρώτησαν το Μητσοτάκη για τους υποψήφιούς του που είναι όχι κακότροποι αλλά υπόδικοι του κοινού ποινικού δικαίου. Θεώρησαν θέμα την ύπαρξη ενός Πετσίτη στο κυβερνητικό περιβάλλον αλλά δεν ρώτησαν ποτέ αν είναι θέμα η μεσοτοιχία του Μητσοτάκη με τον Χριστοφοράκο σε δύο σπίτια σε Τήνο και Κηφισιά και οι offshore των άγνωστων χρηματοδοτών.
Επειδή αδυνατώ να πιστέψω πως ξαφνικά ο Αλέξης Παπαχελάς έγινε κακός δημοσιογράφος, νομίζω πως απλώς χθες επέδειξε και απέδειξε την αγωνία με την οποία το πολιτικομιντιακό κατεστημένο επιχειρεί την ακύρωση του Τσίπρα δια της τερατοποιήσεως και όχι δια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Όσο για τη Σία Κοσιώνη τα πήγε εξαιρετικά. Νομίζω θα της το είπε το βράδυ και ο Κυριάκος.
κουτι πανδωρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου