Πάνω που θα ξαλμύριζα μπακαλιάρο...

Δεν είναι πρωτοσέλιδα τα σημερινά, πάγκος πλανόδιου σημαιοπωλητή σε παρέλαση είναι!

Παπαλάμπραινα

Σηκώνομαι το πρωί, σκοντάφτω στη βαλίτσα που την έχω μέσα στη μέση για να τη γεμίσω, φτιάχνω καφέ και μπαίνω στο ίντερνετ... 

Πρώτη δουλειά να διαβάσω τι λένε τα πρωτοσέλιδα. Τρίβω τα μάτια μου, τα ξανατρίβω, ρουφάω λίγο καφέ, ξαναμανατρίβω τα μάτια μου. Βρε, τι στο διάολο; Εγώ ετοιμάζω βαλίτσα για το νησί και πάω να γιορτάσω τον Δεκαπενταύγουστο κι η χώρα γιορτάζει εθνική επαίτειο. Βρε, μήπως γυρίσανε οι φτέρνες μου τ' ανάποδα κι αντί να πηγαίνω έρχομαι, που 'λεγε κι η γιαγιά μου...

Δεν είναι πρωτοσέλιδα τα σημερινά, πάγκος πλανόδιου σημαιοπωλητή σε παρέλαση είναι!

Τι ειν' όλες τούτες οι γαλανόλευκες κι οι τουφεκιές, αναρωτιέμαι. Μήπως γιαορτάζουμε την απελευθέρωση από του ναζί, σκέφτομαι. Αποκλείεται. Αυτήν εμείς δεν τη θεωρούμε εθνική επέτειο, γιατί τους ναζί τους πολέμαγαν, βλέπετε, κάτι «κομμουνιστοσυμμορίτες» και προτιμήσαμε να γιορτάζουμε μόνο την έναρξη του πολέμου. Αλλά και Οκτώβρης με τόση λιακάδα; Μπα. Τότε θα έχουμε 25η Μαρτίου σκέφτηκα κι έτρεξα να μαζέψω τη βαλίτσα από τη μέση και να πάω τάχιστα να αγοράσω μπακαλιάρο να τον ξαλμυρίσω...

Είπα, όμως, πρώτα να βεβαιωθώ τι είναι οι ντουφεκιές και τα σημαιοστολίσματα... Μην ξαλμυρίζω τζάμπα...

Μήνα σε γάμο ρίχνονται; Μήνα σε χαροκόπι; Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι. 

Είναι το μέγα ζήτημα για τη σημαία που αναδεικνύεται σήμερα ως κυρίαρχο. Ακούς εκεί να μην επιβραβεύονται οι άριστοι και να δίνεται η σημαία με κλήρωση!

Μόλις το κατάλαβα, αναστέναξα ανακουφισμένη. Ένα πελώριο «ουφ» βγηκε από τα μέσα μου.

Είναι, λοιπόν, Αύγουστος, είναι παχιές κι οι μύγες κι εγώ καλά κάνω κι ετοιμάζομαι για ταξίδι!

Και να 'ταν μόνο αυτά. Φεύγω τόσο μα τόσο ανακουφισμένη, Η χώρα έχει λύσει όλα της τα προβλήματα. Η κοινωνία ανέμελη κυλιέται στα χορτάρια σαν τη «Λόρα στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι». Ανέφελη η ζωή. Ή περίπου ανέφελη. Να, εκεί! Ένα συννεφάκι μόνο με τις κληρώσεις και τις σημαίες. Κατά τα άλλα καλά... 

Ανεργία κι εργασιακά και τέτοια; Άντε, καλέ. Όσο για το νομοσχέδιο για την υγεία; Σιγά το πράγμα. Φεύγουν οι νέοι για το εξωτερικό; Αυτοί θα χάσουν. Πού θα βρουν τέτοιον ευτυχισμένο τόπο, μακάριο; Σε τι κόσμο φέραμε τα παιδιά μας; Στον καλύτερο. Δείχνεις μια φωτογραφία από την παρέλαση κι ανοίγουν όλες ο πόρτες, ζεις άριστος και τρισευτυχισμένος. Ζωή χαρισάμενη!

Με τούτα και με τ' άλλα άρχισα να αναρωτιέμαι... 

Αν όλα αυτά δεν λέγονται και δεν γράφονται επίτηδες, τότε πράγματι (ή πράματι, που λέει κι ο Κυριάκος) μας ψεκάζουν!

Έλα μου, όμως, που δεν μας ψεκάζουν. Επίτηδες λέγονται και γράφονται και χύνονται τα μελάνια αποβραδίς στις κυλινδρικές για να διαβάζουμε εμείς πουρνό πουρνό γελοιότητες (για να μην πω τίποτ' άλλο που δεν μου επιτρέπει η αγωγή μου).

Επειδή η ΝΔ και οι υπόλοιποι παροικούντες τον νεοφιλελευθερισμό στερέψανε από επιχειρήματα, επειδή η φιλολαϊκή ρητορική μπούκωσε και δεν παίρνει μπροστά, επειδή το μόνο που τους απέμεινε είναι να τολμούν να γανώνουν τα αυτιά μας με τους ιδιώτες-μεσσίες που θα μπουν και θα μας σώσουν από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, πιάσανε τα άκρα να έχει και απανεμιά, μιας και φυσάει και τόσα ριμάδια μποφόρ... Όσο για τα ΜΜΕ, αυτά εκφράζουν τις δυνάμεις τού «θα πάρουμε όσα μέτρα μας ζητήσουν οι δανειστές κι ακόμα τόσα». Σιγά μην κάνουν φιλολαϊκή αντιπολίτευση, να χαλάσουν τη σούπα των αφεντικών.

Πιάσανε, λοπόν, όλοι μαζί αντάμα το χαβά της πατριδοκαπηλίας. Σημαίες παρελάσεις, ανταγωνισμός, άριστοι μαθητές! Ρητορική που βρωμάει χρυσαυγισμό, που μπερδεύει εντέχνως τον πατριωτισμό με τις παράτες και τις φανφάρες. παρόμοια με αυτήν της Χρυσής Αυγής. Μην έρθουν αύριο και αναρωτιούνται, αν αυτή η ακραία αναχρονιστική λογική γίνει κυρίαρχη, τι έφταιξε, τι πήγε στραβά. Δεν θα φταίει το...  ζαβό το ριζικό μας. «Φταίει το κεφάλι το κακό σας» θα τους λέμε, το κεφάλι το αντικοινωνικό και ακροδεξιό.

left