Ο Αρκάς γέρασε...

...και μαζί μ' αυτόν και τα σκίτσα του

Γράφει ο Δημήτρης Σούλτας

Έχει γίνει πολλή συζήτηση τον τελευταίο καιρό για τα σκίτσα του Αρκά. Δεν είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι ο Αρκάς (ή οποιοσδήποτε άλλος) "πρέπει" ή "δεν πρέπει" να δημοσιεύσει κάποια σκίτσα, "πρέπει" ή "δεν πρέπει" να ασχολείται με κάποιο θέμα. Ο Αρκάς έχει δικαίωμα να δημοσιεύει ό,τι θέλει, όποτε θέλει και με όποιο θέμα επιλέγει. Από την άλλη βρίσκω αστεία τα "κάτω τα χέρια από τον Αρκά" ή ότι του "απαγορεύουμε να μιλάει". Δεν γνωρίζω να υπάρχει καμία απαγόρευση, η δουλειά του πηγαίνει εξαιρετικά καλά, οι πωλήσεις του επίσης και έχει δημόσιο λόγο, άρα κρίνεται.
Το σκίτσο που συνοδεύει αυτό το σχόλιο είναι χαρακτηριστικό της νέας οπτικής του Αρκά..
Τα βέλη είναι στραμμένα μονίμως προς τα κάτω. Η μάζα ηλίθια, διεφθαρμένη. βολεμένη. Ο σοφός προφήτης, αυτός που γνωρίζει, αυτός που "ξεβρακώνει" την ανεπάρκεια των ηλιθίων. Σε αντίθεση με τους χαρακτήρες που δημιουργούσε επί δεκαετίες, οι οποίοι ζούσαν κατά κανόνα στο περιθώριο, στη σκιά της κοινωνίας, χωρίς να κατέχουν την απόλυτη αλήθεια (ισοβίτης, show business, ο παντελής και το λιοντάρι), ο προφήτης είναι αυτός που κατέχει την απόλυτη αλήθεια, έχοντας μάλιστα το απόλυτο ηθικό πλεονέκτημα, έναντι της διεφθαρμένης πλέμπας.
Ο προφήτης δεν είναι ένας χαρακτήρας. Είναι ο ίδιος ο Αρκάς. Και αυτό που κάνει είναι αυτό που επιλέγει να κάνει εδώ και χρόνια το ίδιο το κατεστημένο. Αντί να αρθρώνει πολιτικό λόγο, ηθικολογεί. Ούτε σε ένα σκίτσο της σειράς δεν είδα τον προφήτη να λέει προς τον "ηλίθιο λαό" "ξεσηκωθείτε". Ούτε σε ένα σκίτσο δεν είδα τον λαό να περιγράφεται ως εξαθλιωμένος. Αντιθέτως είναι μονίμως και ηλίθιος και βολεμένος ή αυτός που θέλει να βολευτεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στιγματίζει την αδράνεια και την αδιαφορία, αλλά πόσο κοντά σ' αυτό είναι όταν καταφεύγει στην ευκολία των χαρακτηρισμών; (και ηλίθιοι και άχρηστοι).
Κάποια από τα σκίτσα της τελευταίας περιόδου έχουν ως στόχο την κυβέρνηση και καλά κάνουν. Είναι αυτονόητο ότι τα βέλη της σάτιρας θα στραφούν κατά αυτού που ασκεί εξουσία. Αλλά ούτε μία φορά- ούτε μία;- δεν βρήκε φαιδρό κάτι που ειπώθηκε από την αντιπολίτευση, ούτε μία φορά δεν ένοιωσε την ανάγκη να στιγματίσει κάποιον απ' αυτούς που βούλιαξαν τη χώρα; Είναι φορές που βλέπεις ένα σκίτσο του και πιστεύεις ότι έγινε για να κατατεθεί στα πρακτικά της Βουλής από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για να μη σχολιάσω την απόλυτη υιοθέτηση της θεωρίας των δύο άκρων, που όταν διατυπώνεται από τον Τραμπ είναι απαράδεκτο, αλλά όταν διατυπώνεται από τον Αρκά είναι "έξυπνο", "χαριτωμένο", "διεισδυτικό".
Ο Αρκάς δεν έπαθε κάτι "περίεργο". Έπαθε ότι παθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι μεγαλώνοντας. Δεν αναζητούν καμία ρήξη, αποστρέφουν το βλέμμα τους από τη σκοτεινή πλευρά της ζωής, ζητούν μια "κανονικότητα", και οργίζονται στρέφοντας τα βέλη τους μονίμως προς τα κάτω. Και φυσικά ηθικολογούν. Ο Αρκάς απλώς γέρασε και μαζί μ' αυτόν και τα σκίτσα του. Ο Αρκάς μεγάλωσε και ήρωας του είναι ο εαυτός του, που κατέχει πάντα την αλήθεια, χωρίς να συνειδητοποιεί πως έτσι απομακρύνεται κάθε μέρα και περισσότερο απ' αυτήν.

zoornalistas