Τα μαύρα φεγγάρια της «ασφάλειας»

Όταν το έγκλημα της Βαρκελώνης, ξυπνάει τα φιλελέ αντανακλαστικά

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Πώς είναι μετά απ’ τη βροχή που βγαίνει το ουράνιο τόξο; Ή τα σαλιγκάρια, ανάλογα με την περίπτωση. Έτσι και με τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Με το που θα χυθεί αίμα, σκάνε μύτη οι εραστές της «ασφάλειας». Όσοι και όσες παθαίνουν μια λαγνεία με το συγκεκριμένο θέμα και τρέμουν τα γόνατά τους κάθε φορά που αντικρίζουν στολές και πηλίκια και γκάνια. Και γράφουν ελεγείες σαν την κατωτέρω. Απολαύστε υπεύθυνα:

«Δεν μπορούμε όμως να στρουθοκαμηλίζουμε. Το πρόβλημα ασφάλειας είναι ζωτικό..
για μια ανοικτή, δημοκρατική κοινωνία. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, χρειάζεται να αναθεωρήσουμε κάποιους κανόνες που έχουμε συνηθίσει ως τώρα, για να προστατεύσουμε την ελευθερία μας. Χωρίς όμως να προδώσουμε την Ιστορία και τις δημοκρατικές κατακτήσεις μας.»

Δημοσιογράφος το έγραψε αυτό σε χθεσινή εφημερίδα και ήρθε να συμπληρώσει ένας πολιτικός εξίσου ευφάνταστα:

«Οι λαοί της Ευρώπης νιώθουν απροστάτευτοι. Οι πολιτικοί, μέσα από την ασφάλεια που απολαμβάνουν, μπορεί να αρκούνται στις λέξεις καταδίκης, αλλά οι άνθρωποι της καθημερινής ζωής απαιτούν πράξεις. Και είναι θλιβερό πολλοί από τους δράστες εγκληματικών ενεργειών, με δεκάδες νεκρούς, να αποδεικνύεται πως ήταν γνωστοί στις αρχές είτε ως σύγχρονοι δήθεν μετανάστες είτε ως μετανάστες δεύτερης γενιάς που είχαν εντοπιστεί ως ύποπτοι.»

Το πιάσατε το υπονοούμενο που έλεγε κι ο αλησμόνητος ο χέρι-χέρι; Όλα τα ξέρει η αστυνομία, αλλά της δένουν τα χέρια οι πολιτικοί. Που αρκούνται σε μπατσάκια εκεί που πρέπει να πέσει ράβδος. Και γιατί μόνο ράβδος δηλαδή; Να πέσει και γκασμάς και μπετόβεργα και γκωσιά που λέμε και στο χωριό μου. Αφού εντοπίζουμε τους υπόπτους, να τους ρίχνουμε κατευθείαν στη μπουζού παρέα με τα βαποράκια, να μάθουν να συμπεριφέρονται. Αρκεί κάποιος να τους βαφτίσει υπόπτους και κάποιος άλλος να ορκιστεί ότι είναι μετανάστες, σκούροι, καρκαμανέδες και όχι απλοί μελαχροινοί που τους πήρε λίγο ο ήλιος τώρα το καλοκαιράκι.
Κι όλα αυτά με προσοχή στην Ιστορία μας και στη Δημοκρατία μας, ε; Μην τύχει και τις προδώσουμε. Με αυτή την Ιστορία και αυτή τη Δημοκρατία δεν είναι που πορευθήκαμε όλοι μαζί και ρίξαμε αυτόν τον εγκληματία τον Καντάφι; Και τώρα έχει γεμίσει 400.000 υποψήφιους προς Ευρώπη μετανάστες η Λιβύη και ζητάνε προγεφύρωμα στην Αφρική οι Ιταλοί γιατί καταλάβανε ότι τους πιάσανε οι σύμμαχοι κορόιδα. Διότι αυτό το παιχνίδι το ιμπεριαλιστικό είναι σαν τα ψώνια στα μαγαζιά παλαιού τύπου. Όπου σε προειδοποιούσε η πινακίδα πως «άμα απομακρυνθείς εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Κάνανε λοιπόν ταμείο οι πετρελαιάδες και οι μεγάλες δυνάμεις και βρήκανε ότι το λάθος θα το πληρώσει η Ρώμη. Δημοκρατικά και Ιστορικά πάντοτε, με σεβασμό στην ανοικτή κοινωνία. Διότι το σωστό δεν είναι να στρουθοκαμηλίζουμε. Το σωστό είναι να τη μαδάμε τη στρουθοκάμηλο, μέχρι το τελευταίο της πούπουλο. Κι άμα κρυώνει το χειμώνα, να βάλει θέρμανση…

Υ.Γ.: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν άγιος, αλλά ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Γι’ αυτό και έσπευσε μετά απ’ τη χούντα να νομιμοποιήσει το ΚΚΕ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ήξερε τι του γινόταν, σε αντίθεση με κάποιους μπαγλαμάδες που παριστάνουν τους επιγόνους του και εξισώνουν τους κομμουνιστές με τους φασίστες.

 newpost.gr