Περί πάτρης, Κυριάκο, όχι περί πάρτης

Η σημαία ήταν πάντα για την Αριστερά όχι ανταμοιβή κάποιων αρίστων, αλλά θυσία, υποχρέωση, σύμβολο αγώνων, από τους οποίους εσύ και οι όμοιοί σου συνήθως απουσιάζατε

του Θανάση Καρτερού

Εντάξει, μια παράδοση στη σύνδεση αριστείας και σημαίας η παράταξη των ακραιφνών, ειδικών στη... σημαιολογία, την έχει. Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, τη σημαία την έπαιρνε ο πιο ψηλός και ευσταλής μαθητής. Αλλά τελικά την πήρε ένας πιο κοντός από τον πιο ψηλό, για άγνωστη αιτία, την οποία έμαθα αργότερα. Ο μπαμπάς του πιο ψηλού ήταν εξορία, ενώ ο μπαμπάς του πιο κοντού ήταν χωροφύλακας. Όπερ, έδει, δείξαι.

Θέλω να πω ότι και η αριστεία έχει κάθε εποχή, και για κάθε δουλειά, τις δικές της προδιαγραφές. Ζήσαμε διάφορα και στα τελευταία χρόνια. Αν ήσουν Αλβανός άριστος, γιοκ. Αν ήσουν μελαψός άριστος, γιοκ. Αν ήσουν Έλλην, έστω λιγότερο άριστος, εντάξει. Εκτός από άριστος, δηλαδή, θα έπρεπε να είσαι και ευχάριστος. Στο δημοτικό. Εφτά χρονώ και οχτώ, να διαγκωνίζονται τα παιδιά ποιος θα γίνει σημαιοφόρος. Και καλά τα παιδιά. Να δείτε καβγάδες μεταξύ αριστο-γονέων, να σας ανέβει στα ύψη ο εθνικός παλμός.

Είσαστε του τζόγου, και της ήσσονος προσπάθειας, είπε ο σημαιολόγος Μητσοτάκης. Πού να ξέρει ο πρίγκιπας πόσοι άνθρωποι χωρίς ούτε απολυτήριο δημοτικού έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτήν τη σημαία. Πόσοι, ούτε άριστοι, ούτε ευχάριστοι, πατεράδες εκείνων που τώρα συκοφαντεί, δίπλωσαν τη σημαία στο στήθος τους και τη φύλαξαν σε χαλεπούς καιρούς από κατακτητές, συνεργάτες, ρουφιάνους, και σημαιοφόρους άλλων σημαιών. Πόσο ούτε άριστο, συνήθως ούτε και ευχάριστο, αίμα έχει χυθεί για όσα η σημαία αυτή συμβολίζει.

Με τη σημαία, ανιστόρητε, τα παιδιά της πατρίδας και της Αριστεράς κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο. Τη σημαία τσαλαπάτησαν τα τανκς των ακραιφνών της χούντας. Τη ματωμένη σημαία κρατούν ακόμα μπροστά στις πορείες του Πολυτεχνείου οι φοιτητές, και ακολουθούν εκείνοι που εσύ αποκαλείς τζογαδόρους, και δεν ξέρω ’γω τι άλλο. Και αυτή η σημαία ήταν πάντα για την Αριστερά όχι ανταμοιβή κάποιων αρίστων, αλλά θυσία, υποχρέωση, σύμβολο αγώνων, από τους οποίους εσύ και οι όμοιοί σου συνήθως απουσιάζατε.

Αλλά πού να καταλάβεις κι εσύ και οι επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι ότι η σημαία δεν μπορεί να είναι έπαθλο οποιουδήποτε ανταγωνισμού. Μια αριστεία συμβολίζει: Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης. Κατάλαβες, Κυριάκο; Περί πάτρης. Όχι περί πάρτης...

αυγή