"Από όλους τους αμαρτωλούς δεσμούς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή, αυτός με τη Σαουδική Αραβία, μια σκοταδιστική μοναρχία ταυτισμένη με το πιο οπισθοδρομικό και φανατισμένο κομμάτι του Ισλάμ, τον μεσαιωνικής αντίληψης ουαχαμπισμό, είναι σίγουρα ο πιο βρόμικος: γι’ αυτό άλλωστε και διατηρείται, σε πείσμα όλων των αποκαλύψεων."
του Γιώργου Τσιάρα
Ενα πρωί πριν από δεκαπέντε χρόνια, σε μια φτωχογειτονιά του Ματάνσας, στην Κούβα, ξύπνησα απότομα από τις φωνές της οικοδέσποινας: «Γκιόργκος, βεν ακά!».
Στην ασπρόμαυρη, σοβιετικής κατασκευής τηλεόραση, πρωτοείδα το φριχτό θέαμα των αεροσκαφών να πέφτουν στους ουρανοξύστες, τους ανθρώπους να πηδούν από τα παράθυρα, την κατάρρευση των φλεγόμενων Δίδυμων Πύργων, τα σύννεφα σκόνης που τύλιξαν τα πάντα.
Και ένιωσα, όπως όλοι, ότι αυτό που παρακολουθούσα δεν ήταν μια απλή καταστροφή, αλλά ένα ιστορικό σημείο καμπής –ότι τίποτε δεν θα ήταν πια το ίδιο.
Αυτό που ωστόσο δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν οι πρώτες αντιδράσεις των Κουβανών –ενός λαού που έχει βασανιστεί όσο λίγοι από την αμερικανική επιθετικότητα: πρώτα το «καλά να πάθουν, καιρός ήταν να δουν κι αυτοί από κοντά τι κάνουν στους άλλους», μετά τα δάκρυα και τον βουβό λυγμό της Γιαϊλίν και των άλλων κοριτσιών για τους χιλιάδες αθώους, και το βράδυ την αυθόρμητη συγκέντρωση με τα κεριά, για τις ψυχές των νεκρών «εχθρών» τους.
Ενα μείγμα συναισθημάτων βαθιά ανθρώπινο και συνάμα απολύτως αντιφατικό –όπως άλλωστε και η ίδια η αμερικανική πολιτική, που γεννά και θεριεύει τους εχθρούς της κάθε φορά που βομβαρδίζει γυναικόπαιδα στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Τα όσα ακολούθησαν το μαζικό έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 είναι λίγο-πολύ γνωστά.
Σαν έτοιμη από καιρό, η κυβέρνηση Μπους αξιοποίησε την τυφλή οργή του λαού της υπερδύναμης για να εξαπολύσει έναν πολυμέτωπο, χωρίς τέλος «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», πραγματικός στόχος της οποίας ήταν η ανατροπή –και αντικατάσταση με πειθήνια όργανα– όλων των καθεστώτων που θεωρούνταν εχθρικά προς την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία.
Οι νεοσυντηρητικοί επιτελείς του «Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα», κάτι απίστευτοι τύποι σαν τον Περλ, τον Γούλφοβιτς και φυσικά τον πανίσχυρο Ντικ Τσένι -οι ίδιοι που λίγα χρόνια νωρίτερα όπλιζαν τους φανατικούς ισλαμιστές στο Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια και την Τσετσενία για να αποσταθεροποιήσουν την ήδη παραπαίουσα ΕΣΣΔ-, βρήκαν στα αποκαΐδια των Πύργων το «νέο Περλ Χάρμπορ» που χρειάζονταν για τη μεταψυχροπολεμική εποχή.
Και βέβαια ο «ασύμμετρος» πόλεμος που ξεκίνησε ο Μπους συνεχίστηκε με άλλα, οικονομικότερα μέσα από τον Ομπάμα, ο οποίος ανέλαβε να αποτελειώσει το έργο του προκατόχου του αποφεύγοντας τις δαπανηρές εκστρατείες και προκρίνοντας την υποκίνηση εξεγέρσεων και πραξικοπημάτων και το ξέσπασμα «πολέμων δι’ αντιπροσώπου» στη Λιβύη, τη Συρία, την Ουκρανία και πλήθος άλλες μικρές και μεγάλες χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ενα ιμπεριαλιστικό γαϊτανάκι ολέθρου, που όπως όλα δείχνουν θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση, όποιος κι αν είναι ο διάδοχος του...νομπελίστα Ειρήνης πολέμαρχου της Ουάσινγκτον, αφού τόσο ο Τραμπ όσο και η Χίλαρι δεν κρύβουν στιγμή τον άκρατο μιλιταρισμό τους. Μη σας πω μάλιστα ότι μεταξύ των δύο, το χειρότερο «γεράκι» είναι αποδεδειγμένα το θηλυκό!
Για να γίνουν όμως όλα αυτά, δεν αρκούσε το overdose του τρόμου της 11/9/2001. Επρεπε να χειραγωγηθεί κατάλληλα η αμερικανική και παγκόσμια κοινή γνώμη, ώστε να πειστεί πως πίσω από την επίθεση βρίσκονταν οι σωστοί «εχθροί».
Επρεπε, δηλαδή, να αποσιωπηθεί η εμπλοκή «συμμαχικών» κρατών όπως το Πακιστάν και, κυρίως, η Σαουδική Αραβία, να καλυφθούν οι υπόγειες διασυνδέσεις με τους τζιχαντιστές και τα αδιανόητα «λάθη» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, χωρίς τα οποία η επίθεση δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ, και βέβαια να κατασκευαστεί ένα εύπεπτο «αφήγημα» που θα εξηγούσε το μέγα πλήθος των ανεξήγητων ώς σήμερα «λεπτομερειών» της τρομερής εκείνης ημέρας -όπως, για να αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, το πώς κατέρρευσαν μέσα σε λίγες ώρες σαν χάρτινοι πύργοι τρεις ουρανοξύστες με μεταλλικό σκελετό, εκ των οποίων το ένα, το περίφημο «κτίριο 7», δεν επλήγη καν...
Την ευαίσθητη αυτή αποστολή ανέλαβε, ως συνήθως, να φέρει εις πέρας μια επιτροπή «σοφών», πολλά από τα τελικά πορίσματα της οποίας εξακολουθούν να αμφισβητούνται από χιλιάδες συγγενείς των θυμάτων, αλλά και από πολλούς κορυφαίους ειδικούς σε θέματα ασφάλειας και στατικής.
Πριν από μόλις δύο μήνες, τον Ιούλιο, η κυβέρνηση Ομπάμα εδέησε επιτέλους να δημοσιοποιήσει τις περιβόητες απόρρητες «28 σελίδες» της αμφιλεγόμενης έκθεσης, που αφορούσαν την εμπλοκή της σαουδαραβικής ελίτ στο χτύπημα: ώς τώρα πρόσβαση σ’ αυτές είχαν μόνο μέλη του Κογκρέσου, στα οποία μάλιστα απαγορευόταν ακόμη και να κρατήσουν σημειώσεις, ενώ φυλάσσονταν σε ειδικά διαμορφωμένο θωρακισμένο υπόγειο του Καπιτώλιου.
Από την ανάγνωσή τους προκύπτει πως, παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί είχαν σαφέστατες ενδείξεις ότι πάμπλουτοι Σαουδάραβες, αλλά και άνθρωποι με γνωστές διασυνδέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες της μοναρχίας, όπως οι «φιξερ» Ομάρ Αλ Μπαγιούμι και Οσάμα Μπασνάν, χρηματοδότησαν και υπέθαλψαν με κάθε μέσο τους 19 αεροπειρατές -εκ των οποίων άλλωστε οι 15 ήταν συμπατριώτες τους- και την Αλ Κάιντα εν γένει, οι σχετικές έρευνες εγκαταλείφθηκαν με άνωθεν εντολές και οι δεκάδες ύποπτοι αφέθηκαν να διαφύγουν ανενόχλητοι, προκειμένου να μη διαρραγούν οι σχέσεις των ΗΠΑ με τον βασικό τους σύμμαχο σε όλους τους «βρόμικους πολέμους» στην περιοχή, τον μεγαλύτερο αγοραστή αμερικανικών οπλικών συστημάτων και βέβαια τον μεγαλύτερο προμηθευτή πετρελαίου και «ρυθμιστή» της διεθνούς παραγωγής...
Από όλους τους αμαρτωλούς δεσμούς των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή, αυτός με τη Σαουδική Αραβία, μια σκοταδιστική μοναρχία ταυτισμένη με το πιο οπισθοδρομικό και φανατισμένο κομμάτι του Ισλάμ, τον μεσαιωνικής αντίληψης ουαχαμπισμό, είναι σίγουρα ο πιο βρόμικος: γι’ αυτό άλλωστε και διατηρείται, σε πείσμα όλων των αποκαλύψεων.
Μόλις ένα μήνα μετά τη δημοσιοποίηση των 28 σελίδων, ο Ομπάμα ενέκρινε την πώληση στη Σαουδική Αραβία ακόμη 150 αρμάτων μάχης Abrams και άλλων σύγχρονων όπλων, γνωρίζοντας φυσικά πως θα χρησιμοποιηθούν άμεσα στον «άγνωστο πόλεμο» της Υεμένης, ακόμη έναν «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων» με στόχο τους φιλο-Ιρανούς σιίτες αντάρτες Χούθι, που εξελίσσεται –όπως ήδη συμβαίνει στη Συρία- σε πραγματική γενοκτονία.
Οι Σαουδάραβες ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο τον πόλεμο νομίζοντας ότι θα κάνουν περίπατο, αλλά τα έχουν βρει σκούρα με τους ψυχωμένους ντόπιους, και χτυπούν αδιακρίτως ό,τι κινείται –250 νοσοκομεία, 800 σχολεία, δεκάδες σταθμούς ενέργειας και ύδρευσης, χώρια τα αναρίθμητα μακελειά από βόμβες σε λαϊκές αγορές και συνοικίες- εν μέσω πλήρους αδιαφορίας από την «πολιτισμένη» Δύση, που ασχολείται βασικά μόνο με τον ανεφοδιασμό τους σε βόμβες και τανκς...
Διάβασα πριν από λίγες μέρες κι ένα άρθρο του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, του κορυφαίου ίσως «εγκέφαλου» πίσω από το σχέδιο της χρήσης τζιχαντιστών για το στήσιμο της «αφγανικής παγίδας» ως μοχλού για την πτώση της ΕΣΣΔ και την επιβολή της παγκόσμιας αμερικανικής ηγεμονίας: ο Μπρεζίνσκι, λοιπόν, λέει πως το σχέδιο απέτυχε, πως άλλες δυνάμεις σαν τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και το «μετααποικιακό Ισλάμ», όπως το αποκαλεί, αμφισβητούν ευθέως το αμερικανικό μονοπώλιο εξουσίας, και ότι μόνη λύση πλέον για τις ΗΠΑ είναι η «επανευθυγράμμιση» (reallignment) με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις σε μια νέα συγκυριαρχία (condominium) «χαμηλής έντασης».
Τώρα πια όμως, τον γερο-Ζμπίγκνιου δεν τον ακούει κανείς...
EFSYN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου