Από το Περιστέρι στο Μάτι

Συντάκτης: Αριστείδης Κυριαζής *

Με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές της Αττικής με τους πολυάριθμους νεκρούς, εκτός από τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπισή τους, σημειώνω δύο περιστατικά με τις γενεσιουργούς αιτίες τους.

Το πρώτο συνέβη στον Λόφο Αξιωματικών Περιστερίου την τελευταία προεκλογική εβδομάδα των τελευταίων προδικτατορικών εκλογών της 16ης Φεβρουαρίου 1964, όταν από το νοικιασμένο φοιτητικό μου δωμάτιο παρατήρησα μια ασυνήθιστη κινητικότητα στα γειτονικά σπίτια, με τους ιδιοκτήτες τους να ανταλλάσσουν πολλαπλές επισκέψεις, που κορυφώθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου, την παραμονή των εκλογών, οπότε πάνω από πενήντα άνδρες, γυναίκες και παιδιά μαζί με χτίστες και μαστόρους ξεκίνησαν να κατασκευάζουν στη θέση της ξύλινης και με λαμαρίνες σκεπασμένης παράγκας του ιχθυοπώλη της γειτονιάς ένα διώροφο σπίτι για την πολυπληθή οικογένειά του, με θεμέλια, μπετά και σιδερόβεργες.

Εντυπωσιασμένος παρακολουθούσα μέχρι αργά το βράδυ τις εργασίες και το πρωί της Κυριακής των εκλογών είδα τον πρώτο όροφο τελειωμένο με το κλειδί στην πόρτα και τους γείτονες να διασκεδάζουν χορεύοντας για την επιτυχία τους στην περιφραγμένη πλέον αυλή του νεόκτιστου οικοδομήματος, γνωρίζοντας ότι αυτό το Σαββατοκύριακο δεν υπήρχε φόβος να ανταποκριθεί η πολυάσχολη με τις εκλογές αστυνομία σε ενδεχόμενο τηλεφώνημα κάποιου διαμαρτυρόμενου που δεν συμφωνούσε με αυτό που και ο ίδιος είχε καταφέρει σε προηγούμενες εκλογές.

Οι ενέργειες των αρχών, ύστερα από την παρέλευση του χρόνου του Αυτοφώρου, δεν πολυαπασχολούσαν τον περιχαρή ιχθυοπώλη, που γνώριζε ότι μετά τις συνήθεις χρονοβόρες δικαστικές αναβολές θα αναγνωριζόταν και το δικό του αυθαίρετο, που νομιμοποιήθηκε τελικά ευκολότερα για εκείνον το 1967, στις αρχές της επτάχρονης δικτατορίας, όταν αποδέχθηκε τη «φιλική» υπόδειξη του αστυνόμου «δημοσίως να δηλώσεις για να το σώσεις τη στήριξή σου στο εθνοσωτήριο καθεστώς».

Το δεύτερο περιστατικό συνέβη πρόπερσι ένα απόγευμα στις αρχές Αυγούστου, όταν επισκέφθηκα το Μάτι για ένα μπάνιο στην όμορφη παραλία του, οπότε έκπληκτος διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να έχω πρόσβαση στην ακτή επειδή είχαν περιφραχθεί οι παράπλευροι λιγοστοί δρομίσκοι των παράκτιων πολυκατοικιών προς τη θάλασσα.

Αναλογιζόμενος την αγωνιώδη προσπάθεια του Ελληνα της εσωτερικής μεταπολεμικής και μετεμφυλιοπολεμικής μετανάστευσης από την επαρχία στην Αθήνα να βάλει «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του» και το μεταγενέστερο όνειρό του για «ένα παραθαλάσσιο εξοχικό ανάμεσα στα πεύκα», στέκομαι στην ευθύνη των κατά καιρούς κυβερνώντων που δεν τήρησαν τους νόμους δόμησης των οικισμών και της προστασίας των δασών, ενώ αντίθετα αποδέχθηκαν το πρωθύστερο, πρώτα να χτίζονται τα σπίτια και ύστερα να ακολουθούν οι δρόμοι, οι πλατείες και οι δημόσιες υποδομές.

* φυσικός-συγγραφέας

efsyn