Αλληλεγγύη χωρίς διακρίσεις

του Γιώργου Ψυχογιού

Η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού χωρίς διακρίσεις προς κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη και ζει ή έρχεται σε αυτή τη χώρα είναι μια από τις διαχρονικές αξίες που ευδοκιμούν σε αυτόν τον τόπο.

Στο εσωτερικό συνέβαλε καθοριστικά στο να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και να διατηρήσει τη συνοχή της μετά από 8 χρόνια μνημονίων, ενώ στο εξωτερικό αποτελεί ένα ισχυρό όπλο, τόσο σε πολιτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, έχοντας προσδώσει στη χώρα παγκόσμια αναγνώριση.

Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και σε αυτή την περίοδο της εθνικής τραγωδίας που βιώνουμε, με τις αξιοθαύμαστες πρωτοβουλίες που εκδηλώνονται πανελλαδικά σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Ομως, μέσα σε αυτές τις δύσκολες ώρες υπήρξαν και κινήσεις που έγιναν από κάποιους «άλλους», οι οποίες δεν έτυχαν σχεδόν καμίας προβολής από τα ΜΜΕ.

Πρόκειται για αυτούς τους «άλλους» που δουλεύουν στα χωράφια, στα σπίτια ή τα καΐκια μας, αλλά μετά φταίνε ως διά μαγείας για όλα τα δεινά του κόσμου.

Για εκείνους που «παίρνουν τα επιδόματά μας», χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει γύρω τους – σημειωτέον ότι το 9% του ΚΕΑ πηγαίνει σε αλλοδαπούς με τουλάχιστον 5 έτη παραμονής στη χώρα.

Γι’ αυτούς που όταν η κυβέρνηση αυτή τους βγάζει από το περιθώριο και τους δίνει τη δυνατότητα να δουλέψουν, να ζήσουν στη χώρα νόμιμα αναλαμβάνοντας και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτά, το κάνει για ψηφοθηρικούς λόγους – παρεμπιπτόντως, η τεράστια πλειονότητα δεν ψηφίζει καν στις δημοτικές εκλογές.

Πρόκειται, επίσης, για τον τουρκικό λαό, που επιβουλεύεται καθημερινά τους Ελληνες και την ευημερία τους, αφού «όλοι οι Τούρκοι λίγο-πολύ το ίδιο είναι» ή για την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ που επενδύει στην αποσταθεροποίηση της χώρας μας, όταν το ΑΕΠ της πρέπει να προστεθεί σε αυτά της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας για να φτάσει το ΑΕΠ της Ελλάδας της κρίσης.

Ας δούμε όμως ενδεικτικά μερικά μόνο παραδείγματα των τελευταίων ημερών που μπορεί να μας κάνουν και λίγο… σοφότερους, θέτοντας σε μια άλλη διάσταση τη ρήση του Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι»:

◼ Η άμεση ανταπόκριση και η καθοριστική συμβολή των Αιγύπτιων ψαράδων στη διάσωση ανθρώπων από τη θάλασσα. Θυμίζω ότι ήταν αυτοί εναντίον των οποίων εξαπέλυσε δολοφονική επίθεση η Χ.Α. το 2012 στο Πέραμα, που αποτελεί μέρος του κατηγορητηρίου της δίκης που είναι σε εξέλιξη.

◼ Η απόφαση των οικογενειών που ζουν στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Κουτσόχερο Λάρισας να δώσουν αίμα σε όσους ανθρώπους έχουν ανάγκη και δοκιμάστηκαν από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική, λέγοντας στην επιστολή συμπαράστασης που απέστειλαν ότι «το πιο ακριβό πράγμα που μπορούμε να δώσουμε τώρα είναι το αίμα μας…».

◼ Η δημόσια δήλωση της Πακιστανικής Κοινότητας στη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ ότι είναι έτοιμη να συμβάλει στην αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν σε οικίες με 100-150 άτομα, όπως είχε κάνει και στις πλημμύρες της Μάνδρας.

◼ Η συγκέντρωση μελών εργατικών συνδικάτων στο ελληνικό προξενείο στη Σμύρνη με σύνθημα «Κρατάτε, γείτονες», για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων και να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, με την Ελληνίδα πρόξενο να τους ευχαριστεί και να επισημαίνει την ιδιαίτερη αξία της αλληλεγγύης και της ειρηνικής συνεργασίας των γειτονικών λαών.

◼ Η προσφορά από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ ποσού 97.000 ευρώ ως έκτακτη βοήθεια στην Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές φωτιές που κόστισαν τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και η δημιουργία συντονιστικού οργάνου για τη χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας σε συνεννόηση με τις ελληνικές αρχές.

Για όσους και όσες πιστεύουμε και εφαρμόζουμε δράσεις αλληλεγγύης εδώ και χρόνια, όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ούτε έκπληξη ούτε κάτι συγκλονιστικό.

Για κάποιους όμως που ψάχνουν αγωνιωδώς για αποδιοπομπαίους τράγους, υψώνουν τείχη και βάζουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε ανθρώπους και λαούς, είναι ακόμα ένα ηχηρό χτύπημα, που αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τους μύθους τους.

Μέσα σε μια Ευρώπη όπου οι ακραίες, εθνικιστικές, ρατσιστικές και μισαλλόδοξες φωνές πληθαίνουν, η ελληνική κοινωνία και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σταθούν στο ύψος της ιστορίας και των περιστάσεων και να περιφρουρήσουν τις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες, όπως έχουν πράξει μέχρι σήμερα.

Και κυρίως την αλληλεγγύη που έχει στόχο την κοινωνική απελευθέρωση και χειραφέτηση, θέτοντας στον πυρήνα της τον άνθρωπο χωρίς υποσημειώσεις.

efsyn