Παπασταύρου. Του Σαμαρά βεβαίως, βεβαίως

Του Niko Ago

Ξεκινώ με μια διαπίστωση ενός χρήστη στο twitter, από τις πολλές που έχουν γίνει για το θέμα Παπασταύρου- του Σαμαρά βεβαίως, βεβαίως- που βρέθηκε σε ακόμα τρεις λίστες εταιριών offshore. «Τα ελληνικά ΜΜΕ, δυσκολεύονται να πουν το όνομα Παπασταύρου αλλά λένε πανεύκολα τον Ισλανδό πρωθυπουργό, Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον» έγραψε κι «έγραψε». Πιο εύστοχα, δεν γίνεται.

Παρατηρούσα τα ελληνικά ΜΜΕ, από χθες που βγήκαν στη φόρα τα έγγραφα από το δικηγορικό γραφείο Mossack Fonseca με έδρα το Παναμά, και δημοσιεύτηκαν από το The International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ). Μια εκπληκτική σιωπή. Μια ανομολόγητη ομερτά. Σε όλα μα σε όλα τα γνωστά και μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, δεν αναφερόταν πουθενά το όνομα Σταύρος Παπασταύρου. Πουθενά και από κανέναν. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 24 ώρες από τη δημοσίευση, μέχρι να εμφανιστεί δειλά, αχνά, διστακτικά και σχεδόν ενοχικά και το όνομα του ανθρώπου που έκανε «διάσημη» την Ελλάδα, μέσω αυτής (ακόμα μιας) της λίστας ντροπής.

Τα ελληνικά ΜΜΕ, μεγάλα και μικρά, έγραψαν όλα τα πιθανά και απίθανα ονόματα. Και έπραξαν άριστα. Αυτός εξάλλου είναι ο ρόλος των Μέσων. Να ερευνούν και να αποκαλύπτουν. Αν κι εδώ, η ελληνική δημοσιογραφία ούτε ερεύνησε ούτε αποκάλυψε. Είχε, όμως, να κάνει κάτι πολύ πιο εύκολο: Να μεταφέρει την είδηση που προέκυψε από έρευνα και αποκαλύψεις άλλων. Τη μετέφεραν τα Μέσα την είδηση αλλά πώς; «Κατακεραύνωσαν» τον Πούτιν. Έδειξαν με το δέκα δάχτυλα τον Μέσι, «κόλλησαν» στον τοίχο τον Πλατινί, «πυροβόλησαν» το μέλος της Επιτροπής Ηθικής της FIFA, είπαν για τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, μίλησαν για τον Κοβάσεβιτς που έχει παίξει στον Ολυμπιακό, φώναξαν «για τις αμαρτίες του πατέρα» του Κάμερον και πολλά άλλα. Έγραψαν με τεράστια ευκολία ακόμα και το όνομα γλωσσοδέτη του πρωθυπουργού της Ισλανδίας, Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον. Αλλά εκεί που βρήκαν μια μικρή δυσκολία, ήταν στο όνομα του Έλληνα Σταύρος Παπασταύρου. Του στενού συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, Αντώνη Σαμαρά. Μοιάζει αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.

Και όταν ξεκίνησαν να το γράφουν- μετά από καμιά 150. 000 tweet και ακόμα τόσα στάτους στο facebook- το μόνο που δεν έγραφαν στους τίτλους ήταν «συγχωρέστε μας αλλά κάνουμε την ανάγκη φιλότιμο». Η κορύφωση του αστείου υπήρξε από site που έχει ως σλόγκαν την φράση «Δημοσιογραφία για το δημόσιο συμφέρον». Αυτό, το «τερμάτισε» που λένε και τα παιδιά στα σχολεία. «Και ο Παπασταύρου στα Panama Papers;» έγραψε. Αυτό το «'άτιμο» μικρό σημείο στίξης – που αργότερα αφαιρέθηκε, βέβαια- αυτό το μικρό ερωτηματικό, «λέει» τόσα μα τόσα πολλά. Σχεδόν ουρλιάζει.

Τα δε Μέσα του ΔΟΛ, το έγραψαν με τεράστιο πόνο ψυχής. Το έβλεπες να ξεχειλίζει από τις λέξεις. Γράμμα και αναστεναγμός. «Αχ! Παπασταύρου μας, τι μας έκανες» έμοιαζε να έλεγε ο συντάκτης που του έπεσε το βαρύ φορτίο. Το ίδιο κι εκείνα του Αλαφούζου. Που εδώ που τα λέμε, τι να προλάβουν να πρωτοκάνουν οι άνθρωποι. Έχουν κι ένα ΔΝΤ να υπερασπιστούν. Αλλά για αυτά, τα λέει άριστα αυτός ο «διάολος» ο K. Ταχτσίδης και τα προσπερνάμε (αλλά διαβάστε τι γράφει, οπωσδήποτε).

Υπάρχουν μερικές στιγμές, που τα ΜΜΕ έχουν μοναδικές ευκαιρίες. Είτε να εδραιώσουν τον ρόλο τους και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, είτε να «ξεβρακωθούν» τελείως και να πέσουν στην ανυποληψία(κι άλλο). Η περίπτωση Παπασταύρου- μία από τις πολλές τον τελευταίο καιρό- έβγαλε στη φόρα πολλούς γυμνούς «πισινούς» ΜΜΕ. Ευτυχώς; Δυστυχώς!

altsantiri