Ιδιαίτερα συζητήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η κακοποίηση των ζώων από τον Βέλγο Φαμπρ, η αποικιοκρατία, η προσβολή των ιερών και των οσίων του έθνους μας και φυσικά η έπαρσή του απέναντι στους Έλληνες καλλιτέχνες.
του Σπύρου Πετρίτη
Με εκτενή επιστολή, ο καλλιτέχνης και η ομάδα του απάντησαν επί παντός. Πρέπει να πω ότι με έβαλαν σε σκέψεις πάνω στα διαρκή ζητούμενα στον χώρο του θεάτρου, στην κακοδαιμονία, για την οποία μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και τα "μεγάλα ονόματα" που πρωτοστάτησαν στον καταγγελτικό λόγο, ενώ ουδέποτε είχαν καμία δράση μέσα από τα συνδικάτα - εφόσον άλλωστε οι σκηνοθέτες έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια εργοδότες...
Αξίζει να παραθέσουμε την κατακλείδα της επιστολής Φαμπρ: "Ανοίξατε τα στόματά σας σχετικά με τον διορισμό και το επιμελητικό μου πρόγραμμα - τα ανοίξατε δυνατά, με πάθος και όλοι μαζί. Κρατήστε τα ανοιχτά: ας είναι αυτή η αρχή και όχι το τέλος. Αλλά μην ξεχάσετε να ανοίξετε επίσης τα αυτιά και τα μάτια σας".
Ανοίγοντας λοιπόν τα μάτια μου, ως θεατρολόγος, βλέπω ότι ως μέρος τής "κοινωνίας του θεάματος", κατά τον Γκι Ντεμπόρ, δεν ανεχόμαστε τα "παλλόμενα πέη" που χορεύουν το συρτάκι, αλλά ανεχόμαστε οι περισσότεροι ως θέαμα την Ειδομένη, ανεχόμαστε και τα όσα γίνονται στον Πειραιά και μάλλον θα ανεχόμασταν και μια ενδεχόμενη επίθεση των ακροδεξιών ταγμάτων εφόδου, αφού ανεχόμαστε και τη συνεχή κυκλοφορία στο Διαδίκτυο ψευδών δημοσιευμάτων και βίντεο που ενοχοποιούν, χωρίς καμία αιδώ, τους πρόσφυγες για κάθε μορφής έγκλημα.
Ποια θα έπρεπε να είναι η θέση των καλλιτεχνών απέναντι σε όλα αυτά; Είναι δυνατόν η ευαισθησία μας να περιορίζεται στην προσβολή της αισθητικής μας ή και της εθνικής μας υπερηφάνειας; Είναι δυνατόν να μην καταγγέλλουμε το θέαμα της πραγματικής βίας, είτε το θύμα είναι ένα ζώο είτε ένας άνθρωπος; Και για ποιον λόγο δεν έχει γίνει ήδη μια ανάλογη συγκέντρωση, ώστε ως άνθρωποι του χώρου να δούμε συνολικά πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε κάθε θύμα της ρατσιστικής βία, αλλά και της πατριαρχίας;
Άλλωστε, εφόσον η Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στο παρελθόν συνέλαβε τον νεαρό επονομαζόμενο Παστίτσιο για μια απλή ασέβεια, δεν θα έπρεπε η ίδια ασέβεια αλλά και η πρόθεση πρόκλησης ακροδεξιών εγκλημάτων μίσους να είχαν οδηγήσει στη σύλληψη των ενόχων για την κυκλοφορία στο Διαδίκτυο ψευδών δημοσιευμάτων και παραπλανητικών βίντεο που αφορούν μουσουλμάνους πρόσφυγες; Επιπλέον, τι σημαίνει για τον νομικό μας Πολιτισμό η πανηγυρική αθώωση με βούλευμα των κατηγορούμενων για την "Κακή εκπαίδευση" (κατά την έκφραση - τίτλο της ταινίας του Π. Αλμοδόβαρ) στο Παπάφειο Ίδρυμα;
Τέλος, ακόμα ο αρμόδιος εισαγγελέας να αντιληφθεί ότι οι ιαχές του μητροπολίτη Αμβροσίου εμπίπτουν στα όρια του Ποινικού Δικαίου περισσότερο από όσο το έργο του ιστορικού Ρίχτερ; Ποια η πραγματική έγνοια των σύγχρονων Κρητών και δη των τοπικών αρχών για τον αντιφασιστικό αγώνα, εφόσον με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ρεθύμνης αποφάσισε να μην παραχωρήσει τον ανοιχτό δημόσιο χώρο που ζήτησε η οργανωτική επιτροπή του 2ου Pride της Κρήτης για τη διεξαγωγή του σημαντικού αυτού φεστιβάλ σε έναν τόπο που άλλοτε αγωνίστηκε κατά των ναζί, αλλά σήμερα υιοθετεί ιδεολογίες που οδηγούν στην έμφυλη καταπίεση και στην πιο ακραία εκδοχή της ομοφοβίας;
Και ποιον ελληνικό Πολιτισμό να υπερασπιστούμε όταν η επιχείρηση Jumbo, τα καταστήματα παιχνιδιών, που φυσικά, πέραν των άλλων, προωθούν τη μαζική παραγωγή και αναπαραγωγή των έμφυλων στερεοτύπων, μαζί με τον εξευτελισμό κάθε έννοιας Εργατικού Δικαίου, διάλεξε ως εμπορικό σλόγκαν για την πρόσφατη καμπάνια της ένα σύνθημα που προωθεί ανοιχτά την έμφυλη βία; Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά όψεις του σύγχρονου Πολιτισμού στη χώρα μας, που δείχνουν περισσότερα για την κυρίαρχη κουλτούρα από όσα θα θέλαμε να φανούν ακόμη κι όσοι ασχολούμαστε με τον Πολιτισμό και ειδικότερα με την αισθητική αγωγή στο σχολείο, που, ούτως ή άλλως, αντιμετωπίζεται από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ως μια περιττή ή και επικίνδυνη πολυτέλεια.
Ας κρατήσουμε λοιπόν τα στόματά μας ανοιχτά: Ας βάλουμε ένα τέλος στην κουλτούρα της έμφυλης βίας και της καταπίεσης, αλλά και σε κάθε άλλη μορφή ρατσιστικής ιδεολογίας και ακροδεξιάς βίας!
*Ο Σπύρος Πετρίτης είναι θεατρολόγος και διδάσκει Θεατρική Αγωγή στη δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου