Έρωτας και μοναξιά τον καιρό της πανδημίας

της Αγγελικής Σπανού

 Οι παντρεμένοι έχουν τα δικά τους προβλήματα. Αν υπάρχουν άλυτοι κόμποι στη σχέση τους, η υπερβολική εγγύτητα μπορεί να τους κάνει ακόμη πιο σφιχτούς. Διαφορετικά, είναι πιθανό να ερωτευτούν από την αρχή ανακαλύπτοντας ξανά ο ένας τον άλλο και το βάθος της σχέσης τους.

Και όσοι συζούν μπορεί να πάνε πιο μακριά ή να σταματήσουν. Το κλείσιμο είναι σκληρή δοκιμασία για συναισθήματα, ψυχικές αντοχές, πνευματικές δυνάμεις. Από το lockdown θα βγουν είτε θριαμβευτές είτε ηττημένοι.
Ετσι συμβαίνει με τα ζευγάρια τον καιρό της πανδημίας. Περνούν από τη φωτιά και το σίδερο και μπορεί να τα χάσουν ή να τα κερδίσουν όλα.

Εξαρτάται από το βιοτικό τους επίπεδο, από την ιστορία τους, από την ανθεκτικότητα του ψυχισμού τους και από την ιδιοσυγκρασία τους.

Τα πράγματα είναι δύσκολα για τους ερωτευμένους που ζουν χωριστά. Δεν υπάρχει κωδικός για να συναντηθούν. Μπορούν να βρεθούν έξω από ένα σούπερμάρκετ και να επιλέξουν σωματική άσκηση για να συναντηθούν μόνο αν ζουν κοντά. Αν αποφασίσουν τώρα να συγκατοικήσουν δεν θα ξέρουν αν είναι ελεύθερη επιλογή ή καταναγκασμός και θα τους βαραίνει η αμφιβολία.

Για τους νέους που ζουν με τους γονείς τους, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Κόλαση πραγματική. Πρέπει να προσέξουν να μη φέρουν τον ιό στο σπίτι και δεν έχουν καμία δυνατότητα να αγκαλιάσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο. Βιντεοκλήση, cyber sex με κλειστή την πόρτα και ατελείωτα μηνύματα στο messenger.

Δύσκολη είναι η ζωή και για τους μόνους, τους μοναχικούς και τους μονήρεις. Ενας. ηλικιωμένος που έχει χάσει τον σύντροφό του και δεν έχει παιδιά κοντά, ένας χωρισμένος που δεν έχει κανέναν δίπλα του, μια ανύπαντρη μητέρα, ένας απομονωμένος άνεργος, άρρωστος, απελπισμένος - όλοι ξέρουμε κάποιον που ζει σε μια τέτοια συνθήκη, υποφέροντας σιωπηλά.

Ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ Παύλος Χρηστίδης μίλησε πρόσφατα για την ανάγκη να δημιουργηθεί "social bubble" μέσα στο lockdown, να δοθεί η δυνατότητα επαφών με άλλους σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Συμβαίνει στη Γερμανία, στη νέα Ζηλανδία, πάει και έρχεται στην Βρετανία και στην Γαλλία, η "κοινωνική φυσαλλίδα" είναι μέσα στη συζήτηση για την διαχείριση της πανδημίας. Οχι όμως εδώ, όπου η αγία οικογένεια είναι ο απόλυτος θεσμός και κάθε προβληματισμός που την υπερβαίνει είναι ανοίκειος.

Η καθηγήτρια Αθ. Λινού, που βρέθηκε στο προσκήνιο μετά την πρόταση του Αλ. Τσίπρα να γίνει υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής, το είχε πει σε ανύποπτο χρόνο, τον Σεπτέμβριο: "Πρέπει να δούμε πώς θα συνεχίσουμε τη ζωή μας, χαρούμενοι με αισιοδοξία αλλά παράλληλα να προσέχουμε. Ίσως είναι καιρός να επιλέγουμε ποια θα είναι η παρέα μας αυτόν τον χειμώνα, να βρισκόμαστε μία-δύο οικογένειες ή ζευγάρια να βρισκόμαστε, ώστε να μην πολλαπλασιάζονται οι επαφές".

Όταν θα περάσει ο εφιάλτης της πανδημίας και θα ξανακοιταχτούμε, μπορεί να μην αναγνωρίζουμε αυτό που θα δούμε - στον εαυτό μας ή στους άλλους. Και ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους ανθρώπους που δεν έχουν ένα πρόσωπο απέναντί τους για να καθρεφτιστούν και κρύβονται στο Facebook, το Instagram, το Facetime, το Viber και το Whats Αpp που συντηρούν την αυταπάτη της επικοινωνίας βαθαίνοντας τη μοναξιά τους.

TVXS