Τα τρία γουρουνάκια και ο κακός λύκος

“Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν”

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Η πανδημία του κορωνοϊού, το δεύτερο σφοδρό κύμα, οι καθημερινοί θάνατοι, ο αριθμός των κλινών ΜΕΘ, η προετοιμασία αντιμετώπισης με τα μέτρα που (δεν έπρεπε και) λήφθηκαν ή που (έπρεπε και) δεν λήφθηκαν και η μακάβρια σύγκριση με άλλες χώρες με την επίκληση απόλυτων αριθμών, στατιστικών δεδομένων και απεικονιστικών διαγραμμάτων (για απώλειες ανθρώπινων ζωών μιλάμε) μου έφερε στο νου το παλιό, γνωστό και πολύ διδακτικό παραμύθι (προσαρμοσμένο στις συνθήκες της υγειονομικής κρίσης) “τα τρία γουρουνάκια και ο κακός λύκος”.

Το παραμύθι μας ξεκινάει αντίστροφα, από το τέλος, από τον κακό λύκο. Στην σύγχρονη επικαιροποιημένη version του ο κακός λύκος -ναι, καλά το καταλάβατε είναι, ποιος άλλος;- ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, κατά την πάγια, τακτική του, προσπαθεί να παραπλανήσει με ψεύτικες υποσχέσεις και δήθεν καλές προθέσεις τα τρία γουρουνάκια (δηλαδή όλα τα γουρουνάκια που έχουν την ευθύνη, αλλά για τις ανάγκες του παραμυθιού περιοριζόμαστε στα τρία).

Για παράδειγμα, ο κακός λύκος-ΣΥΡΙΖΑ σκούζει κλαίει και παρακαλεί -έστω και την ύστατη ώρα- να ληφθούν μέτρα που θα σώσουν ανθρώπινες ζωές, με την πραγματοποίηση εκτεταμένων και δωρεάν test covid, με την ενίσχυση του ΕΣΥ με τον αναγκαίο αριθμό -κυρίως- ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με την ανάπτυξη άμεσα όσων περισσοτέρων κλινών ΜΕΘ είναι δυνατόν και με την επίταξη όλων των διαθέσιμων ιδιωτικών κλινών ΜΕΘ.

Με τέτοιες παροτρύνσεις και πιέσεις προσπαθεί να παραπλανήσει τα γουρουνάκια, με σκοπό, αν πέσουν στην παγίδα και τον πιστέψουν, να του ανοίξουν το σπίτι τους, να μπει και να τα κάνει μια χαψιά.
Όμως τα τρία γουρουνάκια (τόσο στο παραμύθι όσο και στην σύγχρονη μεταφορά του) μπορεί να είναι καλά, μπορεί να είναι αθώα, μπορεί να φέρονται με αφέλεια μερικές φορές (τα δύο τουλάχιστον) και να μην ακούνε τις συμβουλές για την θωράκιση του σπιτιού τους, αλλά δεν είναι άμυαλα και σίγουρα δεν τσιμπάνε στα, δήθεν καλών προθέσεων, κελεύσματα του κακού λύκου – ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρώτο γουρουνάκι ( Σ. Πέτσας) το ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή, ήδη από τον Σεπτέμβριο, προς τον ΣΥΡΙΖΑ και προς όλους τους κακούς λύκους που σαν αγέλη τον ακολουθούν: “Προστατεύουμε τα χρήματα των φορολογουμένων, αν είχαμε ακούσει τον ΣΥΡΙΖΑ για τις Μ.Ε.Θ. θα είχαμε πετάξει πολλές δεκάδες εκατομμύρια στο πηγάδι χωρίς πάτο”.
Το δίκιο του βουνό, μόνο που η διατύπωση της αλήθειας δεν έγινε με την κατάλληλη στήριξη και σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους από το μπουρίνι που σήκωσε ο κακός λύκος.

Το δεύτερο γουρουνάκι (Α. Γεωργιάδης) δεν τα πήγε καλύτερα, μάλλον χειρότερα. Γιατί δεν είναι μόνο να λες την αλήθεια και με στοιχεία μάλιστα, αλλά και πως την λες και κυρίως με ποια διατύπωση για να μην προκαλείς. Γιατί προκαλείς όταν σε ερώτηση δημοσιογράφου (από τον αντικειμενικό ΣΚΑΪ) “πανηγυρίζετε για τον αριθμό των 125 νεκρών;” η απάντηση είναι “Ναι, ότι είμαστε 12 φορές καλύτεροι από το Βέλγιο το πανηγυρίζουμε!!! εσείς δεν ξέρω
πώς πανηγυρίζετε στη ζωή σας.”

Το τρίτο γουρουνάκι (Γ. Γεραπετρίτης) έκανε αυτό που δεν κατόρθωσαν τα δύο πρώτα. Οχύρωσε το κάστρο της αλήθειας του με το αδιαμφισβήτητο επιχείρημα: “Αν είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε κατά την φυσιολογική φορά των πραγμάτων ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών”.

Για να μην αδικούμε όμως τα άλλα γουρουνάκια, θυμίζω την παροιμία: 
“Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν”.

κουτιπανδωρας