"Μας ψήφισαν για το σχέδιο Πισσαρίδη". Σοβαρά;...

Κάθε φορά που στριμώχνεται- κι αυτό συμβαίνει συχνά το τελευταίο χρονικό διάστημα- η ΝΔ μας γυρνά πίσω στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019 για να πείσει πως εφαρμόζει το προεκλογικό πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε από το λαό. 

Σε αυτήν την πολιτική στρεψοδικία καταφεύγει και σήμερα με το νεοφιλελεύθερο σχέδιο Πισσαρίδη, το οποίο με τη μία ή την άλλη μορφή βρίσκεται στο τραπέζι εδώ και μια εικοσαετία. Μόνο που το πόπολο δεν εξέλεξε τον Κ. Μητσοτάκη, για παράδειγμα, για να ιδιωτικοποιήσει την επικουρική ασφάλιση, την υγεία και την παιδεία ούτε για να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις ούτε για να συγκεντρωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα σε μία κλειστή ελίτ, χρηματοδοτούμενη μάλιστα από το κράτος, όπως η Aegean Airlines...

Ο Κ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός κυρίως γιατί κατάφερε να πείσει πως υπάρχει μία κι ενιαία μεσαία τάξη την οποία ξεζούμισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη φορολογία κι ο ίδιος θα την απάλλασσε από τα βάρη της. Κι ας ήταν η φορολόγηση των μικρομεσαίων επί ΣΥΡΙΖΑ πολύ χαμηλότερη των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ αυτοί που δήθεν θα τους ξελάσπωναν έρχονται τώρα να αυξήσουν τη φορολόγησή τους για το 2021. Ο Κ. Μητσοτάκης έγινε, επίσης, πρωθυπουργός πατώντας πάνω στα πτώματα των νεκρών στη Μάνδρα και στο Μάτι και στον εθνολαϊκισμό τού Μακεδονικού κι όχι γιατί είχε υποσχεθεί, π.χ., πως θα μείωνε το μη εργασιακό κόστος για τις επιχειρήσεις, το οποίο η εμπειρία έχει δείξει πως καταλήγει στις τσέπες των επιχειρηματιών κι όχι των εργαζόμενων και, βεβαίως, απομειώνει τις οικονομικές δυνατότητες του ΟΑΕΔ...

Η κυβέρνηση διαθέτει κι αυτήν την ώρα λαϊκή νομιμοποίηση, έστω κι αν δεν μπορούμε να θεωρούμε ως τις πιο αξιόπιστες δημοσκοπήσεις που γίνονται εν μέσω καραντίνας. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι όσο κι αν μαζεύονται από την αξιωματική αντιπολίτευση σιγά σιγά οι διψήφιες διαφορές εν τούτοις η πλειονότητα των πολιτών δεν είναι ακόμα πρόθυμη να τη συγχωρήσει για τα λάθη τής δικής της διακυβέρνησης... 

Πέρα, όμως, από το κομματικό παιχνίδι υπάρχει και μια κοινωνία που δεν είναι δυνατό να δίνει λευκή επιταγή στους κυβερνώντες ούτε πίστωση χρόνου στους αντιπολιτευόμενους προκειμένου να υπερασπίζεται τα δικαιώματά της και να ζητά την επέκτασή τους. Και είναι ακριβώς αυτήν την υποβόσκουσα λαϊκή οργή που φοβάται ο Κ. Μητσοτάκης κι αναγκάστηκε την Τετάρτη από το βήμα τής Βουλής να αυτοπαρουσιαστεί ως ένας κεϊνσιανός κεντροδεξιός κι όχι ως στυγνός νεοφιλελεύθερος που πράγματι είναι. Όπως κι αν έχει, όμως, τα προσωπεία δεν είναι αιώνια κι όταν βγαίνουν αλίμονο σε αυτούς που τα φορούσαν για να εξαπατούν πιστεύοντας ότι αυτό θα συμβαίνει για πάντα... 

ΤΡΥΠΙΟ ΕΥΡΩ