Αόρατοι άνθρωποι

του Παντελή Μπουκάλα

Εντάξει. Δεν είναι όλοι πρόσφυγες πολέμου. Δεν είναι όλοι Κούρδοι και Σύροι που φεύγουν από βομβαρδισμένες περιοχές και αγοράζουν με ό,τι τους απέμεινε την πιθανότητα να επιβιώσουν. Είναι και Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι, Αφγανοί και Πακιστανοί, δηλαδή κάτοικοι χωρών που μόνο η ευρωπαϊκή μας βολή τις θεωρεί ασφαλείς. Είναι και Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, που κινδυνεύουν στη «δημοκρατία» του Ερντογάν.

Τα ξέρουμε όλοι όλα αυτά. Και μολαταύτα, λυγίζουμε εντελώς το ραβδί από την άλλη μεριά και, βασισμένοι στην προκατάληψη και την καχυποψία, καταλήγουμε σε πορίσματα εντελώς αντίθετα από τα πορίσματα των «ιδεοληπτικών», δηλαδή του ΟΗΕ, της Διεθνούς Αμνηστίας, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα:

Είναι όλοι τους, πλην ελαχίστων, οικονομικοί μετανάστες (σε χυδαιότερες γλώσσες αποκαλούνται εισβολείς, λαθροεισβολείς, λαθροέποικοι ή σκέτο «λάθρο», με κορυφωμένη την περιφρόνηση). Επιπλέον, όλοι τους είναι πονηροί, παμπόνηροι, το ’χει η ράτσα τους και η ήπειρός τους. Ξεγελάνε τους γιατρούς παριστάνοντας πως έχουν σύνδρομο μετατραυματικού στρες, ενώ απλώς ξεπατικώνουν τα συμπτώματα από το Ιντερνετ. Και διαμαρτύρονται. Διαμαρτύρονται συνεχώς και για το παραμικρό. Μα δεν φτάνει το νερό, μα στριμώχνονται δέκα νομά σ’ ένα δωμά, μα δεν βλέπουν μέριμνα να μάθουν γράμματα τα παιδιά τους, μα η πρόσβασή τους στα νοσοκομεία είναι πια άθλος ακατόρθωτος.

Οπότε τι κάνουμε, έτσι που βρεθήκαμε στριμωγμένοι ανάμεσα σε μια Τουρκία τερατωδώς κυνική και σε μια Ευρώπη τερατωδώς συμφεροντολόγα, με τα φραχτάκια και τα τειχαλάκια της; Τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, ακόμα πιο δύσκολη απ’ όσο ήδη είναι. Ωστε να πάρουν το μήνυμα και να το στείλουν και στην πατρίδα τους, να αποθαρρυνθούν όσοι άλλοι πονηροί ετοιμάζουν εκεί τις βαλίτσες τους. Αυτή ήταν και προ εξουσίας η γραμμή της Ν.Δ. (δηλαδή του λαλίστατου τμήματός της, εκείνου που έδινε τον τηλεοπτικό τόνο, προς άγραν ψήφων), αυτή είναι και τώρα. Και μάλιστα, παρότι το κυβερνών κόμμα κατάλαβε εμβρόντητο ότι το μεταναστευτικό είναι λέει γεωπολιτικό πρόβλημα, άρα δεν λύνεται σε μια μέρα, όπως λύθηκε π.χ. το Ελληνικό.

Πώς θα τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη; Απλό: Ούτε ΑΜΚΑ, ούτε σχολεία, ούτε εκπρόσωπος του ΟΗΕ στις επιτροπές ασύλου, ούτε όριο χρόνου στην κράτηση, ούτε αληθινό δικαίωμα προσφυγής. Και συνεχείς εξετάσεις χρηστής συμπεριφοράς, για να αποδεικνύουν σε κάθε Κύριο Μικροεξουσιάδη πόσο υποταγμένοι είναι. Αλλιώς, άουτ. Ή ουστ. Ευρώπη είναι εδώ. Δεν είναι παίξε-γέλασε.

καθημερινή