της Λασκαρίνας Γερασίμου.
Οι γενικεύσεις κάνουν κακό στη δημοκρατία. Οι άνθρωποι δεν κατηγοριοποιούνται, είναι μοναδικοί.
Το ρηθέν "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" ισχύει αλλά εξ ίσου καλά δεν ισχύει κιόλας. Ευτυχώς.
Δύο γεγονότα με δύο μέρες διαφορά. Η "αποκάλυψη" των σημειώσεων ενός υπουργού, (σημείωμα διόρθωσης: του κυρ Αλέκου Φλαμπουράρη...) απο φακό που βρισκόταν στα θεωρεία της Βουλής. Το κοινό ενδιαφέρεται να παρατηρήσει το περιεχόμενο των σημειώσεων και των μηνυμάτων που διαβάζει ο υπουργός. Δεν αναρωτιέται αν αυτό είναι ανάλογο της αποκάλυψης των μυστικών μιας κρεβατοκάμαρας, ίσως επειδή ούτε σ΄ αυτό θα ήταν διατεθειμένο να εξεγερθεί.
Εθίστηκε εδώ και χρόνια από λογικές τύπου Big Brother σε αθώα μορφή τηλεοπτικού παιχνιδιού. Αγνοούν βεβαίως οι περισσότεροι ότι δεν είναι η αρχική φωτογραφία που παραβιάζει την ιδιωτικότητα αλλά, η επεξεργασία της απο τον ιδιοκτήτη του μέσου που την προβάλει.
Το άλλο γεγονός του διημέρου. Η φωτογραφία του Άρη Μεσσίνη, με το ένα χέρι να κρατάει ένα προσφυγάκι βρεγμένο και άρτι σωσμένο από τη θάλασσα και με στο άλλο χέρι να κρατάει το όπλο του, τη φωτογραφική μηχανή. Δεν είναι ο πρώτος, δεν είναι ο μόνος. Αν ψάξουμε λίγο, θα ανακαλύψουμε χιλιάδες φωτογραφίες με πρωταγωνιστές τους επαγγελματίες, που παύουν να είναι παρατηρητές, όταν μπροστά στα μάτια τους κινδυνεύει η ίδια η ζωή.
Στο δίλημμα να προτιμήσουν μια εικόνα που θα κάνει το γύρο του κόσμου και θα τους χαρίσει την αθανασία, απαντούν χωρίς σκέψη και κρατούν στη ζωή τον ίδιο τον άνθρωπο.
Όμως οι ειδήσεις για το φόνο ή το θάνατο πολεμικών ανταποκριτών, περνάνε στα ψιλά. Είναι εκείνοι, που με τη μηχανή προέκταση του χεριού τους εστιάζουν στο σημαντικό ενώ την ίδια στιγμή το άλλο τους χέρι προσφέρει βοήθεια στο "υποκείμενο" του ρεπορτάζ τους.
Είναι και οι άλλοι. Εκείνοι που παίρνουν μια φωτογραφία και την κάνουν όπλο. Εναντίον όποιου είναι αντίπαλος του εργοδότη του. Σήμερα ένας υπουργός, αύριο μια καθαρίστρια. Αδιάφορο.
Το έργο του νομπελίστα Χαϊνριχ Μπέλ, που μεταφέρθηκε έξοχα στο σινεμά απο τη Μαργαρέτε Φον Τρόττα και είχε θέμα του τη "Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλούμ" παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο, όσο τα ΜΜΕ δεν διστάζουν να καταπατήσουν όλες τις αρχές της δεοντολογίας, προκειμένου τα πετύχουν το στόχο τους.
Εφημερίδες όπως η BILD διαμορφώνουν πεποίθηση στο αναγνωστικό αλλά και στο μη αναγνωστικό κοινό τους. Αφού οι "ειδήσεις" τους αναπαράγονται καθημερινά και απο άλλα πιο αξιόπιστα μέσα ενημέρωσης.
Ένας κόσμος πραγματικός και ένας κόσμος που τελεί υπό διαμόρφωση και πλάθεται απο χέρια ειδικών και καλύτερα πληροφορημένων απο το ευρύ κοινό.
Εικόνες ανέχειας, ακραίας φτώχιας και απελπισίας, που ανασύρονται και προβάλλονται μόνο όταν εξυπηρετούν ενώ θάβονται όταν δεν συμφέρουν.
Δεν είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος. Δεν είναι ήρωες ή ανεξάρτητοι άνθρωποι αυτοί που μας ενημερώνουν και μας πληροφορούν. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να είναι αντικειμενικοί. Επιβάλλεται όμως να είναι τίμιοι. Απλώς τίμιοι. Με το γεγονός και τους ανθρώπους.
http://www.penna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου