Το ξανθό αγγελούδι μάς βγήκε γυφτάκι...

Του Γιάννη Αλμπάνη

Τα λεξικά λένε ότι μαύρος δεν είναι μόνο ο σκούρος το χρώμα. Είναι και ο δυστυχισμένος, ο παράνομος, ο κακός, ο αντιδραστικός, ο τρομακτικός. Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες, μαύρη εργασία, μαύρη αντίδραση, το μέλλον προμηνύεται μαύρο, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, να τους μαυρίσουμε στις κάλπες... Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Η ανάγνωση του λεξικού έκανε αντιρατσιστή τον Malcom X –το είδα στην ταινία του Σπάικ Λι.
Στον αντίποδα του μαύρου, είναι ο λευκός. Λευκός δεν είναι μόνο ο άσπρος το χρώμα, αλλά και ο καθαρός, α άσπιλος, ο αμόλυντος, ο αγαθός, ο ηθικός. Λευκός σαν περιστερά, λευκό ποινικό μητρώο, λευκός ιππότης, εν λευκώ, και βέβαια λευκό αγγελούδι... Ο λευκός είναι καλός σε τέτοιο βαθμό που ο Τζεφιρέλι κάνει το Χριστό του κατάλευκο και γαλανομάτη, πράγμα μάλλον απίθανο, διότι ο θεάνθρωπος γεννήθηκε στην αραπιά, βέρος Μεσανατολίτης.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή, ό,τι πιο κοντινό σε μαύρο, είναι ο γύφτος. Ο γύφτος δεν είναι βέβαια ακριβώς μαύρος, αλλά σίγουρα είναι πιο σκούρος από τον μέσο Έλληνα –που, μεταξύ μας, δεν είναι και κατάλευκος. Ο γύφτος επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση του γιατί είναι νομάδας ή μένει σε παράγκα, κάνει δουλειές του ποδαριού και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι είναι μεγάλος κλεφτοκοτάς. Ο γύφτος είναι λοιπόν διπλά ένοχος: είναι και μαύρος και φτωχός. Γι’ αυτό άμα θες να την πεις σε κάποιον, τινάζεις την πλάτη πίσω, τεντώνεις μπροστά τα χέρια, και φωνάζεις «μα τι γύφτος είσαι ρε παιδάκι μου;».
Τα τελευταία χρόνια τον γύφτο δεν τον φωνάζουμε γύφτο. Βασικά, από μέσα μας πάντα γύφτο τον λέμε, αλλά ένεκα της ΕΕ, του Μούιζνιεκ, και του ΕΣΠΑ που περιμένουμε για να ρεφάρουμε, στις τηλεοράσεις και τα σάιτ τον λέμε Ρομά. Επειδή λοιπόν από μέσα μας ο γύφτος παραμένει πάντοτε γύφτος, η υποψία ότι δύο από δαύτους έκλεψαν ένα δικό μας παιδί, ένα λευκό ξανθό αγγελούδι, είναι αυτονόητα γκραν ταρατατζούμ θέμα. Ειδικά όταν το μόνο θέμα που παίζει είναι τα υποβρύχια, που δεν μπορούμε να το παίξουμε ένεκα που είναι λοβιτούρα των εθνικών δυνάμεων, και οι αίθουσες σύνταξης μοιάζουν με την αυλή του Jack Daniel’s, με τους δαιμόνιους ρεπόρτερ να πετάνε φελλούς στα άδεια βαρέλια, το γκραν θέμα γίνεται ακόμα πιο γκραν. Γκραν κάσα που έλεγε και ο Αυλωνίτης.
Οι γύφτοι κλέβουν τα παιδιά μας! Οι αποδείξεις είναι ατράνταχτες, αφού η ίδια η μανούλα με τον γύφτο μάς απειλούσε όταν δεν τρώγαμε το φαγάκι μας. Βαράνε οι τηλεοράσεις, παρεμβαίνει το Χαμόγελο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, λέει ο καθένας τη μαλακία του, οι γονείς δεν πρόκειται να ξαναφήσουν τα παιδιά τους να βγουν από το facebook, η Χρυσή Αυγή χάνει τη μεγάλη ευκαιρία να κάψει (με αρχαιοελληνικό τρόπο...) δυο-τρεις αραπάδες, ένεκα που είναι απασχολημένη με το να φτιάχνει την υπερασπιστική γραμμή της.
Δυστυχώς, τα θαύματα κρατάνε τρεις ημέρες. Την τέταρτη προέκυψε ότι μάλλον δεν το είχαν αρπάξει, και μάλλον τους βρήκαμε τους κανονικούς γονείς, και μάλλον τώρα πρέπει να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Το ξανθό αγγελούδι μάς προκύπτει γυφτάκι –μα καλά υπάρχουν λευκοί ξανθοί γύφτοι; Οπότε αρχίζουμε να την κάνουμε με ελαφριά, πλάγια πηδηματάκια. Λίγο τουμπεκί για το επίμαχο, λίγο το νηπιαγωγείο του Τσίπρα, λίγο οι αριστεροί που κινούνται αντεθνικά εναντίον των παρελάσεων, μπορεί και να προκύψει και κανένας Πακιστανός που έκλεψε τον φιλήσυχο Έλληνα. Το μεροκάματο να βγαίνει

 http://left.gr