Του Κώστα Καπνίση
“ Ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται να έμεινε πια από καύσιμα. Φυσιολογικό. Παγιδευμένος μέσα σε πολιτικά αδιέξοδα, σε αντιλήψεις μιας σκοτεινής Ελλάδας από τα παλιά τα χρόνια, σε δεσμεύσεις προς την τρόικα, τις οποίες έχει υπογράψει και με τα δύο χέρια, μοιάζει πια ανήμπορος να αντιδράσει με βάση την λογική και το συμφέρον της παράταξης και πάνω από όλα της χώρας του. ”
Μόλις χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, προέβη σε ανακοίνωση τονίζοντας ότι «Τα όσα γράφονται για τον Πρωθυπουργό και τον κ. Στουρνάρα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα», για να προσθέσει ότι «ο υπουργός Οικονομικών απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης του κ. Σαμαρά». Αυτή η διάψευση του κυβερνητικού εκπροσώπου, λειτουργεί ως …επιβεβαίωση, για όσους ισχυρίζονται ότι το «έργο» αυτής της κυβέρνησης έχει τερματιστεί. Το ζήτημα του πετρελαίου θέρμανσης, φαίνεται να είναι η αφορμή για την δημιουργία ισχυρών κλυδωνισμών στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Το αίτημα στην τρόικα του υφυπουργού Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα (επίσης προσωπική επιλογή του Αντώνη Σαμαρά) για μείωση του ΕΦΚ, η επιστολή 55 βουλευτών της λεγόμενης καραμανλικής πτέρυγας επίσης για το πετρέλαιο, η οριστική αποδόμηση και ολοκληρωτική κατάρρευση του «success story», τα νέα μέτρα που η τρόικα πιέζει να παρθούν με τον λογαριασμό να φτάνει τα 6,8 δισεκ. ευρώ για την επόμενη διετία και η οριακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας γενικότερα, είναι δείγματα ότι αναμένονται πολιτικές εξελίξεις.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ακολούθησε μια τακτική, η οποία ήταν απολύτως βέβαιο ότι θα τον οδηγούσε σε αδιέξοδο. Το ίδιο το πολιτικό του παρελθόν, οι απόψεις του, η συναναστροφή με «παρέες», οι οποίες ρέπουν προς ακδοδεξιές αντιλήψεις και πρακτικές, η επιλογή συνεργατών, που δεν έχουν να κάνουν με την χάραξη ενός στρατηγικού κυβερνητικού σχεδίου αλλά με την προσπάθεια «χρησιμοποίησης» ενός μεγάλου πολιτικού φορέα, όπως η ΝΔ, η οποία πρωταγωνίστησε για δεκαετίες στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά με κάτι άλλο. Η συγκυρία, η τύχη και πολλοί άλλοι παράγοντες οδήγησαν τον Αντώνη Σαμαρά στο αναλάβει μετά την συντριπτική ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2009, το τιμόνι της συντηρητικής παράταξης. Εκ των υστέρων, και μάλιστα με τον πιο οδυνηρό τρόπο, η ΝΔ, αλλά κυρίως η χώρα, συνειδητοποίησαν το πόσο «λίγος» ήταν ο Αντώνης Σαμαράς ως πολιτικό στέλεχος, το οποίο θα μπορούσε να σηκώσει στους ώμους του και να φέρει σε πέρας μια αποστολή όπως η αρχηγία ενός πολιτικού κόμματος, το οποίο εκφράζει και ψηφίζεται από το 1/3 του ελληνικού λαού.
Η μοναδική ίσως σωστή πολιτική πράξη του Αντώνη Σαμαρά, ήταν από ότι φαίνεται η απόσυρσή του από την πολιτική σκηνή για δέκα και πλέον χρόνια. Η δημιουργία και η αποτυχία του πολιτικού εγχειρήματος «ΠΟΛΑΝ» όμως φαίνεται ότι δεν πτόησε τον Αντώνη Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός, ποτέ δεν έκρυψε το πολιτικό του παρελθόν. Εξέχον στέλεχος της αβερωφικής Δεξιάς, επισκέπτης (όντας μάλιστα βουλευτής) των «εκδηλώσεων» στον Μελιγαλά, «αποστάτης» κατά τον Κώστα Μητσοτάκη, και υπεύθυνος για την πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ το 1993. Ακόμα όμως και με την επιστροφή του στη ΝΔ και με την υπουργοποίησή του στην κυβέρνηση Καραμανλή, στο ΥΠΠΟ, ως μια νέα ευκαιρία για καινούρια καριέρα, ακούστηκαν πολλές φωνές ότι στο ΥΠΠΟ και στις υπηρεσίες του αρκετοί είχαν μεσσηνιακή ντοπιολαλιά. Ο Αντώνης Σαμαράς, εκμεταλλευόμενος για άλλη μια φορά την συγκυρία, επικράτησε της Ντόρας Μπακογιάννη, στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ, αμέσως μετά τις εκλογές του 2009.
Αρκετοί είναι όσοι σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλύτερο για την ΝΔ να αναλάβει ο Σαμαράς, παρά η Ντόρα, η οποία είχε πάντοτε μια ροπή προς πιο νεοφιλελεύθερες απόψεις και όχι προς την λεγόμενη λαϊκή Δεξιά. Σύντομα όμως η εκλογική βάση της ΝΔ, οι παραδοσιακοί συντηρητικοί ψηφοφόροι, εξεπλάγησαν με τις «μεταγραφές» Βορίδη, Γεωργιάδη και άλλων στην ΝΔ. Φημολογείται μάλιστα και η επιστροφή Καρατζαφέρη στην ΝΔ. Αλλά και σε επίπεδο πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, ο Αντώνης Σαμαράς, έχει επιλέξει για συμβούλους ανθρώπους όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Τάκης Μπαλτάκος, ο Γιώργος Μουρούτης, ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Άνθρωποι δηλαδή, οι οποίοι ακόμα και σήμερα υπερασπίζονται την ανιστόρητη «θεωρία των δύο άκρων», η οποία διχάζει τον λαό και καλλιεργεί εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Η λεγόμενη καραμανλική πτέρυγα, φαίνεται ότι έφτασε στα όρια της αντοχής της. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συναντήσεις και οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν στο παρασκήνιο, αλλά από ότι φαίνεται πλέον η κατάσταση είναι έτοιμη να βγει και στο προσκήνιο. Αρκετοί άλλωστε είναι όσοι εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους και για τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά και για το «ΠΑΣΟΚ» του Ευάγγελου Βενιζέλου, το οποίο στηρίζει την μνημονιακή κυβέρνηση της καταστροφής για τους δικούς του λόγους. Ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια δύο ανθρώπων, τους οποίους καταδίκασε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του το 2012.
Το «ΠΑΣΟΚ» από τη μια πλευρά, το οποίο συνεθλίβη στην εκλογική αναμέτρηση, αλλά πάλι με εντολή Σαμαρά βρήκε τρόπο να τρυπώσει στην κυβέρνηση, αλλά και την ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, η οποία δεν τήρησε ούτε μια από τις προεκλογικές της υποσχέσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται να έμεινε πια από καύσιμα. Φυσιολογικό. Παγιδευμένος μέσα σε πολιτικά αδιέξοδα, σε αντιλήψεις μιας σκοτεινής Ελλάδας από τα παλιά τα χρόνια, σε δεσμεύσεις προς την τρόικα, τις οποίες έχει υπογράψει και με τα δύο χέρια, μοιάζει πια ανήμπορος να αντιδράσει με βάση την λογική και το συμφέρον της παράταξης και πάνω από όλα της χώρας του. Προσπαθεί να «τραβήξει» τον καιρό ώστε να καταγράψει στο βιογραφικό του ότι άσκησε τα καθήκοντα της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ. Ο πολιτικός χρόνος όμως έχει τελειώσει. Κάθε ημέρα παραμονής της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου στην εξουσία, είναι καταδικαστική για την χώρα και τον λαό…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου