Άδωνις που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.

Η σκέψη της ημέρας από τη Μαρία Τριαντοπούλου

Τι τα θες τι τα γυρεύεις, το παραδέχομαι πως εγώ φταίω. Πως μου ήρθε νυχτιάτικα να καθίσω κολλημένη μπροστά στη τηλεόραση και να παρακολουθήσω τον Υπουργό Υγείας μας, τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη, για όποιον το έχει απωθήσει από τη μνήμη του αυτό, στην εκπομπή «στον Ενικό» του ΣΤΑΡ; Και όμως μου ήρθε - κυρίως γιατί πέτυχα την εκπομπή στη μέση και ο κ. Υπουργός βρισκόταν ήδη σε υπερδιέγερση οπότε μου κέντρισε το ενδιαφέρον - και τώρα είμαι γεμάτη απορίες. Μπορεί, φυσικά, οι απορίες να μου έχουν γεννηθεί από άγνοια του πως ακριβώς λειτουργεί στις μέρες μας το σύστημα Υγείας, το πολυπαθές τούτο σύστημα που όσο και να προσπαθήσω δεν είμαι ποτέ σίγουρη ότι το έχω καταλάβει. Όλο κάτι αλλάζει, όλο κάτι κόβεται, όλο οι διαδικασίες διαφοροποιούνται. 
Αυτό που ήξερα, μέχρι εχτές τουλάχιστον, είναι ότι σε ένα ήδη ταλαιπωρημένο σύστημα έχουν υπάρξει και άλλες περικοπές. Ήξερα αυτά που άκουγα από φίλους και συγγενείς, καθημερινούς κανονικούς ανθρώπους που τραβάνε τα πάνδεινα για να βρουν φάρμακα για τους οικείους τους, για να καταφέρουν να κάνουν τις θεραπείες που απαιτούν οι πολύ δύσκολες και πολλές φορές θανατηφόρες ασθένειες από τις οποίες πάσχουν, ακούω για τα ράντζα που επέστρεψαν στα νοσοκομεία, για τις ουρές στα ιατρεία και στις κλινικές, για τις τραγικές ελλείψεις σε αναλώσιμα και εξοπλισμό και τόσα άλλα που δεν είμαι καν σε θέση να γνωρίζω με ακρίβεια. Ξέρω αυτά που ξέρουμε όλοι οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας της συνεχιζόμενης λιτότητας. Ότι η Υγεία έχει χτυπηθεί κι άλλο, ότι θα υπάρξουν και άλλες περικοπές, ότι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του ΕΟΠΠΥ δεν πληρώνονται όταν πρέπει και χρειάζεται να περιμένουν μήνες που γίνονται χρόνια σιγά σιγά για να αποζημιωθούν για εργασία που έχουν ήδη κάνει, ότι υπάρχουν τραγικές ελλείψεις και ότι η κατάσταση έχει κυριολεκτικά χτυπήσει κόκκινο.
Είδα λοιπόν τον κ. Υπουργό να χτυπιέται κυριολεκτικά προσπαθώντας να αρνηθεί τον χαρακτηρισμό του ως «αντι-μνημονιακού» λες και του είχε εκτοξευθεί η χειρότερη προσβολή, να υποστηρίζει, με τον ζήλο του καλού μαθητή που στο σχολείο όλοι απεχθανόμασταν, την δανειακή σύμβαση και να απαντάει στους γιατρούς που τον ρωτούσαν πότε θα πληρωθούν για τα δεδουλευμένα με απαξίωση συγκρίνοντας τους μάλιστα με τον ίδιον που... δεν τον πληρώνουν οι αγοραστές των βιβλίων του!
Ο κ. Υπουργός με πολλά νούμερα και νεοφιλελεύθερους χρηματο-οικονομικούς όρους της ελεύθερης αγοράς, πάντα στην Αγγλική γλώσσα εννοείται (outsourcing, primary health care providers και άλλα πολλά), μας παρουσίασε ένα σύστημα υγείας, κόπια άλλων πετυχημένων συστημάτων υγείας, που στα χαρτιά τουλάχιστον και με πολλές επιφυλάξεις και πιθανές τροπολογίες θα μπορούσε κανείς να πει ότι αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία.  Τόσα και τόσα πράγματα επί χάρτου ακούγονται καλά ή σε κάθε περίπτωση συζητήσιμα. Αν ξεχάσουμε φυσικά ότι δεν αναφέρθηκε ούτε στους ανασφάλιστους, ούτε στους άνεργους που αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, ούτε στους οικονομικούς πρόσφυγες και τους μετανάστες και απέφυγε τεχνηέντως κάθε σχετική ερώτηση. Όπως απέφυγε και τα θέματα της ανεπάρκειας νοσηλευτικού προσωπικού, τις καθυστερήσεις στις λίστες αναμονής των νέων για ειδικότητες γιατρών και τόσα άλλα θέματα που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός σωστού και δίκαιου συστήματος.
Σε ένα κράτος που καθημερινά βιώνει την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση, σε ένα κράτος με σαθρές δομές στην Υγεία, σε ένα κράτος που η κοινωνική πρόνοια συρρικνώνεται ολοταχώς ο κ. Υπουργός με αλαζονεία χρησιμοποίησε καθαρά και μόνο συνισταμένες και προδιαγραφές ενός πετυχημένου business plan (για να τα πω και γω όπως εκείνος) για να μας πείσει ότι η Υγεία στην Ελλάδα θα λειτουργήσει σωστά και αξιοζήλευτα, αρκεί εμείς οι Έλληνες να μην τα θέλουμε all for nothing ή όπως το λέμε εμείς εντώ στο Ελλάντα «όλα για το τίποτα»! Και η αλήθεια να λέγεται. Έχει τόσο δίκιο ο Υπουργός. Μια βόλτα στα νοσοκομεία και στα ιατρεία του ΕΟΠΠΥ θα μας πείσει. Άλλωστε «χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει»!

tvxs