Έντιμε άνθρωπε κυρ Παντελή

Γράφει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης
Ειλικρινά λυπάμαι που την πολιτική ανάλυσή μου τη βρήκες εμπαθή. Ενώ το δικό σου σχόλιο δεν έχει ίχνος εμπάθειας. Μου διαφεύγει πάντως ο λόγος της σφοδρότητας της απάντησής σου για ένα κείμενο που δεν υπογράφεις καν. Για να αφήνεις τα σπουδαία καθήκοντά σου προκειμένου να μου απαντήσεις, ο λόγος αυτός θα είναι ασφαλώς σοβαρός.
Ας περάσουμε όμως στα ουσιαστικά. Συμφωνώ ότι το κείμενο των 58 δεν είναι πρόγραμμα αλλά κείμενο προθέσεων. Αυτές ακριβώς τις προθέσεις αναλύει (και ελπίζω αποδομεί) το χθεσινό editorial με τίτλο «Ανατομία του Μανιφέστου των 58» που τόσο σε ενόχλησε.
Δεν συμφωνώ απλώς, αλλά υπερθεματίζω ότι η κεντροαριστερά είναι απαραίτητη για την πολιτική ζωή του τόπου. Αρκεί να είναι όντως κεντροαριστερά και όχι κεντροδεξιά – αυτό ακριβώς ήταν το πνεύμα του άρθρου που σε ενόχλησε. Το ThePressProject δεν έχει πολιτικές εμπάθειες. Θα συνεχίσει να καλύπτει, αλλά και να κρίνει, τις εξελίξεις στον χώρο αυτόν.
Κι ας περάσουμε τώρα στα επουσιώδη. Και πρώτα πρώτα η Ελευθεροτυπία. Την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση δημόσια και είχα διευκρινίσει ότι από την Ελευθεροτυπία έφυγα το 2000, οπότε δεν έχει νόημα να με εγκαλείς για την κατάρρευσή της έπειτα από 12 χρόνια!
Δεν θα μπορούσες να ισχυριστείς το ίδιο για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΔΟΛ δύο μόλις χρόνια μετά τη δική σου αποχώρηση, και μάλιστα από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Για να μην πω για την αποζημίωση που έλαβες, η οποία θα έφτανε για να διατηρηθούν αρκετές θέσεις εργασίας στο χειμαζόμενο, έτσι όπως το καταντήσατε, μαγαζί. (Ποτέ δεν θα έφτανα τη συζήτηση σ’ αυτό το επίπεδο, αν δεν την άνοιγες εσύ). Και ασφαλώς δεν θα μπορέσεις να ισχυριστείς το ίδιο όταν η ΔΤ και η ΝΕΡΙΤ θα οδηγηθούν στα αδιέξοδα όπου ήδη τις οδηγείτε.
Με εγκαλείς για το πόσα παίρνω και κάθε πότε τα παίρνω. Έχεις δίκιο και στα δύο – το θέμα είναι πώς το ξέρεις εσύ.
Ελεεινολογείς, χωρίς εμπάθεια πάντα, τον μισθό μου. Δεν με ενοχλεί, αν και με ξαφνιάζει. Το θέμα είναι ότι, ζώντας στον αστερισμό της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχεις, δεν μου φαίνεται διόλου περίεργο που έχουν καταρρακωθεί τόσο πολύ οι μισθοί. Ελεεινολογείς επίσης, εντελώς άκομψα, την επισφάλειά μου. Και πάλι δεν με ενοχλεί αλλά ούτε και με ξαφνιάζει. Σ’ αυτό το σημείο κατάντησε μια ολόκληρη κοινωνία η κυβέρνησή σας…
Πρέπει να σου πω ότι είμαι ιδιαιτέρως υπερήφανος και για τα λεφτά που παίρνω και για τις δυσκολίες με τις οποίες μου τα δίνουν. Μακάρι να μπορούσες να ισχυριστείς το ίδιο κι εσύ.

thepressproject