ΚΕΡΚΥΡΑ: Μια ιστορία από το μέλλον…

Από το il Trovatore

Το πρωί της 2ας Απριλίου  στα 1891 ένας  ρακοσυλλέκτης  ψάχνει  στα σκουπίδια  στην Οβριακή συνοικία της Κέρκυρας.
Πίσω από την Εβραϊκή συναγωγή, εκεί που σήμερα είναι η πλατειούλα κάτω από το σπίτι που γεννήθηκε ο Αλβέρτος  Κοέν, βρίσκει ένα σακί δεμένο.
Το ανοίγει και ανάμεσα στα πριονίδια και τα άχυρα βρίσκει το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού.
Ο Ιατροδικαστής απεφάνθη ότι το αίμα του  κοριτσιού «είχε ροφηθεί δι…αλλοκότου μεθόδου» .
Αμέσως προκαλείται αναταραχή .
Διάφοροι αναλυτές των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων καθώς και η εφημερις του Ιακώβου Πολυλά από κοινού με τα της οικογενείας Θεοτόκη πυροδοτούν το κλίμα.
Σύμφωνα με το σενάριο που διαδίδουν, οι Εβραίοι είναι όργανα του Σατανά και μια φορά το χρόνο κάνουν μια μυστική τελετή στην συναγωγή όπου καλούν το πνεύμα του σατανά και για να το εξευμενίσουν, ρουφούν σαν βρικόλακες το αίμα μιας παρθένου και το πίνουν βουτώντας μέσα άζυμα.
Ματαίως οι εβραϊκή κοινότητα ανάστατη ανακοινώνει ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αληθινά . Ότι η μικρή Ρουβίνα  Σάρδα ήταν η κόρη του εβραίου Ράφτη Βήτα Σάρδα και ότι επί μέρες η οικογένειά της την αναζητούσε.
Το σενάριο τροποποιήθηκε και ήθελε τώρα η παρθένα να είναι χριστιανή που απήχθη και υιοθετήθηκε από Εβραίους για να την χρησιμοποιήσουν ως θυσία στον σατανά.
Το πλήθος υπό την διακριτική ανοχή της εκκλησίας και την ενεργή συμμετοχή των αρχών (κάτι δηλαδή σαν χρυσαυγήτες με την κάλυψη της αστυνομίας και την  άτυπη συμφωνία της εκκλησίας) εφορμούν στην εβραϊκή κοινότητα.
Ο χειραγωγημένος όχλος  κατηγορεί τους Εβραίους ότι μονοπωλούν επαγγέλματα αφήνοντας χωρίς δουλειά  τίμιους χριστιανούς πατριώτες.
Λεηλατούν καταστήματα, καίνε σπίτια σκοτώνουν πενήντα Εβραίους και τραυματίζουν σοβαρά (ακρωτηριάζουν) αρκετές δεκάδες.
Το κράτος απέκλεισε με στρατό την εβραϊκή οδηγώντας στην  λιμοκτονία και αποτρέποντας χιλιάδες ψηφοφόρους Εβραίους να πάρουν μέρος στις δημοτικές εκλογές.
Η «Νύχτα των κρυστάλλων»  της Κέρκυρας  έγινε θέμα σε όλες τις εφημερίδες ανά τον κόσμο.
Η Υπόθεση της μικρής Ρουβίνας Σάρδα μπήκε τελικά στο αρχείο δίχως ποτέ να απαγγελθεί κατηγορία .
Σε εμπιστευτική επιστολή του ανακριτή  Η. Γαγγάδη προς τον τότε πρόεδρο της κυβέρνησης Θεόδωρο Δεληγιάννη, ο θάνατος της μικρής προήλθε ως τυχαίο γεγονός μετά από ξυλοδαρμό για ανήθικη συμπεριφορά.
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι  στις  επερχόμενες κρίσιμες δημοτικές εκλογές  δεν έβγαιναν οι ψήφοι  και έπρεπε να αποκλεισθούν  οι Εβραίοι για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Οι Οικογένειες  που επεδίωκαν τον πολιτικό έλεγχο της Κέρκυρας  είχαν κάνει τη δουλειά τους.
Κάθε ομοιότητα με την σημερινή κατάσταση είναι εντελώς συμπτωματική.