Tο κατάλαβες επί τέλους η ακόμα ζεις το παραμύθι σου;

Λες ε.. κατέβηκε ο μισθός αλλά έχω ακόμα δουλίτσα
Μένεις άνεργος αλλά λες έχω ακόμα ένα σπιτάκι
Σου παίρνουν το σπιτάκι και λες ε δόξα το θεό έχω την υγειά μου
Αρρωσταίνεις και φάρμακα γιοκ αλλά έχεις μια κάρτα με κάτι τελευταία ψιλά
Τους κ@υλѠν€ι να παίξουν παιχνιδάκια με τις τράπεζες
Κι ανακαλύπτεις ότι ούτε εκείνα τα λεφτουδάκια είναι δικά σου
Εκτός του ότι αισθάνεσαι ο απόλυτος μ@λ@κ@ς γιατί τα μάζευες ρόγα ρόγα για τις δύσκολες μέρες, ακόμα και με στερήσεις από πράγματα που θα μπορούσες να έχεις απολαύσει από τους κόπους σου, έχοντας δημιουργήσει την εντύπωση πως είναι λεφτά σου (αυτό κι αν είναι άγνοια), έχεις και τους παπαγάλους στα χαζοκάναλα να σου λένε...

Ευτυχώς εμείς σωθήκαμε!!!

Για να στο πω ακόμα πιο απλά αγαπημένε μου φίλε,
Στο σύστημα που ζούμε όλοι, ασφαλές όριο επιβίωσης είναι μόνο η παρακάτω περίπτωση.
Άνθρωπος μόνος. Χωρίς οικογένεια χωρίς τίποτα.
Διαμένων όπου μπορεί κι όπου βρει.
Με εργασία ή χωρίς αλλά υπεύθυνος του σαρκίου του και μόνον.
Χωρίς δεσμούς με άλλους ανθρώπους για τους οποίους να είναι με οποιοδήποτε τρόπο υπεύθυνος.
Χωρίς κανένα περιουσιακού στοιχείο. Ακίνητα ή κινητά.
Χωρίς καμιά εξάρτηση που να απαιτεί χρηματικό ποσό για να ικανοποιηθεί.
Σ΄αυτό το σημείο ύπαρξης, ναι έχεις μια ελάχιστη ασφάλεια.
Διότι είναι δύσκολο να βρουν κάτι με το οποίο να σε «κρατάνε» Είτε έμψυχο είτε άψυχο.
Μπορεί κάποιος να σε εκβιάσει μόνο απειλώντας σε με άμεσο κίνδυνο.
Όπου βέβαια αν είσαι ένα άτομο όπως το παραπάνω ουδείς ενδιαφέρεται να σε απειλήσει, εκτός από τους τυχαίους κινδύνους που κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει (περνάει ένα αυτοκίνητο και σε χτυπάει, πέφτει ένας κλέφτης μπροστά σου και σε μαχαιρώνει, συναντάς έναν ανώμαλο και σε κάνει ψητό με πατάτες στο φούρνο, πέφτει μια επιδημία και τη πατάς... κλπ)
Οτιδήποτε άλλο πάνω από αυτό το επίπεδο κατέχεις, με μεγάλη μου λύπη... σου έχω νέα!
Δεν το κατέχεις. Ακόμα και τα παιδιά σου. Οι γονείς σου. Οι αγαπημένοι σου. (Καλά για σπίτι, καταθέσεις, και διάφορα μπιχλιμπίδια δεν το συζητάμε αυτά όχι μόνο δεν τα κατέχεις αλλά είναι και κίνδυνος θάνατος για να βρεθείς ακόμα και πίσω από τα κάγκελα)
Μένοντας όμως ήσυχος στο σπίτι, λουφάζοντας, και κάνοντας δέκα μετάνοιες την ημέρα ικετεύοντας για έλεος, ποιος ξέρει μπορεί ν΄αγιάσεις. Κάτι είναι κι αυτό.
Η Κύπρος μπορεί να σταθεί στα πόδια της ή μπορεί να καταστραφεί. Μπορεί να κρύβεται οτιδήποτε πίσω από όλα όσα συμβαίνουν, όμως ότι και να συμβεί, πρόλαβε να πει ένα ΟΧΙ.
Ένα τουλάχιστον ΟΧΙ.

 vasiliskos2 - Γρέκι