ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΞΑΝΘΟΥΔΑΚΗ
Ο πρώτος συνειρμός του τίτλου δεν οφείλεται, βεβαίως, στο βαφτιστικό όνομα του συναδέλφου Ναπολέοντος Μαραβέγια. Γεννήθηκε αναπόφευκτα από τα επαινετικά λόγια του γνωστού Κερκυραίου δημοσιογράφου, για την προσωπικότητα του προέδρου του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, όταν τον κάλεσε να απαντήσει στις τηλεοπτικές δηλώσεις τού υπογράφοντος, σχετικές με τον αναπότρεπτο ακαδημαϊκό υποβιβασμό και τον οικονομικό μαρασμό του Ιονίου Πανεπιστημίου που συνεπάγεται το «πείραμα» (όπως ανερυθρίαστα ονομάστηκε) της διεθνώς καταφανούς και σκανδαλωδώς αντισυνταγματικής δημιουργίας «ομοσπονδίας» πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων (ας μου επιτραπεί να ενδιαφέρομαι κατά κύριο λόγο για το κερκυραϊκό πανεπιστήμιο και κατά δεύτερο, μόνο, λόγο για τον τρόπο, με τον οποίο κάποιοι εμπνευστές του σχεδίου «Αθηνά» αποφάσισαν να χρυσώσουν το χάπι της κατάρτησης του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, έστω και αν αυτός ο τρόπος οδηγεί στην κατάργηση και του Ιονίου Πανεπιστημίου – μ' ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια).
Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι οι υπερθετικοί χαρακτηρισμοί του τηλεοπτικού οικοδεσπότη οφείλονταν σε μιαν έμφυτη (και συχνά απούσα από τα ήθη των αθηναϊκών καναλιών) ευγένεια και σ' έναν αναμφισβήτητο θαυμασμό για το πρόσωπο του άρον-άρον επιστρατευθέντος να ξανασκεπάσει με το αιδήμον πάπλωμα (ή σεντόνι ή κουβέρτα, τέλος πάντων) την αναίσχυντη ερωτική πράξη που διαπράττεται, με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στον ρόλο του θηλυκού «παρτενέρ» και την κερκυραϊκή οικονομία στο ρόλο του «χορηγού» (αλλά μήπως η ερωτική πράξη – και, μάλιστα, όταν θρυλείται πως εδράζεται σε απέραντη και άδολη αγάπη του ερώντος προς τον ερώμενο – δεν προϋποθέτει τη συναίνεση εκείνου που καλείται να υποστεί τις ορέξεις του εραστή; Και μήπως η διαβόητη δημόσια «διαβούλευση» – διακηρυγμένο θεσμικό προαπαιτούμενο για την εφαρμογή ενός μέτρου που αφορά άμεσα την υπόσταση και τα συμφέροντα μουσικών ή νομικών προσώπων – δεν επιβάλλει να ερωτηθεί, έστω, και τελευταίος, ο άμεσα ενδιαφερόμενος ή θιγόμενος;). Είμαι, συνεπώς, πεπεισμένος ότι η κολακευτική παρουσίαστη του ιεροφάντη της «ομοσπονδοποίησης» (η λέξη δεν είναι πιο κακότεχνη και βαρβαρική από την επαπειλούμενη πράξη) δεν εκκινούσε από μια μάταιη προσπάθεια να καταδειχθεί η ακαδημαϊκή και επιστημονική υπεροχή του απέναντι στο σύνολο των καθηγητών του Ιονίου Πανεπιστημίου (που, μαζί με το σώμα των διοικητικών υπαλλήλων και των φοιτητών, απορρίπτουν το ανόσιο πείραμα) – μάταιη, επειδή ο κάθε τηλεθεατής θα μπορούσε να προστρέξει, μετά το πέρας του τηλεοπτικού δοξαστικού και των λοιπών διαφημήσεων, σε λήμματα ελληνικών και ξένων εκγυκλοπαιδειών, για να ζυγίσουν ακαδημαϊκά και επιστημονικά εκτοπίσματα.
Ο συνάδελφος Μαραβέγιας είναι, ασφαλώς, αξιόλογος. Διαφορετικά, πώς θα του εμπιστευόταν η αδέκαστη πολιτεία θέσεις δοτές (όπως η παρούσα, του διορισμένου προέδρου των ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, την οποία απέκτησε επί τελευταίας κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ), εκεί όπου, υπό φυσιολογικές συνθήκες, το Σύνταγμα και οι νόμοι προβλέπουν αιρετούς ιθύνοντες; Η βιογραφική λεπτομέρεια, ωστόσο, που δεν μνημονεύθηκε στη σεμνή τηλεπαρουσίαση του συναδέφλου Μαραβέγια – η παράλειψη θα οφειλόταν, ασφαλώς, σε lapsus mentis του οικοδεσπόταη, ένα μυαλό το κουβαλάμε το ρημάδι – παρουσιάζει σχετικό ενδιαφέρον, αφού ο νυν διορισμένος πρόεδρος του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων διετέλεσε και μέλος της αλήστου μνήμης Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου μας υπό τον κ. Δημητριάδη, η οποία επίσης ήταν διορισμένη από (προηγούμενη) κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (θα πρόκειται, ασφαλώς, για σύμπτωση). Δηλώνω κατηγορηματικά ότι τη λεπτομέρεια αυτή καθόλου δεν την αναφέρω για να χρεώσω στον συνάδελφο Μαραβάγια την οποιαδήποτε ευθύνη για μερικές ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες που είχε η θητεία εκείνης της Διοικούσας Επιτροπής στην εύρυθμη λειτουργία του Ιονίου Πανεπιστημίου (σκέφτομαι, λ.χ., τη διαιώνιση του μη αυτόνομου status του ιδρύματος – αλήθεια, επί πόσα συναπτά έτη το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων παραμένει στο ίδιο status;). Το αντίθετο: Συστηματικά απών από τις συνεδριάσεις της Διοικούσας Επιτροπής, δεν θα μπορούσε να χρεώνεται ή να πιστώνεται καμιά από τις ενέργεις ή τις παραλείψεις της – και είμαι σίγουρος ότι, αν παρέλειψε ο ίδιος να παραιτηθεί, το έκανε από σεβασμό προς τον Υπουργό που τον είχε διορίσει.
Μια τέτοια, ωστόσο, συστηματική – όπως τουλάχιστον εμφανίζεται – απουσία, στέρησε από τον συνάδελφο Μαραβάγια το πλεονέκτημα να γνωρίσει ουσιωδώς τον χαρακτήρα και τη λειτουργία του Ιδρύματος, το οποίο τότε, δοτώ αξιώματι, συνδιοικούσε (θεωρητικά, έστω), στο ίδιο βάθος, με το οποίο γνωρίζει το Ίδρυμα που διοικεί σήμερα, ελέω πάντα μιας πολιτικής εξουσίας συγκεκριμένης (κι αυτό θεωρητικά) απόχρωσης. Διαφορετικά, δεν θα έφτανε στο σημείο να ισχυριστεί, κατά την προχθεσινή του τηλεοπτική παρέμβαση, το εξής καταπληκτικό: Ότι ο ομόσπονδος εναγκαλισμός του Ιονίου Πανεπιστημίου από το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων θα ωφελούσε, τάχα, τους φοιτητές του πρώτου, αφού, ειδικότερα εκείνοι των καλλιτεχνικών Τμημάτων, θα είχαν την ευκαιρία να διδαχθούν πρακτικά τεχνολογικά ζητήματα, που υποτίθεται ότι απουσιάζουν από το curriculum του κερκυραϊκου Πανεπιστημίου, το οποίο (άκουσον, άκουσον!) έχει καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα(!). Αλήθεια, πώς φαντάζεται ο διακεκριμένος συνάδελφος ότι θα γίνεται η πρακτική αυτή διδασκαλία, δεδομένου ότι τα «θεωρητικής κατεύθυνσης» καλλιτεχνικά Τμήματα του Ιονίου Πανεπιστημίου προφανώς δεν διαθέτουν τεχνικό εξοπλισμό; Θα επισκέπτονταν οι φοιτητές μας, άπαξ της εβδομάδος, το ΤΕΙ Κεφαλονίας; Ή μήπως θα εγκαθίστατνο σύσσωμοι, μαζί με το Τμήμα, λ.χ., Τεχνών Ήχου και Εικόνας, στο επίσης πανέμορφο νησί που φιλοξενεί το «αδελφό» τμήμα του ΤΕΙ; Τί θα εμπόδιζε το Συμβούλιο του σχεδιαζόμενου «ομόσπονδου» ΑΕΙ (μπορεί να φανταστεί κανείς τις «άσπονδες» σχέσεις μεταξύ των μελών του, που θα καλούνται να μοιράσουν τη φτωχική πίτα μας κοινής κρατικής χορηγίας), το οποίο πιθανότατα θα εδρεύει εκτός Κερκύρας και φυσικά θα αποτελείται κατά πλειοψηφία από μη μέλη του Ιονίου Πανεπιστημίου, να μετακινήσει (όπως έχει, κατά τον νόμο, την αποκλειστική αρμοδιότητα) μερικά από τα πανεπιστημιακά Τμήματα σε άλλα νησιά;
Η γαλαντόμα διάθεση του προέδρου του ΤΕΙ απέναντι στο Πανεπιστήμιό μας είναι αξιέπαινη αλλά απερίσκεπτη. Θα του επισημάνω ότι ο κ. Απόστολος Λουφόπουλος, ο οποίος διαδάσκει μουσική τεχνολογία στο ΤΕΙ (όπως τη διδάχθηκε ο ίδιος στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, του οποίου είναι απόφοιτος), εξελέγη πρόσφατα Λέκτορας στην Κέρκυρα. Κι ότι, αν θέλει να ενημερωθεί καλύτερα για το κερκυραϊκό ίδρυμα, το οποίο επιθυμεί τόσο περιπαθώς να «υπανδρεύσει» με το ΤΕΙ Κεφαλονιάς, ας επισκεφθεί την ιστοσελίδα του Ιονίου Πανεπιστημίου πριν συνεχίσει τα παλιομοδίτικα προξενιά («Δεν τον θέλω, θα τον πάρεις»). Κι ότι στην ίδια ιστοσελίδα μπορεί να διαβάσει τις αξιολογήσεις Τμημάτων του Ιονίου Πανεπιστημίου, με τις υπερθετικές γνώμες των διαπιστευμένων αξιολογητών-καθηγητών από πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ και όχι κάποιων τοπικών καλοθελητών (εννοώ, ανθρώπων με καλή θέληση). Κι όταν θα τελειώσει την ανάγνωση, θα περιμένουμε να μας δείξει αντίστοιχες αξιολογήσεις των Τμημάτων του «ξενώνος» ο οποίος ετοιμάζεται – πυρετωδώς, καταπώς φαίνεται – να υποδεχθεί πλήθη φοιτητικών μεταναστών από την Κέρκυρα. Γιατί, όπως γνωρίζει κάθε σοβαρός πανεπιστημιακός, οι αξιολογήσεις αποτελούν προϋπόθεση για το οποιοδήποτε εγχείρημα «συνένωσης» σε «ομοσπονδία» – κυρίως όταν προβάλλεται ως «πειραματικό» και όταν αφορά σύμμειξη ΑΕΙ και ΤΕΙ (και όχι ΑΤΕΙ, όπως ανεπιτυχώς επιχειρήθηκε να μετονομαστούν τα Τεχνολογικά Ιδρύματα και να αναβαθμιστούν από το παράθυρο). Διαφορετικά, συνάδελφε Ναπολέων, τα κριτήρια τέτοιων εγχειρημάτων είναι αντιακαδημαϊκά και διαβλητά.
Υστερόγραφο. Α, ναι: Το «Βατερλό» του τίτλου αναφέρεται στην, βασιμότατα αναμενόμενη, αποτυχία του «πειράματος». Ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο; Μα, φυσικά, η κερκυραϊκή οικονομία. Και, πάντως, όταν ο σφιχτός εναγκαλισμός (ερωτικός, υποθέτω, και τότε) του πρώτου Ιονίου Πανεπιστημίου από το Ελληνικό Βασίλειο, αμέσως μετά την ένωση, κατέπνιξε το ιστορικό ίδρυμα, κανείς από τους αυτουργούς ή συνεργούς δεν είχε την απρέπεια να δείξει ότι θεωρούσε.
*καθηγητής ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Παν/μίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου