Ο Χαρδαλιάς και η αρκούδα

του Κώστα Παπαπαναγιώτου

Λέει το παλιό ανέκδοτο πως όταν υπεραιωνόβιος γέροντας -που δεν λεγόταν Αβραάμ-  επισκέφθηκε τον γιατρό του για να του ανακοινώσει περιχαρής πως η νεαρή σύζυγός του πρόκειται να του χαρίσει παιδί, αλλά και για να του ζητήσει μια εξήγηση για το μυστήριο αυτό, εκείνος του διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:

«Ένας κυνηγός έφυγε από το σπίτι του το πρωί για να πάει να κυνηγήσει, αλλά, αγουροξυπνημένος όπως ήταν, πήρε μαζί του τη θήκη με το αεροβόλο αντί για την καραμπίνα. Φθάνει στη διαδρομή του σε μια σπηλιά όπου βλέπει μια αρκούδα, πελώρια και απειλητική. Βγάζει το όπλο σημαδεύει και… πάρτην κάτω την αρκούδα».

«Τι κατάλαβες;» τον ρώτησε ο γιατρός.

-«Άλλος την πυροβόλησε»

-«Αυτό λέω κι εγώ», είπε ο γιατρός.

Έτσι και τώρα. Το κυβερνητικό στρατόπεδο –και όχι μόνο οι μπρουτάλ αστέρες του-  καμαρώνει για την «επιτυχία του» στον περιορισμό της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού. Ενώ στην πραγματικότητα οι παράγοντες που καθόρισαν τη συμπεριφορά μας ήταν:

1. Το προηγούμενο της Ιταλίας. Οι περισσότεροι έχουμε επαφή με κατοίκους της γειτονικής χώρας. Ανεξάρτητα από τα κανάλια που κατά κανόνα τα θεωρούμε αναξιόπιστα (αυτό καταγράφουν όλες οι μετρήσεις – οι Έλληνες έχουμε την χαμηλότερη εμπιστοσύνη από όλους τους δυτικούς λαούς στα mass media), μέσα από τα social media αντιληφθήκαμε ότι τα πράγματα είναι όντως δύσκολα και η κατάσταση στην, πιο προηγμένη από μας, Βόρεια Ιταλία ξέφυγε. Εύκολα κάνει ένας τον συνειρμό: «Τι θα γινόταν αν είχαμε προηγηθεί εμείς;»
2. Η επίγνωση της κατάστασης των δημόσιων νοσοκομείων. Το Ε.Σ.Υ. είχε μπει σε μια διαδικασία αποστελέχωσης και απαξίωσης ήδη από τον καιρό του Κ. Σημίτη. Ιδιαίτερα μετά τα μνημόνια η κατάσταση έφθασε σε οριακό σημείο. Αυτό είναι κοινός τόπος για όσους έχουν βρεθεί σε νοσοκομείο για τον εαυτό τους ή συνοδεύοντας ανθρώπους τους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το δίδυμο Ξανθού – Πολάκη ξανάδωσε πνοή στο Εθνικό μας Σύστημα Υγείας, αλλά ούτε ο χρόνος ούτε οι πόροι-λόγω μνημονιακών περιορισμών- ήταν επαρκείς για να καλυφθούν τα κενά σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης μας  οδήγησε στην απλή σκέψη: Καλύτερα να μείνω σπίτι, παρά να βρεθώ τώρα σε νοσοκομείο.
3. Η παταγώδης αποτυχία των Τζόνσον - Τραμπ. Δεν ήταν λίγοι οι πούροι νεοφιλελεύθεροι που πίστεψαν ότι πρέπει κανείς να δει πρώτα την οικονομία και μετά τη δημόσια υγεία. Με δυο λόγια το σωστό για μια χώρα είναι να περάσει την πανδημία «στο πόδι». Το κατάντημα του Ηνωμένου Βασιλείου και οι δυσοίωνες εξελίξεις στις Η.Π.Α δεν άφησαν περιθώρια για παρόμοιους πειραματισμούς.

Εν ολίγοις οι πολίτες της χώρας έκαναν το καθήκον τους. Μένει να κάνει και η κυβέρνηση το δικό της, δηλαδή να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές με σχέση πλήρους και μόνιμης απασχόλησης ώστε πραγματικά να αποκτήσουμε το σύστημα υγείας που μας αξίζει. Εμπόδιο από τις Βρυξέλλες δεν υπάρχει. Ό,τι γίνει η δεν γίνει θα είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης. Σημαντικό είναι να δούμε κάτω από το επικοινωνιακό νέφος τα δεδομένα και μόνο αυτά. Και με βάση αυτά να κρίνουμε χωρίς προκαταλήψεις.

tvxs