Κυρανάκης / Η πορεία μέσω…Uber, τα κενά στο βιογραφικό και τα μπάρμπεκιου του μίσους

 

Μια από τις μετακινήσεις που πυροδότησε συζητήσεις, στο πλαίσιο του τελευταίου ανασχηματισμού, ήταν αυτή του Κωνσταντίνου Κυρανάκη στη θέση του αναπληρωτή υπουργού με αρμοδιότητα τις Μεταφορές.

του Κωνσταντίνου Σαββόπουλου

Οι ανακατατάξεις στο κυβερνητικό σχήμα, στις 14 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν στη σκιά των μεγαλειωδών συλλαλητηρίων ενάντια στην απόπειρα συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών.

Έτσι, το χαρτοφυλάκιο των Μεταφορών θεωρούνταν το πιο «καυτό».

Ήδη ο πρωθυπουργός, πριν καταλήξει στο δίδυμο των Χρίστου Δήμα και Κωνσταντίνου Κυρανάκη για το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, είχε εισπράξει αρνήσεις από τον Τάκη Θεοδωρικάκο, τον Σταύρο Παπασταύρου και άλλα τρία κορυφαία στελέχη.

Ο 37χρονος πρώην υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης βρέθηκε στο νέο του πόστο με βασικό εχέγγυο το… Κτηματολόγιο.

Όπως ισχυριζόταν ο ίδιος, η χώρα φεύγει από το οθωμανικό σύστημα των παλιών υποθηκοφυλακείων και περνά στην εποχή της ψηφιοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης όσον αφορά τις συναλλαγές ακινήτων.

Οι άσπονδοι φίλοι του, ωστόσο, προεξοφλούσαν δηλώσεις από την πλευρά του που θα προκαλούσαν προβλήματα στην παράταξη. Του καταλόγιζαν, μάλιστα, άγνοια στα ζητήματα των Μεταφορών.

Η συνάντηση με την Uber το 2017

Σε σχέση με το δεύτερο σκέλος, ίσως… αδικούν τον κ. Κυρανάκη, καθώς από τότε που ήταν αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. συναντιόταν με τους εκπροσώπους της Uber. Από τότε είχε έρθει σε ρήξη με τους οδηγούς ταξί.

Η ιδέα γύρω από τη θέσπιση του pass για τους επιβάτες που έχουν καταναλώσει αλκοόλ αναβίωσε την παλιά κόντρα.

Το 2017, ο τότε αναπληρωτής εκπρόσωπος της ΝΔ είχε επισημάνει σε τηλεοπτική εκπομπή ότι συναντήθηκε με τον διευθυντή της Uber στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας την πλατφόρμα μεταφορών ως παράδειγμα μεταρρύθμισης και λύση στην ανεργία των νέων.

«Τι μπορούν να κάνουν νέα παιδιά που είναι άνεργα, να δουλέψουν και να βγάλουν λίγα χρήματα παραπάνω; Να πάρουν το ΙΧ τους και να το κάνουν Uber. Δεν μπορούν να το κάνουν σήμερα γιατί δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο», σημείωνε, προκαλώντας – ήδη από τότε – τη μήνι του προέδρου της ΣΑΤΑ, Θύμιου Λυμπερόπουλου, που δήλωνε: «Στη ΝΔ είναι αφελείς ή τα άρπαξαν».

Ο σάλος που είχε προκληθεί τότε ανάγκασε τον κ. Κυρανάκη να κάνει… αναστροφή, δηλώνοντας: «Αυτό που έδωσα ως παράδειγμα μεταρρύθμισης και ως προσωπική άποψη, χωρίς να αποτελεί επίσημη θέση της Νέας Δημοκρατίας και χωρίς να έχει παρθεί απόφαση από κάποιο όργανο, είναι το εξής απλό: Θα έπρεπε να υπάρχει μια απλή διαδικασία, με λιγότερα εμπόδια για κάθε οδηγό, αλλά και για κάθε νέο άνθρωπο να μπορεί να ασκεί το επάγγελμα».

Η επιμονή στο «σκνίπα pass» παρά το άδειασμα του Μαξίμου

Υπό αυτό το πρίσμα, αρκετοί ανέμεναν, εντός της Ν.Δ., την επιμονή του κ. Κυρανάκη στο θέμα του «σκνίπα pass» παρά το άδειασμα που υπέστη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Ο αναπληρωτής υπουργός πρότεινε, μάλιστα, τη δημιουργία ενός ειδικού ταμείου, το οποίο θα χρηματοδοτεί τις επιδοτήσεις στα ταξί μέσω των προστίμων που θα εισπράττονται από τροχαίες παραβάσεις.

Άλλοι, ωστόσο, σημειώνουν πως αποκλείεται ο κ. Κυρανάκης να ενήργησε αυτοβούλως, καθώς «γνωρίζει ότι τίποτα δεν προτείνεται ή ανακοινώνεται χωρίς να έχει προηγουμένως εγκριθεί από το Μαξίμου».

Προσθέτουν ότι η κυβέρνηση, μετά τις αντιδράσεις των οδηγών ταξί —προνομιακού ακροατηρίου— έκανε… όπισθεν, αφήνοντάς τον έκθετο.

Ξέχασε την Ομάδα Αλήθειας από το βιογραφικό

Ο Κ. Κυρανάκης βρέθηκε πρόσφατα στο επίκεντρο της αρνητικής δημοσιότητας και «αγκαζέ» με την Ομάδα Αλήθειας. Ομολόγησε ότι εργαζόταν στη Blue Skies – την εταιρεία που χρηματοδοτούσε προπαγανδιστικό μηχανισμό της Ν.Δ. – ενώ ήταν κομματικό στέλεχος.

Το γεγονός, βέβαια, ότι ο ίδιος – όπως και άλλα στελέχη της Ν.Δ. που είχαν έμμισθη σχέση με την εταιρεία – απέκρυψε από το δημόσιο βιογραφικό του αυτή την επαγγελματική δραστηριότητα προκάλεσε την αντίδραση της αντιπολίτευσης.

Ιδίως από τη στιγμή που στο παρελθόν είχε αποδώσει την ανεργία των νέων στο ότι δεν γνωρίζουν να δομήσουν ένα σωστό βιογραφικό.

Η «διόρθωση» της Συμφωνίας των Πρεσπών

Η παρουσία του κ. Κυρανάκη έχει πυροδοτήσει κύματα αντιδράσεων και σε άλλες πίστες. Πριν από τις εκλογές του 2019 είχε χαρακτηρίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών «εθνική ήττα» που η Νέα Δημοκρατία θα «διορθώσει». Πλέον, η γαλάζια κυβέρνηση τηρεί απαρέγκλιτα τη Συμφωνία.

Την ίδια περίοδο προκαλούσε νέο σάλο με τη δήλωσή του ότι το επίδομα παιδιού θα δίνεται μόνο «για παιδιά που γεννιούνται από Έλληνες γονείς».

Όταν η Ν.Δ. εξελέγη στη διακυβέρνηση και ο πρώην υπουργός Εργασίας αποδιάρθρωνε το εργασιακό δίκαιο ώστε να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να… μαζέψουν τις ελιές, ο κ. Κυρανάκης υπερθεμάτιζε:

«Μπορεί να είναι αστείο για σας. Ενδεχομένως να μην το θεωρείτε σοβαρό. Τι γίνεται, όμως, αν κάποιος έχει ένα θέμα υγείας του ιδίου ή της οικογένειάς του ή ένα οικογενειακό θέμα;
Του δίνει επιτέλους το εργασιακό νομοσχέδιο – η Νέα Δημοκρατία, όχι η Αριστερά – την ευκαιρία να δουλέψει κατ’ επιλογήν, κατ’ επιθυμίαν περισσότερο ένα χρονικό διάστημα και λιγότερο ένα άλλο.

Τι γίνεται με αυτούς; Νοιαζόμαστε καθόλου γι’ αυτούς ή μένουμε στα χαρτιά και σε αυτά τα οποία νομοθετήσατε και δεν εφαρμόστηκαν ποτέ;».

Στήριξη στα «μπάρμπεκιου του μίσους»

Τον Νοέμβριο του 2019, μάλιστα, «αδειάστηκε» από τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα και τη Ντόρα Μπακογιάννη για το γεγονός ότι τασσόταν υπέρ των μπάρμπεκιου του μίσους έξω από το κέντρο μεταναστών στα Διαβατά.

«Είναι άστοχο ό,τι ρίχνει λάδι στη φωτιά», σημείωνε τότε ο κ. Πέτσας.

Στον απόηχο των προκλήσεων «κάθε κοπής», ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης δοκιμάζεται πλέον σε ένα υπουργείο που απαιτεί τεχνοκρατική γνώση και συνέπεια.

Η πληγή των Τεμπών είναι ανοιχτή και παράλληλα με την απόδοση δικαιοσύνης, η κοινωνία αναμένει – δύο 27 μήνες μετά το έγκλημα – την αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας στο σιδηρόδρομο.

TVXS

Τα 5 θανάσιμα αμαρτήματα της «Ομάδας Αλήθειας»

 

Οι αποκαλύψεις για τον μηχανισμό προπαγάνδας με δημόσιο χρήμα που είχε στηθεί με το επίσημο όνομα «Ομάδα Αλήθειας» αναδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά της κυβέρνησης Μητσοτάκη

του Γιάννη Μυλόπουλου

Οι αποκαλύψεις φέρνουν στο φως πέντε κορυφαία αμαρτήματα της Ομάδας Αλήθειαςπου προσβάλλουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο μιας κυβέρνησης που χρησιμοποιεί παρακρατικούς μηχανισμούς και λειτουργεί με όρους καθεστώτος για να εδραιώσει την επιρροή της και να διαιωνίσει την εξουσία της.

Το πρώτο αμάρτημα αφορά σε αυτό καθ’ εαυτό το στήσιμο ενός επαγγελματικού, δηλαδή ενός πληρωμένου, μηχανισμού προπαγάνδας.

Στη Δημοκρατία οι κυβερνήσεις δεν χρειάζονται προπαγανδιστικούς μηχανισμούς για να εδραιώσουν την κοινωνική τους επιρροή. Δεν χρειάζονται, δηλαδή, πληρωμένους κονδυλοφόρους, πλέον των κυβερνητικών θεσμών, για να γίνουν αρεστές.

Το μεγάλο ζητούμενο της δημοφιλίας μιας δημοκρατικής κυβέρνησης κερδίζεται μέσω των αποφάσεων που λαμβάνει, μέσω των μέτρων που εφαρμόζει και μέσω των έργων που εκτελεί.

Αν μια κυβέρνηση δεν καταφέρνει να γίνει αρεστή με τις αποφάσεις και τα έργα της, σημαίνει ότι βρίσκεται σε λάθος δρόμο.

Κι ακόμη, αν μια κυβέρνηση έχει ανάγκη να καταφύγει σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που επιτίθενται σε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, τότε είναι μια κυβέρνηση αποτυχημένη.

Και επιπλέον, μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί μηχανισμούς προπαγάνδας για να εξοντώσει ηθικά αυτούς που την κρίνουν είναι μια κυβέρνηση με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά.

Αφού προσβάλλει τους θεμελιώδεις κανόνες της Δημοκρατίας, που θέλουν να επικρατεί εκείνος που με την πολιτική του ικανοποιεί σε μεγαλύτερο βαθμό και με τον καλύτερο τρόπο τις κοινωνικές ανάγκες.

Και για να το ξεκαθαρίσουμε:

Δεν είναι ελεύθερη έκφραση η πληρωμένη προπαγάνδα, η συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας και η δολοφονία χαρακτήρων με σκοπό την εξόντωση όσων αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση.

Δεν είναι ελεύθερη έκφραση, για παράδειγμα, η διαπόμπευση και η δυσφήμιση σαν εντεταλμένων και σαν υπηρετών αλλότριων συμφερόντων των συγγενών των θυμάτων ενός τραγικού δυστυχήματος που διεκδικούν αλήθεια και δικαιοσύνη για τους δικούς τους ανθρώπους.

Δεν είναι ελεύθερη έκφραση, δηλαδή, η άθλια φράση ενός τρολ του διαδικτύου που αποδείχθηκε από τη δημοσιογραφική έρευνα ότι συνδέεται με την «Ομάδα Αλήθειας»:

«Η Καρυστιανού δεν έχασε παιδί. Δουλειά βρήκε»

Η πραγματική έννοια της ελεύθερης έκφρασης βρίσκεται σε αυτό ακριβώς που στραγγαλίζει η «Ομάδα Αλήθειας».

Ελεύθερη έκφραση είναι οι ελεύθερες φωνές που μπορούν να κρίνουν, να επικρίνουν και να κατακρίνουν. Όχι επειδή πληρώνονται, αλλά επειδή αυτό πιστεύουν. 

Και στο τέλος, βέβαια, κρίνονται και αυτές, όπως και οι κυβερνητικές φωνές από τον τελικό κριτή που στις δημοκρατίες δεν είναι άλλος από τον ίδιο το λαό.

Ο μηχανισμός πληρωμένης προπαγάνδας είναι ίδιο ολοκληρωτικών καθεστώτων γιατί προσβάλλει τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της αντικειμενικής ενημέρωσης.

Το δεύτερο δημοκρατικό αμάρτημα πίσω από τις αποκαλύψεις για την «Ομάδα Αλήθειας» είναι ότι αυτή είναι κρατικοδίαιτη. Πληρώνεται, δηλαδή, είτε άμεσα είτε έμμεσα με δημόσιο χρήμα για να κάνει κυβερνητική προπαγάνδα, για να μειώνει ηθικά και τελικά να εξοντώνει όσους αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση.

Οι εταιρείες που χρηματοδοτούν την «Ομάδα Αλήθειας» αποκαλύφθηκε από τη δημοσιογραφική έρευνα ότι είναι εταιρείες που αναλαμβάνουν δημόσιες συμβάσεις, δημόσια έργα και προμήθειες του δημοσίου. Και δεν είναι σύμπτωση, ασφαλώς, ότι ένα μέρος του δημόσιου χρήματος που εισπράττουν το επενδύουν για τη χρηματοδότηση της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Δεν ξεμπερδεύουν έτσι εύκολα οι κυβερνητικοί με το επιχείρημα ότι «ιδιώτες χρηματοδοτούν ιδιώτες». Ιδίως όταν αυτοί οι ιδιώτες είναι άμεσα ή έμμεσα κρατικοδίαιτοι, εργολάβοι δημόσιων έργων και εταιρείες συμβούλων του δημοσίου.

Η χρηματοδότηση με δημόσιο χρήμα, έστω και έμμεσα, του μηχανισμού κυβερνητικής προπαγάνδας εγείρει ζητήματα για τέλεση του ποινικού αδικήματος της απιστίας και είναι απορίας άξιο πως δεν έχει κινηθεί ακόμη κάποια εισαγγελική έρευνα. Για να διερευνήσει, επιτέλους, τη διαδρομή του χρήματος από το δημόσιο μέχρι τα ταμεία των μηχανισμών προπαγάνδας και μέχρι τις τσέπες των κομματικών στελεχών που ασκούνται επαγγελματικά στη δολοφονία χαρακτήρων.

Το τρίτο αμάρτημα που κρύβεται πίσω από την «Ομάδα Αλήθειας» είναι η διαπλοκή των εξουσιών. Μια διαπλοκή που κρύβεται πίσω από τις διαδρομές του δημόσιου χρήματος, μέρος του οποίου καταλήγει να εξυπηρετεί πολιτικά την κυβέρνηση.

Οι εργολάβοι που παίρνουν έργα από το δημόσιο για να εξυπηρετούν εμμέσως την κυβέρνηση που τους αναθέτει τις δουλειές, επιστρέφοντας μέρος του δημόσιου χρήματος που εισέπραξαν για να χρηματοδοτήσουν μηχανισμούς προπαγάνδας της κυβέρνησης που τους χρηματοδοτεί, είναι οι «νταβατζήδες» που είχε κατονομάσει ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός το 2004, επιτιθέμενος στη διαπλοκή των εξουσιών.

Το τέταρτο αμάρτημα που αποκαλύπτουν τα όσα έγιναν γνωστά για την «Ομάδα Αλήθειας» είναι το στήσιμο παρακρατικού μηχανισμού.

Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι «Ιδιώτες πληρώνουν ιδιώτες» είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι τους πληρώνουν για να κάνουν ένα έργο που, σύμφωνα με το νόμο, έχει ανατεθεί στους επικοινωνιακούς θεσμούς του κράτους.

Ποιο είναι ακριβώς το επικερδές παραγωγικό αντικείμενο για το οποίο πληρώνεται η «Ομάδα Αλήθειας»;

Πως, δηλαδή, αυτή η ιδιωτική εταιρεία συμβάλλει με τη δράση της στην οικονομική ανάπτυξη και στην κοινωνική ευημερία; Τι παράγει;

Είναι η δυσφήμιση των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης έργο παραγωγικό και αναπτυξιακό;

Και ποιος, εντέλει, ωφελείται από τη δράση αυτής της ομάδας;

Κι ακόμη, έχει αυτή η ομάδα απευθείας ανάθεση ή εντολή από την κυβέρνηση να την εξυπηρετεί επικοινωνιακά;

Εδώ υπάρχει σειρά ζητημάτων που η δικαιοσύνη οφείλει να ερευνήσει. Ζητήματα ως προς τη νομιμότητα αυτής της ιδιωτικής και συγχρόνως χρηματοδοτούμενης εμμέσως με δημόσιο χρήμα μη παραγωγικής δράσης.

Η οποία, δίκην παρακρατικού μηχανισμού, παράγει έργο που εντέλει ωφελεί το κυβερνητικό κόμμα και την ίδια την κυβέρνηση, χωρίς όμως να έχει τέτοια εντολή ή τέτοια ανάθεση απ΄αυτήν.

Το πέμπτο αμάρτημα που αποκαλύφθηκε με αφορμή τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για την «Ομάδα Αλήθειας» είναι η υποκρισία της κυβέρνησης.

Τα κυβερνητικά στελέχη που έσπευσαν να χειροκροτήσουν τις ολοκληρωτικές μεθόδους χρηματοδότησης μηχανισμού κυβερνητικής προπαγάνδας δεν είπαν όλη την αλήθεια. Παρουσίασαν το όλο… επίτευγμα ως χρηματοδοτούμενο από ιδιώτες. Και άρα ως απολύτως νόμιμο και ηθικό.

Δεν είναι, όμως, ούτε νόμιμο, ούτε ηθικό. Έκρυψαν έντεχνα την αλήθεια, ότι πίσω από αυτούς που εμφανίζονται σαν χρηματοδότες της προπαγάνδας, κρύβονται άλλες εταιρείες που είναι εργολάβοι του δημοσίου.

Όπως έκρυψαν επίτηδες και την αλήθεια ότι όλοι αυτοί που σχετίζονται με την «Ομάδα Αλήθειας» είναι κομματικά στελέχη της ΝΔ, μέλη γνωστών πολιτικών οικογενειών της Δεξιάς και συνεργάτες, περιστασιακά, υπουργών των κυβερνήσεων της ΝΔ. Οι οποίοι δεν ανέλαβαν ανιδιοτελώς την υποστήριξη της κυβέρνησης μέσω μηχανισμών προπαγάνδας.

Τα ολοκληρωτικά και καθεστωτικά χαρακτηριστικά, η χρηματοδότηση με δημόσιο χρήμα κατ’ επίφαση ιδιωτικών εταιρειών που ασκούν κυβερνητική προπαγάνδα, η διαπλοκή των εξουσιών και οι διαδρομές του δημόσιου χρήματος, το στήσιμο παρακρατικού μηχανισμού και τέλος η υποκρισία και το ψέμα σαν μέθοδος κυβερνητικής επικράτησης είναι τα πέντε θανάσιμα αμαρτήματα για τη Δημοκρατία που αποκάλυψε η δημοσιογραφική έρευνα για την «Ομάδα Αλήθειας».

Πέντε αμαρτήματα που το καθένα ξεχωριστά και πολύ περισσότερο όλα μαζί είναι αρκετά για να καταδικάσουν πολιτικά την κυβέρνηση στη συνείδηση των πολιτών. Και πιθανόν να την καταδικάσουν και στη Δικαιοσύνη, αν και εφόσον αυτή επιληφθεί και ερευνήσει σε βάθος την υπόθεση.

Κουτί πανδώρας

Απόβαση στον πλανήτη των πιθήκων

 

Καλύτερα να σου αρπάζουν τα φρούτα και τους καθρέφτες τα άκακα μαϊμουδάκια των τροπικών, παρά να σου κλέβουν τη ζωή οι ομάδες αθλιότητας και αλητείας.

του Νίκου Παπαδογιάννη

Άρτι αφιχθείς από τη Νοτιοανατολική Ασία, από τόπο που ευτυχώς ο Εγκέλαδος της 28ης Μαρτίου άφησε ανέγγιχτο παρά τη γειτνίαση, έχω να σας εξομολογηθώ αυτό που εξομολογούμαι πάντοτε μετά από πολυήμερα ταξίδια στο εξωτερικό. Όπου και αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει. Όχι, δεν εννοώ ότι η πατρίς μου λείπει ούτε ότι είναι ο τόπος ο περιούσιος. Η Ελλάδα με πληγώνει διότι τρέχει ολοταχώς προς τα πίσω ή, στην καλύτερη περίπτωση, παραμένει στάσιμη. Και παρακολουθεί άπραγη τα τρένα να περνούν.

Ο αδάμαστος συμπατριώτης μας ακούει «Μαλαισία» και σκέφτεται «τρίτος κόσμος», αλλά οι αδυσώπητες στατιστικές καταδεικνύουν ότι οι δύο χώρες έχουν παρόμοιοκατά κεφαλή εισόδημα και παρόμοια ποιότητα ζωής. Το τελευταίο το διαπίστωσα και διά γυμνού οφθαλμού. Δεν είδα πουθενά ζητιανιά και κακομοιριά ούτε απώλεια αξιοπρέπειας. Ο θυμός, το μίσος και ο ραγιαδισμός τείνουν να γίνουν νεοελληνικό χαρακτηριστικό, βαρύ κι ασήκωτο στην εθνική μας πλάστιγγα όταν στο απέναντι ζύγι τοποθετηθούν η ανύπαρκτη ευγένεια, η ξεχασμένη καλοσύνη και η αγάπη που ξεμυτίζει τεχνητά μόνο ως καρύκευμα της μαγειρίτσας ή γέμιση για τα μελομακάρονα.

Ποιος φευγάτος θα νοσταλγήσει πια την Ελλάδα της αμορφωσιάς, της μισαλλοδοξίας και της ηθικής χρεοκοπίας; Είκοσι λεπτά σερφαρίσματος στο διαδίκτυο εκεί στα ξένα ήταν αρκετά για να εκτοξευτεί το κινητό στην κοντινότερη πράσινη θάλασσα. Και, όχι, δεν υπήρχε κίνδυνος να τραυματίσω κάποιον λουόμενο με το ιπτάμενο αντικείμενο. Στη χερσόνησο της Ινδοκίνας δεν έχει φτάσει ακόμη το πατροπαράδοτο κερδοσκοπικό έθιμο του σετ ομπρέλα-ξαπλώστρα. Οι κάτασπρες αμμουδιές, έτη φωτός καλύτερες από τις ελληνικές, ανήκουν ακόμη στα καβουράκια τους.

Στη χειρότερη περίπτωση θα σας χαλάσει τη ραστώνη στην Παντάι Τένγκα ένα περαστικό τζετ σκι. Στην καλύτερη, θα πεταχτεί από το κοντινότερο δέντρο μία αδέσποτη αγέλη μακάκων και θα σας κλέψει τα φρούτα μέσα από την τσάντα. Οι αθεόφοβοι έχουν μάθει πώς να ανοίγουν το φερμουάρ, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να πάρουν μαζί και το σακ βουαγιάζ: κρατάνε τα χρήσιμα και αφήνουν πίσω τους τα περιττά. Εκτός πια και αν το βρουν ξέχειλο από μπανάνες και μάνγκο, οπότε θα το δείτε να απομακρύνεται στα χεράκια της πονηρής μαϊμούς. Σας ομιλεί ο παθών αυτοπροσώπως.

Καλύτερα όμως να σας κλέβει άκακο μαϊμουδάκι του Ινδικού, παρά γαλάζιος πίθηκας της Μεσογείου. Προτιμότερο το πρωτεύον από τους δευτερεύοντες και τους τριτεύοντες. Φαντάζεστε να είχαν οι δεξιοί τέσσερα χέρια ο καθένας, όπως τα πιθηκάκια; Ομάδα αληθείας, σου λέει ο άλλος. Αλητείας, διορθώνω, με το θάρρος του ανθρώπου που έχει –τόσο ατομικά όσο και ως συντάκτης του Documento– πέσει θύμα δολοφονίας χαρακτήρα από δαύτον τον εσμό.

Ότι υπήρχε αυτός ο ανεξέλεγκτος μηχανισμός προπαγάνδας στο Χ (το πάλαι ποτε Τwitter) το γνώριζαν και οι πέτρες. Ότι η ευαγής δράση του γινόταν κατ’ εντολή κάποιων κυβερνητικών στρατηγείων το υποψιάζονταν οι πάντες και τ’ αδέλφια τους. Τώρα πλέον υπάρχουν αποδείξεις, στοιχειοθετημένες από την έρευνα κανονικών δημοσιογράφων, καθώς και ξεδιάντροπη στήριξη με φαιογάλαζα δεκανίκια.

«Μακάρι να είχαμε και άλλες Ομάδες Αληθείας», ξεστόμισε κάποιος γραβατωμένος από το γυαλί. Χρειαζόμαστε λέει προστασία, από την αθλιότητα της Αριστεράς. Με δικά μας έξοδα, για το δικό μας καλό. Γκρήνμπεργκ σπήκινγκ. Πιστεύετε ότι στην τριτοκοσμική Μαλαισία θα έμενε ατιμώρητο τέτοιο σκάνδαλο; Στους δρόμους θα τον έκαιγαν ζωντανό, τον πολυχρονεμένο τους βασιλέα, εάν ανακάλυπταν ότι ξοδεύει τα ρίνγκιτ από τους φόρους για να θωρακίσει το στέμμα του.

Χμ, μπορεί και όχι, τώρα που ξανασκέφτομαι το ποιόν των απανταχού εστεμμένων και των γαλαζοαίματων. Εμείς ωστόσο βαυκαλιζόμαστε ότι είμεθα Ευρώπη, ένα κράτος κραταιό του κόσμου του Δεύτερου προς Πρώτον, η κοιτίδα της Δημοκρατίας, το λίκνο της λαϊκής βούλησης και των θεσμών. Πώς είναι δυνατόν να ανεχόμαστε ακόμη την κυβέρνηση που μετέτρεψε το παρακράτος σε κράτος και τη διαφθορά σε τρόπο ζωής; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να ξεσηκωθούμε και να τους πετάξουμε στον κάδο των αχρήστων;

Στη Μαλαισία οι πίθηκοι χοροπηδάνε στα δέντρα και αρπάζουν για παιχνίδι τους καθρέφτες των αυτοκινήτων, στην Ελλάδα στρογγυλοκάθονται στους κυβερνητικούς θώκους και έχουν μόνιμο στασίδι στα αργυρώνητα κανάλια. Δεν είναι μόνο ένα ή δύο τα παρατράγουδα που ξεκίνησαν από τις Ομάδες Αλητείας και επιβραβεύτηκαν για την αριστεία τους με υπουργικά χαρτοφυλάκια. Γνωστά τα ονόματα, γνωστές και οι διευθύνσεις. Ακόμα και σε όσους δεν έχουν δει ποτέ την εκπομπή της Πάνια.

«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Ρωμανός», γύρισα και είπα στον χαλκέντερο σερβιτόρο από το Ραβαλπίντι, που είχε προλάβει να περάσει από την Αθήνα. «Και εγώ Αγαπηδάκη», πρόσθεσε η Ελληνίς του διπλανού καθίσματος. Όταν του εξηγήσαμε περί τινος πρόκειται, μας κοιτούσε με ορθάνοιχτο στόμα σαν να έβλεπε κομπάρσους από τον Πλανήτη των Πιθήκων.

Ομολογώ ότι παραληρώ, αλλά μη φανταστείτε ότι με βάρεσε ο ήλιος των τροπικών. Η αναγκαστική παλιννόστηση στην Ελλάδα ήταν αυτή που με βάρεσε και μάλιστα κατακέφαλα. Αρκεί ένα ημίωρο μποτιλιαρίσματος στην Αττική Οδό για να εξαϋλωθούν δύο εβδομάδες ξεγνοιασιάς, ένα ημίωρο δελτίο ειδήσεων για να τσιτώσουν ξανά τα νεύρα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, αισθάνεται κανείς ότι προσγειώνεται σε έναν βάλτο χωρίς ορίζοντα, έρμαιο μίας συννεφιάς που κρέμεται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια και δεν εξανεμίζεται ούτε με το καθημερινό δελτίο θυέλλης.

Ενάμιση μήνα μετά τον αυθόρμητο παλλαϊκό ξεσηκωμό για τα Τέμπη, το καθεστώς ανασυγκροτήθηκε και η χώρα επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις αδράνειας και αδιαφορίας. Στην πρόσφατη γενική απεργία, που γείωσε και τη δική μου πτήση από τη Σιγκαπούρη, η συμμετοχή έπεσε στα ποσοστά προηγούμενων κινητοποιήσεων και ο κατάκοπος από την απρογραμμάτιστη επαναστατική γυμναστική πολίτης άραξε στον καναπέ του, μπουκωμένος με μπλε χαπάκια όχι Βιάγκρα, αλλά Λεξοτανίλ.

Πότε με το καλό θα ξαναπεράσουμε στην αντεπίθεση; Από Οκτώβρη και βλέπουμε, αφού τώρα έχουμε άγιον Πάσχα και αμέσως μετά ξεκινούν τα εξίσου ιερά μπάνια του λαού. Η Ελλάδα με πληγώνει στα ταξίδια μου όχι γιατί είναι ωραία, αλλά επειδή γρονθοκοπεί σαν γοριλάκι το ψωροπερήφανο στήθος της, την ίδια στιγμή που φτωχότερα έθνη την προσπερνούν και την αφήνουν πίσω.

Αφήστε, ξέρω, το έχω ξανακούσει το τροπάριο, το διαβάζω στα χείλη σας. «Εάν δεν σου αρέσει εδώ, να πας να ζήσεις με τους μακάκους στη Μαλαισία». Ε ναι λοιπόν, θα πάω, μόλις το επιτρέψουν οι οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις. Δεν θα καθίσω εγώ να βράσω στο ζουμί μου μέχρι να γίνω χυλός. Καλύτερα να ζήσω με τους μακάκους, παρά με τους μαλακάκους.

Κουτί πανδώρας

Τέμπη / 9+1 αποδείξεις για την ενοχή της κυβέρνησης

 

του Γιάννη Μυλόπουλου

Παρά την εργώδη προσπάθεια της επικοινωνιακής μηχανής της κυβέρνησης να αποκρούσει τις σε βάρος της κατηγορίες για τις ευθύνες της στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, υπάρχουν 9 + 1 ατράνταχτες αποδείξεις της ενοχής της που δεν μπορούν να συγκαλυφθούν.

1.   Η κυβέρνηση έχει αντικειμενική ευθύνη για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών. Παρά το γεγονός της ιδιωτικοποίησης της λειτουργίας των σιδηροδρόμων,μια πολιτική που όπως σε όλον τον κόσμο, έτσι κι εδώ, φέρει μεγάλη ευθύνη για την κατάρρευση των υποδομών, των συστημάτων και του προσωπικού στα τρένα, εντούτοις η ευθύνη για την ασφάλεια παρέμεινε στο υπουργείο μεταφορών.

Αυτή είναι μια αλήθεια που η κυβέρνηση επέλεξε να συγκαλύψει δια της πλήρους υποβάθμισης της σχετικής συζήτησης.

2.   Η κατάρρευση όλων των ασφαλιστικών δικλείδων που λειτουργούσαν μέχρι το καλοκαίρι του 2019 στον σιδηρόδρομο.

• Ξεκινώντας από την τηλεδιοίκηση που στη Λάρισα έπαψε να λειτουργεί από το καλοκαίρι του 2019, όταν κάηκαν σε πυρκαγιά τα καλώδια του συστήματος και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα αποκαταστήσει.
• Και συνεχίζοντας με τη φωτοσήμανση η οποία, αν λειτουργούσε, θα έδινε σήμα λάθος πορείας στον μοιραίο μηχανοδηγό της επιβατικής αμαξοστοιχίας.
• Το σύστημα ενδοεπικοινωνίας στα τρένα, το GSM–R,του οποίου η προμήθεια έγινε από το 2018, αλλά το 2023, 5 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν είχε τεθεί ακόμη σε λειτουργία. Και το οποίο αν λειτουργούσε, η μετωπική σύγκρουση θα είχε αποφευχθεί, καθώς θα ήταν εφικτή η επικοινωνία του σταθμάρχη με τους μηχανοδηγούς, αλλά και των μηχανοδηγών μεταξύ τους.
• Το Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας του ΟΣΕ στην οδό Καρόλου στην Αθήνα, του οποίου η λειτουργία διακόπηκε μετά το καλοκαίρι του 2019 και το οποίο, αν λειτουργούσε, θα διαπίστωνε και θα έστελνε εγκαίρως σήμα στον μηχανοδηγό της επιβατικής αμαξοστοιχίας για τη λάθος πορεία του.

Είναι σαφές και αναντίρρητο ότι το υπουργείο μεταφορών φέρει ακέραιη την ευθύνη για την κατάρρευση όλων των ασφαλιστικών δικλείδων, η απουσία των οποίων προκάλεσε ή δεν απέτρεψε τη μετωπική σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών.

Και είναι περίεργο που ακόμη δεν έχει γίνει προανακριτική επιτροπή στη Βουλή για τις αντικειμενικές ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου που φέρει την ευθύνη.

Η οποία ήταν ενήμερη και ειδοποιημένη εγγράφως και κατ’ επανάληψη για τις τραγικές ελλείψεις σε ασφαλιστικές δικλείδες στους σιδηροδρόμους.

3.   Η κατάρρευση του σιδηροδρομικού προσωπικού. Η οποία ξεκίνησε στα χρόνια των μνημονίων και ήταν ευθύνη της κυβέρνησης μετά το 2019 να την έχει αποκαταστήσει. Και η οποία, αντ’ αυτού, επιδεινώθηκε έτι περαιτέρω.

Η απουσία ικανού και έμπειρου προσωπικού ήταν υπεύθυνη για το ότι τη μοιραία νύχτα ένας άπειρος και χωρίς προσόντα σταθμάρχης βρέθηκε μόνος του να χειριστεί μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, χωρίς καμία υποστήριξη από έμπειρο προσωπικό.

Ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο πρωθυπουργός είχε δίκιο που, σε εποχή μεγάλης ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών και των ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας έριξε όλη την ευθύνη στον σταθμάρχη, και πάλι την ευθύνη για την τοποθέτηση αυτού του σταθμάρχη στη συγκεκριμένη θέση με αναξιοκρατικά κομματικά κριτήρια, καθώς και την ευθύνη για την αποψίλωση ικανού και έμπειρου προσωπικού, την έχει η κυβέρνηση και συγκεκριμένα το υπουργείο μεταφορών.

4.   Η απόπειρα διάχυσης στο παρελθόν και συμψηφισμού των ευθυνών για το δυστύχημα σε προηγούμενες κυβερνήσεις. Όταν ένα δυστύχημα συμβαίνει στη… βάρδια μιας κυβέρνησης, η οποία μάλιστα βρίσκεται επί 3,5 χρόνια ήδη στην εξουσία και συνεπώς είχε όλον τον χρόνο να θεραπεύσει ατέλειες, ελλείψεις και δυσλειτουργίες αλλά δεν το έκανε, ο συμψηφισμός των ευθυνών της με τυχόν ευθύνες προηγούμενων κυβερνήσεων συνιστά αναμφίβολα απόδειξη ενοχής της.

Πρόκειται για την κλασσική και εν πολλοίς μάταιη τακτική όλων των απεγνωσμένων ενόχων οι οποίοι, προκειμένου να ελαφρύνουν τη θέση τους, ενοχοποιούν και άλλους για το έγκλημα το οποίο οι ίδιοι αποδεδειγμένα  διέπραξαν.

Το γεγονός ότι τέτοια μετωπική σύγκρουση δεν έγινε ποτέ στο παρελθόν, ακόμη και πριν το 2018, όταν η σιδηροδρομική γραμμή ήταν ακόμη μονή, αποτελεί κορυφαία απόδειξη ότι τότε λειτουργούσαν οι ασφαλιστικές δικλείδες που προαναφέρθηκαν και οι οποίες απέτρεπαν παρόμοια δυστυχήματα.

Ακόμη και αν η μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717 βαραίνει και προηγούμενες κυβερνήσεις, το γεγονός ότι υπήρχαν τότε εναλλακτικές ασφαλιστικές δικλείδες που μπορούσαν να αποτρέψουν μετωπικές συγκρούσεις και οι οποίες δεν λειτουργούσαν με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της ηγεσίας του υπουργείου μεταφορών και των στελεχών των σιδηροδρομικών οργανισμών επί υπουργίας Κ. Αχ. Καραμανλή, ενοχοποιεί ευθέως την κυβέρνηση που με τις πράξεις της προκάλεσε ή που με τις παραλείψεις της δεν απέτρεψε το δυστύχημα.

Πέφτει στο κενό, επομένως, η προσπάθεια αντιπερισπασμού και συμψηφισμού που επιχειρεί η κυβέρνηση, ενοχοποιώντας προηγούμενες κυβερνήσεις για τις αποκλειστικά δικές της ευθύνες.

5.   Το ξεμπάζωμα και το μπάζωμα του εδάφους αποτελεί παράνομη πράξη συγκάλυψης των ευθυνών για την ανάφλεξη και την πυρόσφαιρα που την ακολούθησε μετά τη σύγκρουση.

Το βεβιασμένο μπάζωμα τις πρώτες, ακόμη, μέρες μετά το δυστύχημα, πριν προλάβει να ξεκινήσει η επί τόπου έρευνα των αρχών, κατά τρόπο ώστε να μην είναι εφικτή η εξακρίβωση του εύφλεκτου υλικού που προκάλεσε την ανάφλεξη, συνιστά την αξιόποινη πράξη της απόκρυψης πειστηρίων εγκλήματος και της υπόθαλψης εγκληματία.

6.   Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Όλα τα πορίσματα καταλήγουν ότι η ανάφλεξη οφείλεται σε εύφλεκτα υλικά που παρανόμως μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία. Τα οποία όμως δεν βρέθηκαν, γιατί αλλοιώθηκε το έδαφος πριν συλλεγούν κρίσιμα στοιχεία και πρωτογενείς αποδείξεις των συνθηκών κάτω από τις οποίες συνέβη το δυστύχημα.

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να αποδώσει την ανάφλεξη σε έλαια σιλικόνης, τα οποία, όμως, δεν είναι εύφλεκτα και στη συνέχεια να ωραιοποιήσει το άρον άρον μπάζωμα, κατά παράβαση των πρωτοκόλλων συλλογής στοιχείων και πριν ακόμη αρχίσει η σχετική έρευνα του πεδίου, προδίδει τους ενόχους για την επιχείρηση συγκάλυψης.

7.   Το μπάζωμα δεν έγινε για καλό σκοπό. Το επιχείρημα του πρωθυπουργού πέφτει στο κενό και η ανάγκη άμεσης αποκατάστασης του εδάφους ακυρώνεται.Τη στιγμή που αυτό, τελικά, δεν εξυπηρέτησε σε τίποτε. Μια και ο σιδηρόδρομος άρχισε να λειτουργεί, αν και με προβλήματα και με διακοπές, τουλάχιστον τρεις βδομάδες αργότερα…

Υπήρχε, συνεπώς, πολύς χρόνος για να αφεθούν οι έρευνες να διεξαχθούν κανονικά, να συλλεγούν τα δείγματα και τα πρωτογενή στοιχεία και στη συνέχεια να μπαζωθεί και να ομαλοποιηθεί το έδαφος.

Όμως το γεγονός ότι υπάρχουν πυροσβέστες που καταθέτουν στον ανακριτή ότι πιέστηκαν για να υπογράψουν πρωτόκολλα έρευνας χωρίς να την έχουν πραγματοποιήσει, αποτελεί άλλη μια μαρτυρία ότι το μπάζωμα δεν έγινε για καλό σκοπό.

8.   Οι ευθύνες για την παράνομη πράξη της συγκάλυψης δια του μπαζώματος. Όπως προκύπτει από το μαίηλ Τριαντόπουλου και από τις σχετικές καταγραφές στο διαδίκτυο, η κυβέρνηση ανέλαβε να πληρώσει τη δαπάνη για την εκτέλεση αυτής της παράνομης πράξης.

Και όπως είναι γνωστό, κανείς δεν πληρώνει για έργα που ο ίδιος δεν έχει παραγγείλει, δεν έχει εγκρίνει και που δεν τον εξυπηρέτησαν.

Αν η κυβέρνηση πράγματι δεν γνώριζε για το μπάζωμα και δεν το είχε παραγγείλει η ίδια, όφειλε να αρνηθεί να αποπληρώσει την εκτέλεσή του.

9.   Ευθύνες για τη συγκάλυψη έχει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εκτός από τις ευθύνες της κυβέρνησης για τη συγκάλυψη, τίθεται ευθέως και ζήτημα για την ενοχή και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Που προκύπτει εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο Τριαντόπουλος, ο οποίος αποδεδειγμένα βρίσκονταν στο πεδίο για να συντονίσει τον καθαρισμό του εδάφους, (δεν έγινε τίποτε άλλο, άλλωστε, τις πρώτες μέρες μετά το δυστύχημα), ήταν υφυπουργός στον πρωθυπουργό και συνεπώς, είναι ηλίου φαεινότερο ότι εκτελούσε δικές του εντολές.

Η επιχειρούμενη με διάφορα μέσα και τεχνάσματα αθώωση Τριαντόπουλου στην προανακριτική επιτροπή δεν επιχειρείται τόσο για να σωθεί ο ίδιος, όσο ο εντολέας του.

10.                Τα συνεχιζόμενα προβλήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο καίνε την κυβέρνηση. Δυο χρόνια μετά το δυστύχημα και 6 χρόνια μετά τις εκλογές του 2019, το σιδηροδρομικό δίκτυο εξακολουθεί να λειτουργεί με μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις.

Παρ ολίγον δυστυχήματα, συχνές διακοπές λειτουργίας, τεχνικά προβλήματα που ανακύπτουν συνεχώς, φανερώνουν ένα δίκτυο σε κατάρρευση.

Αλλά και οι δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού, ότι ασφαλές δίκτυο θα έχουμε σε δυο χρόνια, το 2027, όπως και οι δηλώσεις του πρώην προέδρου του ΟΣΕ, ο οποίος ζητά να σταματήσουν να λειτουργούν τα τρένα για δυο χρόνια, λόγω ελλείψεων και προβλημάτων ασφάλειας, μαρτυρούν τη μεγάλη αλήθεια.

Που είναι ότι στα 6 χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη οι σιδηροδρομικές μεταφορές κατέρρευσαν σε βαθμό που δεν μπορούν πλέον εύκολα να αναταχθούν.

Ακόμη και αν η προηγούμενη κυβέρνηση ευθύνεται, πράγματι, για τη σημερινή κατάσταση, όπως ευθέως την κατηγόρησε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, 6 χρόνια ήταν αρκετά για την αποκατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου.

Και αυτή η διαπίστωση αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη των ευθυνών της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το έγκλημα των Τεμπών.

*Γιάννης Α. Μυλόπουλος, Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ

TVXS