Μα πώς τολμάει;

του Γιδεόν Λεβί*

Την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου, οι στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατoύ Κατοχής πυροβόλησαν τον Χαμέντ Αλ-Νασρί, 15 ετών, στο κεφάλι, τραυματίζοντας σοβαρά το άοπλο αγόρι από τη Σαλφίτ. Την Παρασκευή οι στρατιώτες πυροβόλησαν τον άοπλο Μοχάμεντ Ταμίμι, επίσης 15 ετών, στο κεφάλι, τραυματίζοντας σοβαρά το αγόρι στο Νάμπι Σάλεχ. Την Παρασκευή επίσης, οι ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν τον Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια, έναν άνθρωπο ακρωτηριασμένο και στα δυο του πόδια, πυροβολώντας τον στο κεφάλι. Την ίδια μέρα η Αχέντ Ταμίμι, 16 ετών, βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της με τη φίλη της και χαστούκισε έναν αξιωματικό του IDF που είχε εισβάλει στο σπίτι της.

Το Ισραήλ ξύπνησε από τον ύπνο του θυμωμένο: Μα πώς τολμάει; Τα τρία θύματα των βάρβαρων πυροβολισμών δεν ενδιέφεραν τους Ισραηλινούς, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν μπήκαν καν στον κόπο να τα αναφέρουν. Αλλά το χαστούκι (και η κλωτσιά) της Ταμίμι προκάλεσε οργή. Πώς τολμά να χτυπάει έναν στρατιώτη του IDF; Έναν στρατιώτη του οποίου οι φίλοι χαστουκίζουν, χτυπούν, απαγάγουν και φυσικά πυροβολούν Παλαιστινίους σχεδόν καθημερινά;

Η Ταμίμι έχει μεγάλο θράσος. Έσπασε τους κανόνες. Το χαστούκι επιτρέπεται μόνο από τους στρατιώτες.  Αυτό το κορίτσι είναι η πραγματική πρόκληση και όχι ο στρατιώτης που εισέβαλε στο σπίτι της. Αυτή, που έχει τρεις συγγενείς που σκοτώθηκαν από την κατοχή, που οι γονείς της έχουν συλληφθεί αμέτρητες φορές και που ο πατέρας της καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών για συμμετοχή σε διαδήλωση στην είσοδο ενός μπακάλικου, τόλμησε να αντισταθεί σε στρατιώτη. Παλαιστινιακό θράσος. Αντί η Ταμίμι να ερωτευτεί τον στρατιώτη που εισέβαλε στο σπίτι της, εκείνη αντιθέτως τον ανταμείβει με ένα χαστούκι. Το έκανε με σκοπό την «υποκίνηση βίας». Διαφορετικά σίγουρα δεν θα μισούσε τον κατακτητή της.

Αλλά υπάρχουν και άλλες αποδείξεις της αχαλίνωτης επιθυμίας των Ισραηλινών για να εκδικηθούν την Ταμίμι. O υπουργός Παιδείας Ναφτάλι Μπενέτ είπε ότι θα πρέπει να τελειώσει τη ζωή της στη φυλακή. Η κοπέλα από τo Νάμπι Σαλέχ έσπασε αρκετούς μύθους για τους Ισραηλινούς. Το χειρότερο απ’ όλα, τόλμησε να βλάψει τον ισραηλινό μύθο της αρρενωπότητας. Ξαφνικά αποδεικνύεται ότι ο ηρωικός στρατιώτης που φυλάει τους Ισραηλινούς μέρα και νύχτα με τόλμη και θάρρος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κορίτσι με άδεια χέρια. Τι πρόκειται να συμβεί στον ανδρισμό μας και στην τεστοστερόνη μας που τόσο εύκολα πρόσβαλε η Αχέντ Ταμίμι;

Ξαφνικά οι Ισραηλινοί αντίκρυσαν τον σκληρό και επικίνδυνο εχθρό που αντιμετωπίζουν: ένα 16χρονο κορίτσι με μπούκλες. Όλη η δαιμονοποίηση και η εξάντληση των συκοφαντικών μέσων θρυμματίζονται αμέσως στη θέα της κοπέλας με τη μπλε ζακέτα.

Οι Ισραηλινοί τα έχουν χάσει. Δεν είναι αυτό που τους είπαν. Είναι συνηθισμένοι να ακούνε για τρομοκράτες και τρόμο και για δολοφονική συμπεριφορά. Είναι δύσκολο να κατηγορήσουν την Αχέντ Ταμίμι για όλα αυτά. Δεν είχε ούτε ψαλίδι στα χέρια της. Πού είναι η παλαιστινιακή σκληρότητα; Πού είναι ο κίνδυνος; Πού είναι το κακό; Ξαφνικά όλα άλλαξαν: Για μια σπάνια στιγμή ο εχθρός φαινόταν τόσο ανθρώπινος. Φυσικά μπορείτε να βασιστείτε στο μηχανισμό προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου του Ισραήλ, που είναι τόσο αποτελεσματικοί, για να δολοφονήσετε τον χαρακτήρα της Ταμίμι πολύ σύντομα. Θα χαρακτηριστεί κι αυτή ως μια σκληρή τρομοκράτισσα που γεννήθηκε για να σκοτώσει. Θα ειπωθεί ότι δεν έχει δικαιολογημένα κίνητρα και ότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη συμπεριφορά της.

Η Αχέντ Ταμίμι είναι ηρωίδα, Παλαιστίνια ηρωίδα. Κατόρθωσε να τρελάνει τους Ισραηλινούς. Τι θα λένε οι στρατιωτικοί ανταποκριτές και οι ακροδεξιοί υποκινητές και οι ειδικοί ασφαλείας; Πόσο καλές είναι οι ειδικές μονάδες 8200, Οκέτζ, Ντουβεντβάν, Κφιρ και άλλες, αν τελικά ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν αβοήθητο άμαχο πληθυσμό που είναι κουρασμένος από την κατοχή, ενσωματωμένος σε ένα κορίτσι με καφίγια στον ώμο του;

Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι σαν κι αυτήν. Ίσως κορίτσια σαν την Ταμίμι να μπορέσουν να ταρακουνήσουν τους Ισραηλινούς. Ίσως η ιντιφάντα των χαστουκιών να επιτύχει εκεί όπου όλες οι άλλες μέθοδοι αντίστασης, βίαιες και μη βίαιες, έχουν αποτύχει.

Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ έχει αντιδράσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει πώς: με απαγωγή της κατά τη διάρκεια της νύχτας από το σπίτι της και κράτηση μαζί με τη μητέρα της. Αλλά στο βάθος τής καρδιάς του, ο κάθε αξιοπρεπής Ισραηλινός ξέρει όχι μόνο ποιος έχει δίκιο και ποιος δεν έχει, αλλά και ποιος είναι ο δυνατός και ποιος είναι ο αδύναμος. Ο οπλισμένος από την κορφή ως τα νύχια στρατιώτης που εισβάλλει σε ένα σπίτι που δεν ανήκει σε αυτόν ή το άοπλο κορίτσι που υπερασπίζεται το σπίτι της και την χαμένη τιμή του με τα γυμνά χέρια του, με ένα χαστούκι;

(απόδοση-επιμέλεια: Α.Ζ. Ιωαννίδου)

*Ο Γιδεόν Λεβί είναι αρθρογράφος της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz και μέλος της συντακτικής επιτροπής της. Ο Λεβί εντάχθηκε στην Haaretz το 1982 και διετέλεσε τέσσερα χρόνια ως αναπληρωτής αρχισυντάκτης της εφημερίδας. Είναι ο συγγραφέας του εβδομαδιαίας στήλης «Twilight Zone», η οποία καλύπτει την ισραηλινή κατοχή στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών, καθώς και ο συγγραφέας του πολιτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας. Το βιβλίο του Η Τιμωρία της Γάζας εκδόθηκε το 2010 από τον εκδοτικό οίκο Verso στις ΗΠΑ και το Λονδίνο.

πηγή: omniatv.com